LUNA EN DE EENDENBEK, DEEL 3

We leven in 2025 en nog steeds wordt er een medisch instrument gebruikt voor gynaecologische onderzoeken dat 150 jaar geleden is ontworpen. Honderdvijftig jaar! Door een man uiteraard. En laten we eerlijk zijn; zo’n metalen eendenbek ziet er nog steeds uit als een martelwerktuig uit 1870 en mijn eerste associatie is toch wel de film Saw. En dat kan Saw 1 tot en met Saw 10 zijn en misschien wordt zo’n eendenbek wel gebruikt in de allernieuwste Saw 11 die in september 2025 uitkomt; mij zou het niks verbazen.

Het erge is; dit zou helemaal niet hoeven. Sowieso ziet een eendenbek van plastic er al een stuk vriendelijker uit, maar Ariadna Izcara Gual, afgestudeerd aan de TU Delft, en onderzoeker Tamara Hoveling ontwierpen een nieuw speculum, ‘Lilium’, met voordelen voor patiënt, zorgverlener en het milieu. En alsjeblieft, laten zorgverzekeraars, filantropen, investeerders, de overheid, hier eens even heel, heel veel geld in steken. Het ontwerp ziet er niet alleen een stuk vriendelijker uit, alles eraan is beter! Alles! Als het mannen waren die regelmatig een gynaecologisch onderzoek moesten ondergaan, dan lag die Lilium waarschijnlijk gisteren al in elke huisartsenpraktijk en ziekenhuis. In alle kleuren van de regenboog! Lees hier over de Lilium: HIER.

En… we leven in 2025 en nog steeds wordt er een glijmiddel gebruikt dat al meer dan 50 jaar op de markt en helemaal niet zo veilig voor de vagina of vulva om een eendenbek in te brengen. Of zoals in mijn geval gisteren; er wordt helemaal geen glijmiddel gebruikt. Mijn huisarts is een vrouw van nog geen 40 en vond het blijkbaar normaal om een metalen object met een beetje water in mijn vagina te schuiven. Het is, nogmaals, 2025! Er zijn genoeg goede glijmiddelen op de markt!

Een arts kan tijdens een vaginaal onderzoek dan wel 10 keer zeggen dat je moet ontspannen; mijn idee van ontspannen is toch écht iets heel anders dan halfnaakt op de behandeltafel van m’n huisarts liggen met een rekwisiet van Saw 11 in m’n kut. Maar ja, wat moet dat moet. En ik moest een uitstrijkje. Volgens m’n huisarts zag alles er van binnen goed uit; ik had een beeldschone baarmoeder. Ze nam het uitstrijkje met een borsteltje en nu we het toch over martelwerktuigjes hebben; zo’n plastic borsteltje dat ze gebruiken voor een echt uitstrijkje is dus héél iets anders dan het wattenstaafje dat ik moest gebruiken bij m’n zelftest.

“Au.”

En ik weet niet wat er precies gebeurde, maar het leek alsof de eendenbek dichtklapte toen de huisarts ‘m wilde verwijderen. Het voelde alsof er een velletje tussen zat. Of dat de eendenbek ineens in een rare positie stond. Of dat de zijkant van de eendenbek langs m’n vaginawand schuurde. Ik weet het niet. Van dildo’s en vibrators weet ik precies wat de werking ervan is op m’n G-spot, m’n vagina, m’n A-spot, m’n clitoris, m’n hele lichaam en geest, maar ja, een eendenbek is toch nét even wat anders.

“Sorry daarvoor”, zei de huisarts.

Twee dagen heb ik met een vage pijn in m’n onderbuik rondgelopen en ik was vooral heel misselijk van de hele situatie.

En ik ben nu nog steeds zo verkrampt dat ik er waarschijnlijk nog niet eens een breinaald in kan krijgen.