LUNA EN DE HOKJES
Gisteravond ging ik met vriendin S. mee naar een cd-presentatie van een internetforum waarop vriendin S. al een aantal jaar actief is. Een feestje waar zij bijna iedereen en ik niemand kende. Gelukkig stelde zij me aan iedereen voor met de lovende aanprijzing: “Dit is Luna en Luna is heel leuk en ze is kunstenaar ze heeft een heel gaaf weblog en ze woont in een heel mooi huis en ze heeft 4 katten en een hele toffe vriend.” Ja, en daar sta je dan. En dan moet je in het introductiegesprekje dat daarna volgt maar mooi even aan al die lovende woorden gaan voldoen. “Ja, ik ben ook echt heel leuk”, zei ik dan maar met een grote glimlach. “En wat doe je nou precies?”, werd er gevraagd. “Eh, nou”, begon ik en ik probeerde voor de zoveelste keer te verzinnen wat ik nu eigenlijk moest antwoorden op die vraag. Vroeger was het makkelijker. Toen was het: “Ik studeer media- en informatiemanagement.” En dat werd meteen begrepen. En je kon meteen in een hokje. Want ook al zegt iemand niet in hokjes te denken of nooit iemand in een hokje te plaatsen; iedereen doet het. Want dat is makkelijk en maakt de wereld lekker overzichtelijk. Na mijn studie antwoordde ik op de vraag wat ik deed: “Ik ben eindredacteur bij een tijdschrift.” Duidelijke taal. Werd ook meteen begrepen. Meteen in een hokje. Vorig jaar nog kon ik antwoorden: “Ik schrijf voor een seksblad.” Dat werd niet meteen begrepen, maar ik zat wel meteen in een heel afgebakend hokje. Maar nu? Wat zeg ik nu als iemand vraagt wat ik doe? Ik hou er niet van om mezelf ‘een kunstenaar’ te noemen. Want zo wil ik mezelf niet neerzetten. En ik krijg het ook m’n strot niet uit. Momenteel kom ik dus niet verder dan: “Ik maak poesjes van stof.” En gisteren was dat antwoord voldoende. Want, als vriendin van een vriendin word je automatisch in een positief hok geplaatst. Vaker maak ik mee dat als ik uitleg wat ik doe: “Ja, poesjes, helemaal custom made, van stof en met kant en dan maak ik ook echte poezen na van een foto en dan heeft iemand dus een Look-a-Like pluche poes van z’n eigen kat”, dat er dan moeilijk wordt gekeken. En daarna altijd de vraag: “En loopt dat een beetje?” “Ja, dat loopt heel goed. Ik heb een eigen bedrijf”, zeg ik dan. “Ooh, leuk”, hoor ik dan. Maar ik hoor ook dat mijn gesprekspartner me waarschijnlijk al in het huppelkuttenhokje heeft geplaatst bij de woorden ‘ik maak poesjes van stof’. En ik vind het vaak niet eens nodig om mezelf daaruit te praten.
Je kunt ook zeggen dat je een internationaal bedrijf hebt en handelt in poezen die niet groter zijn dan 36 centimeter. Maar dan wel héél serieus blijven kijken natuurlijk.
Als ze naar het ras vragen: “Ik fabriek ze zelf. Ik zoek alle elementen bij elkaar en ga dan aan de slag.”
Als je maar stoer en droog blijft kijken.
Zelfs als je niet in een hokje past zit je in het hokje:”past in geen enkel hokje”.
Hier hetzelfde probleem!
Als ik zeg dat ik schilderijen en beschilderde objecten maak, dan denken ze dat ik een kunstenares ben. Zodra ik begin over mijn beschilderde wc-brillen, denken ze dat ik gestoord ben!
Of een amateur, nog erger….
Mensen die andere mensen in hokjes plaatsen zijn zowieso eng. Niet over nadenken; jij bent gewoon wie je bent en zij zijn gewoon typische ‘menseninhokjesstoppendetypetjes’…
Hokjes zijn er om anderen te helpen. Ik probeer niet eens uit te leggen dat ik Avenue-redakteur was, manager van het Shaffy Theater, journalist, en nu 20 jaar zeeruitgebreidhoogbetaalde computerdeskundige in Amerika. Streber dus ;-) Je moet er eerst over nadenken in wat voor hokje je geprekspartner zit, en je daaraan aanpassen. Aan de ene kant zijn hokjes niet leuk, aan de andere kant is een hokje voor de doorgesneden burger een, uh, comfort factor. Mensen met talent die ongewone dingen doen moeten er erg voor zorgen dat ze de hokjesmensen begrijpen. Ik ben er door mijn jaren bij mijn telecommunicatiewerkgever hier me erg van bewust geworden dat dat klootjesvolk mijn salaris betaalt. They want hokjes, I give them hokjes, keep ‘em happy.
als je een keer behoefte hebt aan borrelen zonder hokjes is Naamlooz een absolute aanrader! :o) (www.naamlooz.nl)
Ik lieg ook wel eens bezuiden de waarheid om maar niet in een bepaald hokje te worden gedumpd. Er zijn gewoon hokjes waar mijn ego niet inpast. En zeg nou eerlijk ” ik maak poesjes van stof “….. Die weblogster gaat bij mij in een heeeeeeel ander hokje.
Bovenstaande nalezend concludeer ik eigenlijk dat jij voor geen hokje te vangen bent, houden zo !
Greetz, Kees ( vast weleen passend hokje voor te vinden )
Wat jij doet is stoer en misschien is stoer ook wel een hokje, maar ik vind het wel.
En je kunt ook maar beter poesjes van stof maken dan stofjes van poes. Luna en Luna’s creaties roeleren toevallig dus heel erg, ja!
poesje svan stof……….whaaaaaaaaaaaa :))
Mensen in hokjes plaatsen…..wie heeft dat in godsnaam uitgevonden??? Die moeten ze juist opsluiten in een hokje, labelen en laten wegdrijven in de zee……!
Maar Luun, jij bent een kunstenares. Verder hoef je je toch niet te verantwoorden?!
Schreef voor een sexblad en maakt nu poesjes van stof… Volgens mij plaatst niemand je dan in het hupelkuttenhokje hoor…
ik dacht t zelfde als sandrissimo…
En hokjes zijn toch niet zo erg. Pashokjes zijn best handig, en zo zijn deze hokjes ook, net wat je zelf zegt, als je hokjes maar niet te nauw en te eng zijn.
En volgens mij is Menno die vent van de spa reclame, en dan de pratende persoon daarin.. O, sorry, nu heb ik hem in n hokje geplaats.
Ach joh,laat ze je lekker in een ‘hokje’plaatsen,kan het je schelen!
Doe je ding(wat je geweldig doet :) ) en wees er gelukkig mee,jij hebt toch geen boodschap aan die hokjesgeesten??
Je bent gewoon CEO en Executive Director van Ploesiepoesie. Daar! Pak aan!
Ik zeg tegenwoordig meestal juist wel dat ik kunstenares ben, aangezien ik geen zin meer heb om te zeggen dat ik volledig arbeidsongeschikt ben, wat een totaal andere reactie oplevert.
Een mens heeft hokjesdenken nodig, omdat de hersenen anders oververhit raken schijnbaar. De kunst zit ‘m erin om iemand in een hokje te plaatsen en als je diegene beter leert kennen, je ‘m daaruit kan halen en in een nieuwe kan plaatsen. Indien beter toepasselijk.
Ik zeg meestal tegen de eerste persoon iets anders als de volgende….succes gegarandeerd (beetje rommelhok gedachte).
Maar euh….wees blij dat je niet in het “theemutsenhokje” zit.
@Pascale – Spa? Heb je hier niet… maar doe mij maar lekker in een hokje, hoor, ik heb de sleutel *lach*
ik wil het niet nog moeilijker maken, maar volgens mij ben je gewoon een schrijfster die met haar tijd mee is, Luna … maar ja, of dat nu t hokje is waar je in wil ?? … ;-)
lap, ik zie je (alweer bijzonder aantrekkelijke) foto, en besef dat ik fotografe nog vergeten ben ;-)
schrijfster-fotografe dus …
Je bent toch afgestudeerd taalvirtuoos die op dit moment zowel visuele als auditieve kunstvormen aftast binnen je eigen onderneming?
Is HOKKEN trouwens nog een hit?
Onbegrijpelijk dat je de zelfgemaakte theemuts niet in de strijd hebt gegooid, dan kom je echt in een heel ander hokje uit, dat kan ik je verzekeren.