LUNA BAALT

Hartstikke leuk hoor, een relatie. Maar dan moet je wel tijd hebben om elkaar te zien. P. en ik zagen elkaar de afgelopen weken maar 1 keer per week. En ook de komende weken zal dat zo zijn (“Ach, dan kunnen we ook geen ruzie maken”, grapte P.). We bellen wel een aantal keer per dag, maar dan zit ik vooral te zeiken wanneer we elkaar weer zien, zodat die gesprekjes vaak niet zo leuk verlopen. “Nee, ik zit volgende week helemaal vol, behalve vrijdag”, zei P. vandaag. “Ja, maar net die avond moet ik ’s avonds werken”, zei ik. “Nou, dan zien we elkaar zondagavond wel”, zei hij. “Blijft dit de komende tijd zo?”, vroeg ik geïrriteerd. “Het is niet anders, probeer nou te genieten van de dagen dat we elkaar wel zien”, suste hij. Ja leuk, zondagavond! Dan kunnen we samen voor de zoveelste keer gezellig op de bank zitten om naar de herhaling van de samenvatting van ‘Studio Sport’ te kijken! Ik kan niet wachten. Want dat wij allebei zondagavond te moe zijn om ‘iets leuks’ te doen weten we allebei. We plannen onze dagen vol met ‘belangrijke afspraken’ en vergeten om tijd voor elkaar te nemen. Want P. heeft een dag waarop hij met vrienden gaat kaarten, een dag waarop hij voetbaltraining heeft, een dag waarop hij een voetbalwedstrijd heeft, dagen waarop hij moet overwerken en dagen waarop hij iets met vrienden doet, maar een Luna-dag zit daar niet tussen. Buurman M. is een beetje verliefd: “Ooh, ik ben zenuwachtig. We gaan vanavond uit eten. Ken je dat gevoel nog?”, vroeg hij me net. Ja hoor, ik ken het nog goed, maar ik kan het me vandaag even niet voor de geest halen.