LUNA BACK FROM THE BOODSCHAPPEN FUTURE

“Kijk”, heb ik 2,5 jaar geleden geroepen toen ik met vriendin L. boodschappen ging doen bij de Albert Heijn bij mij om de hoek. Zij kwam toen voor het eerst bij me langs in Tiel. “De Albert Heijn ziet er in elke plaats hetzelfde uit, dus als ik heimwee krijg naar Amsterdam, dan kan ik altijd hier boodschappen gaan doen!” “Ah! Joh! En je kan in noodgevallen ook nog met een slaapzakje voor de deur gaan liggen”, zei ze, “komt allemaal goed!” Het is waarschijnlijk hetzelfde als het McDonalds-effect. Overal ter wereld dezelfde hamburger kunnen eten geeft troost. Overal in Nederland boodschappen kunnen doen bij dezelfde supermarktketens ook. Dat je, ondanks al je ellende, nog steeds kan genieten van precies dezelfde Euroshopper-muesli, dezelfde huiswijn en dat je met de bonuskaart die al jaren in je portemonnee zit ook gewoon in Tiel korting kan krijgen op 1 gesneden wit. Dat is fijn. Dat is vertrouwd. Maar die vertrouwde plek, de Albert Heijn bij mij om de hoek, die ging dus verbouwen. En heel Tiel, althans, de mensen in mijn omgeving, dus dat is bijna heel Tiel, had het er al weken over. Ja, want 2 weken de Albert Heijn dicht, hoe erg is dat! En het was ook best erg, want ik kwam er ineens achter dat ik wel erg vaak eventjes iets ging halen wat ik niet echt nodig had. En dat mijn diepvries en voorraadkast dusdanig vol zitten dat wij 2 maanden kunnen overleven zonder de deur uit te hoeven. Vitaminepilletje erbij en klaar! Maar, hoe zou de nieuwe Albert Heijn worden? Ze waren muren aan het uitbreken! En ze zouden nieuwe glazen vitrines krijgen, ja, en nog veel mooier en groter dan de C1000, die pas geleden was verbouwd. En we kregen allemaal een officiële uitnodiging in de brievenbus om te komen kijken tijdens de opening 28 maart en dan zouden er hapjes en drankjes en voor elke klant een gratis abrikozen-appeltaartje aanwezig zijn. En dan sta je ineens, tijdens die openingsdag in je eigen Albert Heijn, want ja, hallo, als iedereen gaat, dan ga ik ook, met een hele futuristische zelfscanner in je hand en dan mag je zelf je boodschappen scannen, bliepbliep, en dat voelde onwijs Space Oddity, en dan kom je allerlei mensen tegen, hoi, hoi, wat een mooie winkel hè, ja prachtig en dan merk je ineens dat de tijd vanzelf is gegaan. Dat je onderdeel bent geworden van een andere stad, dat je hier hoort, dat je het hele back-up-plan van bij de Albert Heijn voor de deur blijven slapen helemaal niet nodig hebt gehad en dat je heel veel lieve mensen kent en dat je eigenlijk wel hartstikke blij en gelukkig bent. Maar dat je je boodschappen liever bij de Turk een paar straten verderop haalt.