LUNA BELT EEN HYPOTHEEKMANNETJE

“Dag meneer F. met Luna, mag ik meneer J. spreken? Is er niet? Wanneer is hij er weer? Oh. Misschien kunt u helpen? Nou, gisteren waren P. en ik bij meneer J. en die vroeg toen of wij voor hem een kopietje wilde maken van een papier wat wij in huis hebben, in verband met onze hypotheek, maar nu weet ik niet precies welk papiertje hij bedoelt en ik kan sowieso niks vinden in onze administratie. Op dat papiertje staat, zeg maar, het bedrag dat op ons huis zit, maar dan niet het bedrag dat we ook echt lenen, maar het bedrag dat we ooit kunnen lenen zonder naar de notaris te moeten. Ik kan het niet zo goed uitleggen, want ik snap het zelf ook niet helemaal, maar begrijpt u wat ik bedoel? Nee, dat bedoel ik niet. Nee, dat bedrag weten we. We moeten dat andere bedrag hebben, dat ene, ja, want we moeten een keuken kopen en we moeten dus weten hoeveel mogelijk is zonder naar de notaris te hoeven. En nu heb ik hier dus allemaal papieren voor me en ik moet dat papier hebben waar dat bedrag opstaat en ik snap er allemaal niks meer van. Ja, dan kan meneer J. het doorsturen naar de bank. Ja, dat zei hij. Ik weet het niet. Nee, hier heb ik de hypotheekakte voor me, staat het daarin? U weet niet wat ik bedoel? Oh. Ja, ik weet het ook niet. Nee. Maar staat het in die hypotheekakte of ergens anders? Oh. Ik vind het allemaal nogal ingewikkeld. Nee, ik zie het niet meer zitten. Het duurt mij te lang. De onderaannemer is nu failliet. Heel vervelend. En nu moet ik dat papiertje dus vinden. Ik snap er allemaal niks meer van. Oh. Oh. Is goed. Dan kopieer ik gewoon alles. Ja, en dan zoekt u het voor me uit. Heel fijn. Dank u wel. Dag.”