LUNA BEZOEKT M%N
Kent u Herman de Coninck?, vraagt M%n me. Ik zit in een café in Antwerpen en ik ken M%n net een paar uur. Zij drinkt rode wijn. Ik witte. Herman de Coninck!, zeg ik enthousiast, dat is bijna de reden dat partner P. en ik samen zijn! We hebben elkaar ontmoet op een fout feest en daar gedichten voorgedragen, waaronder een paar van Herman de Coninck. Die man was briljant. M%n blijkt ook een echte Herman de Coninck-fan en vraagt of ik zin heb om hierna naar zijn oude stamcafé te gaan. Ja! Geweldig, zeg ik. Het lijkt mij geen beter moment om nu, na zoveel wijntjes, en nu, nu ik toch in Antwerpen ben, en nu, nu ik een mede-fan heb ontmoet, naar een plek te gaan waar mijn favoriete dichter ook ooit zat. Een kwartier later, om 1.00 s nachts, zit ik in café De Nieuwe Linde en SMS ik partner P.: ik zit in de stamkroeg van herman de coninck!!!!! Woehoe! De volgende ochtend, na nog wat wijntjes hier en daar, een nachtelijk bezoek aan een frituur en een heerlijk lang uitslapen, adviseert mijn gastvrouw me om Taal zonder mij van Kristien Hemmerechts te kopen. In dit boek wordt via zijn gedichten, zijn brieven en vooral de herinneringen van Hemmerechts een beetje duidelijk wat voor een man Herman de Coninck was. Ik koop het boek bij de Fnac. En ook nog een halve liter witte wijn en een plastic bekertje bij een stationskiosk. Daarna drink ik mn wijn in een zalig rustig tempo, in een zalig voortrazende trein van Antwerpen naar Amsterdam, en lees ik Taal zonder mij in 1 adem uit. Luna blijft een postume groupie van de man die sublieme gedichten schreef als; Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. / Geef mij na mijn zoveelste kale reis / iemand die mij twee haren uittrekt / en glimlachend zegt: je wordt grijs. / Geef mij alles en zeg: het is niets. / Geef mij niets en zeg: dat is alles. / Geef mij mezelf, geef mij jou. / Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. / Geef mij nu eindelijk / Wat ik altijd al had.
Wauw, geweldig mooi gedicht!
Herman is gaaf. En aangezien ik de afgelopen weken bijna het hele oeuvre van Hemmerechts er doorheen heb gejast voor mijn studie, kan Taal zonder mij er eigenlijk ook nog wel bij. Na al die boeken die nog op stapel staan, heet dat. Zucht. Waarom heeft een week geen 10 dagen?
Maar, Anne-Floor, als je dan toch boeken op een stapel gooit, gooi er dan liever wat dichtbundels van Herman de Coninck tussen… Of bijvoorbeeld ‘Een aangename postumiteit’, met brieven van De Coninck tussen 1965-1997…
Hmmm… De Coninck… What’s in a name? Zal ik van de gelegenheid gebruik maken ook even een gedicht van de Koning (jaja, ik ben een fan…) de digitale ether in te sturen? Ja? Nee? Ja hoor… :)
Wraak
Ik sta geregistreerd. Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier:
geboorteakte, militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangehorigheid.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.
Want ik wil met mijn dood op z’n minst het plezier bederven
van een stuk of twintig administraties.
Hoe profetisch ook…
Jahaa,
en zo komt Luna ineens zo ehm ja zo ehm ineens zo anders over. Toch? Nee, niet negatief, maar dit is ook wel weer een kant die ik mag.
Allez, en weer een boek op mijn bol.com wishlist…ik blijf bezig….maar poëzie is ook zo lekker….
Ik heb helemaal niks met gedichten :-(
Wat leuk dat jullie zo,n raakvlak samen hebben……
Van gedichten weet ik niets,wel las ik van Kristien H. ‘Retourtje Amsterdam’ terwijl ik met de trein naar Mokum reisde,heen en weer op 1 dag naar Pinksoup en thuis in Goes was het boekje uit…..had er geen wijn bij,wel een bara :):)
ik ben per nu fan van Herman de Coninck!
Oe, nog fans!
Ik heb zowat alles van de Coninck in mijn boekenkast staan, en zijn “verzamelde gedichten” vallen bijna uit elkaar door het veelvoudige lezen. Wat die man met taal kon is fantastisch. Je hebt “Taal zonder mij” gelezen, heb je ook de reportage gezien op Canvas onlangs? Daar zaten interviews in met zijn dochter en zoon, zijn vrienden en collega-schrijvers, en natuurlijk ook met Hemmerechts. Vreemd om de man plots ook te horen praten op archiefbeelden, en te horen dat hij zijn gedichten toch met een iets andere intonatie voorlas dan ik het altijd doe in mijn hoofd. :)
“En hoe langzaam loog zij ‘liefste’?”
Ohja, die docu heb ik ook gezien. Dat was inderdaad een beetje raar, de Coninck zelf horen voorlezen.