HOE DOEN ANDEREN DAT DAN?
“Misschien is het gewoon beter om ze allebei maar af te maken”, heb ik vorige week dramatisch geroepen. Want de wanhoop die 2 zieke katers in huis met zich meebracht vond ik nogal moeilijk te dragen. Maar ik moest wel. Al werd ik er zelf gewoon helemaal misselijk van. Skinner moest speciaal dieetvoer om weer aan te komen, maar hij kotste alles er steeds weer uit. Of hij scheet het met een sneltreinvaart net naast de kattenbak. En ik steeds om het kwartier checken of hij gekotst had, want zo ja, dan zou Bruce die kots weer op kunnen eten, en dat mocht natuurlijk niet, omdat hij net een heftige darmoperatie had gehad. Want Bruce vond Skinner’s kots een stuk beter smaken dan het dieetvoer dat hij zelf kreeg. Maar je doet het. Maar ik vraag me al tijden af: hoe doen andere mensen met katten dat? Met zieke katten? Of andere zieke beesten? Het lijkt mij onmogelijk om naast een vaste baan ook nog een zieke kat thuis te hebben die om de 1,5 uur een hapje voer moet krijgen omdat anders z’n darmen te zwaar belast worden. Het lijkt me ook onmogelijk om een flitsende piloot-carrière te hebben terwijl je kat om de 12 uur een shotje insuline moet krijgen. Of alleen al relaxt op je werk zitten terwijl je weet dat je kat een enorme hechting op z’n lijf heeft en daar de hele tijd met z’n scherpe tandjes aan wil zitten. Ik zou het niet kunnen. Ik kan deze situatie al amper aan, maar gelukkig heb ik ergens nog wel een stripje valium liggen. En een flesje limoncello. Maar ik adem en leef momenteel in hetzelfde ritme als de katten. Ik let minutieus op elke scheet die ze laten. Elk zuchtje, piepje of mauwtje kan betekenen dat het toch even niet helemaal lekker gaat en dan sta ik er alweer naast om lieve woordjes tegen ze te wauwelen. En ondertussen kom ik amper aan mezelf toe. Ik heb al 1,5 week niet echt gewerkt. Behalve wat gelummeld achter de naaimachine. Om daarna meteen alles op te ruimen, omdat het me dus echt niet nóg een keer gaat gebeuren dat Bruce denkt dat-ie de nieuwste Christian Lacroix is en nog een keer een draad van het spoeltje van m’n naaimachine inslikt.
Nou, boederijkatten krijgen niet zoveel aandacht en gaan gewoon dood. Huiskatten krijgen ook niet zoveel aandacht als de eigenaar het geld niet heeft (dunkt me) of bidden dat het hun katten niet zal overkomen. En voor de rest weet ik het ook niet…
sja, ik ben zo’n buitenshuiswerkende poezenmoeder, met op dit moment een zieke kat thuis. Als ik klaar ben met werken, fiets ik als gek naar huis om te concluderen dat niet alleen mijn parket, mijn eettafel, maar ook het vloerkleed weer een plasje kots rijker is, heel fijn, en de nu al 2 dagen durende twijfel om wel of niet naar de dierenarts te gaan, want het ritje daar naar toe levert vaak nog meer stress voor het lieve beesie op dan de conclusie van de dierenarts dat hij het niet weet en ik beter nog een dagje kan wachten en als het echt niet beter wordt, ik maar weer terug moet komen, of hij er al weer 3 spuiten in heeft gezet en katlief mij weer boos aan kijkt en thuis ook nog dagen boos blijft. Sja, het is allemaal gewoon niets, zieke katten, het liefst heb ik ze gewoon spelend en vrolijk en fruitig. Wat jij? groet, Sandra
Ben een teckelmoeder en ken het gevoel. Vaak is het voor de beestjes best even fijn alleen te zijn. Kunnen ze even op adem komen. Plus dat het er voor mij uitziet, als ik bezweet thuiskom van het te hard uit werken fietsen, alsof het stukken beter gaat. Zijn toch net kids en overleven veel met genoeg slaap en liefde!
Hoe anderen dat doen? Ik ben ook buitenshuiswerkende poezenmoeder van drie en over het algemeen zijn mijn katten nooit ziek. Jij hebt wel heel veel pech op dat gebied. En tegen het uittrekken van de hechtingen krijgen ze bij mij zo’n kap (ja inderdaad heel zielig) en in andere gevallen moet ik dan gewoon vrij nemen of huur ik iemand in die helpt (die persoon zorgt ook voor mijn katten in mijn eigen huis als ik met vakantie ben). Het blijft behelpen, net als met echte kinderen.
Grietje is nog nooit zo ziek geweest dat we ervoor naar de dierenarts moesten… Maar ze is al 12, dus tja, het kan zomaar gebeuren. Volgens mij krijg ik dan buikpijn en moet ik wel thuisblijven..
Ik heb eigenlijk nooit veel gedoe gehad op gebied van gezondheid van onze katten.
Helaas moesten we dan een poes in mrt laten inslapen vanwege ouderdom ( dement en teerde weg), maar de poes die we nu nog hebben die is 16 jaar oud en weet nog precies hoevaak ze naar de dierenarts is geweest.
eerste keer om te laten steriliseren, tweede keer vanwege nierbekken ontsteking en derde x das nog niet zo lang geleden vanwege oorontsteking, en de vierde keer wordt waarschijnlijk morgen… de oorontsteking is niet goed weggegaan denken wij.
Dus mjah hebben we mazzel mee.
Kan wel uit ervaring praten met kids en ziek en werken, en dan werk je niet lekker hoor ;).
Zieke katten gaan bij mij in de ‘ziekenboeg’,dat wil zeggen,mijn kamertje…..is klein,maar daar is rust en geen gevaar van fout eten.
Met 4 katten weet je nooit wie er heeft gekotst,misschien wel een ander dan die zieke.
Toen ik nog werkte hadden we 8 katten en was er 1 echt ziek of geopereerd dan meldde ik me zonder blikken of blozen ziek,had ik geen moeite mee hoor!!
Als je de ruimte heb geef Didwood en Bruce dan even een eigen plekje,ook beter voor jou,kom je tot rust en de katten ook…..
4 jaar geleden dacht ik er net zo over: hoe doen mensen dat!
Maar toen mijn ene kat suikerziekte kreeg (en sindsdien dus om de 12 uur een shot insuline nodig heeft) en de andere kat door voedselallergie overal poepte behalve in de bak, werd het net zo’n gewoonte om voor ze te zorgen als het poetsen van m’n tanden……… nouja, bijna dan ;-)
Geen 12 paarden krijgen mij naar m’n werk als er iets met mijn poezenkinderen is.
Mijn hond is 2 jaar geleden geopereerd aan beide poten. Moest de hele dag in een bench omdat hij niet mocht lopen. Beest zit NOOIT in een bench! Ik moest wel werken. Wat nu? Kan mijn hond toch niet de hele dag in een kooitje laten zitten? Alle vrienden opgetrommeld. Elk uur van de dag ging er iemand kijken, aaien etc. een heel gedoe, maarja!
Petroesjka is 13. Nooit ziek geweest. Oké, één keertje als kitten. Als het hééél erg zou worden…Tja…Spuit erin. Maar dat het ik met mijn familie over mij ook afgesproken. Niet meer hetzelfde: platspuiten.
Ik heb net een heel berichtje geschreven, krijg ik na plaats reactie een spam reactie? Klopt niet echt, wat raar he?
even kijken of hij het nu wel doet
nou, ik moet eerlijk bekennen dat ik dat ook een paar keer gedacht heb toen ik je verhalen zo las de afgelopen tijd: moeten die beesten niet een spuitje moeten krijgen? ik zou het in ieder geval niet op kunnen brengen al die heisa met verzorging, medicijnen en vele dierenartsenbezoeken. En dus ga ik heel hard hopen dat onze twee kittens het maar goed blijven doen!
Poe…er schiet me hier iets in het verkeerde keelgat!
Al die heisa…….je houd toch van die dieren,doe je toch alles voor,of ben ik nou gek!!!!
Wij bijten hier met liefde op een houtje wanneer de DA kosten de pan uitrijzen,wel errug makkelijk……een spuitje.
Het woord beesten bevalt me ook niet,DIEREN!!:(:(
Janssen. Of course hou ik van mijn meisje. Maar een kale buik als Bruce Lee? Nah. Ik hou niet van stress. Spuit erin en haar op waardige manier begraven. In een Dirk v/d Broek tas. Dat dan weer wel :P
Maurice,die heisa….lees Blue……..:)
Wat jouw poes betreft,ik geloof er niets van,zou je niet doen zo,want die kale buik komr weer helemaal goed!:):)
Die kale buik komt natuurlijk weer helemaal goed! Is wel lekker fris voor de zomer zelfs! Ik denk eigenlijk dat iedere kattenbezitter er voor kiest om zo’n zware buikoperatie door te laten… Dierenarts: “Hij heeft een touwtje ingeslikt, dat moet eruit.” Dan zeggen weinig mensen: “Nou, maak ‘m dan maar af.” Zeker niet als-ie pas 4 is, zoals Bruce Lee… Maar bij Skinner is het wel anders… die is 12 en die wil ik zo’n zware operatie niet meer laten ondergaan… ik denk ook niet dat hij het nu zou overleven, hij weegt nog maar 2,9 kilo :-(
@ Janssen: je kunt je op een gegeven moment wel afvragen hoe lang je de dieren zelf er nog een plezier mee doet om ze eindeloos van dierenarts naar dierenarts te slepen. Jij zegt dat je alles voor je dieren doet, maar het is op een gegeven moment natuurlijk wel de vraag of je de dieren zelf er nog een plezier mee doet om ze eindeloos in de medische molen te houden, of dat het meer is omdat je zoveel om ze geeft dat je ze zelf niet wilt missen? Ik heb zelf geen dieren, dus kan wat moeilijker inschatten wat het allemaal betekent denk ik, maar zoals ook voor mensen geldt, is het soms als het lijden te groot wordt beter om er een punt achter te zetten, hoe moeilijk misschien ook. Ik denk dat er een grens is aan hoe lang je een dier moet laten lijden (en dat geldt ook voor mensen, alleen kunnen die het beter zelf aangeven).
Ik herken me in je verhaal, maar dan als kindermoeder ;) Toen de laatste kat die ik heb gehad ziek werd, heb ik hem twee dagen op mijn buik gehad in bed, zodat hij rustig kon sterven (medicijnen en infusen hadden geen baat gehad). Uiteindelijk kreeg hij teveel pijn en moest hij een spuitje.. als ik daaraan denk moet ik nog steeds janken. Uiteindelijk vind ik de liefde voor een kind of een dierbaar huisdier helemaal niet zo verschillend..
Als mijn moeder weer eens over een stoeptegel struikeld en 12 weken in het gips moet geef ik dr ook maar een spuitje. Dat gezeik om drie keer op een dag heen en weer te rijden. Uitkleden, aan kleden. Eten maken. Stofzuigen. Boodschappen. En werken. en mijn eigen huis. Pff waar kan ik dr laten in slapen?
Liv…onze dieren laten we altijd in hun waarde en dat betekent;Niet onnodig laten lijden!
Zelf hebben we menigmaal de knoop door moeten hakken en het belang van het dier stond dan voorop,altijd!
Niks van:Laat leven want we kunnen hem/haar niet missen…..nooit!!
Verdriet is er dan ,veel verdriet,maar daar kom je overheen.
Of je zelf dieren moet hebben om dit te kunnen begrijpen weet ik niet,ik weet niet beter,heb mijn leven lang honden en katten om me heen zie je.
Luna,inderdaad,wanneer Digwood het niet gaat redden is inslapen beter dan een ingreep waar hij waarschijnlijk te zwak voor is.
Je doet voor hem wat je kunt en das mooi…:):),Bruce,suffertje,met zijn draad,natuurlijk moest die er uit,had ik ook zeer zeker laten doen.
Wie heeft het nu al over inslapen? Lekker voorbarig. Skinner knapt vast weer op (althans, niemand zegt dat niet reeél is) en Bruce heeft gewoon heel veel pech. Digweed is uberhaubt niet ziek. Chantall, onwijs kut dat je er zo druk mee bent. Als ik je nog ergens mee kan helpen: Graag, maar dat weet je. X
Yep……ik haal de namen door elkaar…sorry,ik heb het warm :)
Je katten en jij hebben gewoon pech gehad de laatste tijd. Ik heb 2 katten en een teckel. Gelukkig hebben ze nooit wat, maar dan zijn er weer andere problemen, van luxe aard. Verhuizen over de wereld, volgende week naar de UK, kost ook een enorme inspanning. Alle forms en geregel om alle beesten over te krijgen van de VS naar de Uk, plus dat het ook nog eens handenvol geld kost. Je schreef dat je makkelijk naar Tailand zou kunnen van alle dierenartskosten, nou dat kunnen we hier ook, van alle kosten voor boarding, intentingen en pet movers:-) Sterkte verder met Bruce en Skinner.
Kut, kut kut. .Die Janssen heeft me door. Natuurlijk zou ik Petroesjka nooit verlogenen. Ik verhonger liever zelf.
Luna, schop hem in zijn ballen!
Haha, nou, als Janssen ballen zou hebben, dan zou ik er nog niet in schoppen, maar de laatste keer dat ik Janssen zag was ze toch echt niet in het bezit van een setje ballen! :-)
hahahahahahaha……..lol :):):)
ik had het wel verwacht een heftige reactie op mijn opmerking. Ik wil toch wel ff melden dat ik mezelf wel degelijk als een dierenvriendin beschouw die veel voor de beesten (zo noemen wij ze hier nou een keer) overheeft. Maar wat ik hier lees lijkt op een eindeloze weg vol medicamenten, operaties, spuiten ed. En ja, dan zou ik serieus overwegen om ze een spuitje te laten geven. Er zijn grenzen tenslotte, zowel ten aanzien van het welzijn van de dieren (okok) als ten aanzien van wat jezlef op kunt brengen. dat is toch helemaal niet zo vreemd? Ik hoop van harte dat ze dat later ook bij mij willen doen als de situatie zich voordoet…. maarre…fijn dat het weer beter met ze gaat Luna!
@blue: met euthanasie van dieren en mensen gaat het zo: waar de grens ligt van leven en lijden beslissen mensen en baasjes zelf. Wat jij ervan vindt doet dus helemaal niet terzake, behalve als het jouzelf of je eigen huisdieren betreft. En snap jijzelf dan dat het behoorlijk kwetsend is om te suggereren de beestjes maar een spuitje te geven, terwijl Luna’s insteek is om alles op alles te zetten om haar poezen beter te maken?
Touche Esther!!
Ik hoop Blue,dat jouw kittens in hemelsnaam gezond blijven,voor hun eigen welzijn….stel je voor,naar de dierenarts moeten,geld moeten ophoesten,al die tijd die je kwijt bent……misschien had je een paar PLoesies in overweging moeten nemen!
Eenmalige aanschaf en geen omkijken naar en nog aaibaar ook!!
wow, een heftige discussie! toch maar weer ff reageren: volgens mij heb ik nooit gesuggereerd dat Luna haar poezen zou moeten laten inslapen, ik heb alleen gezegd dat ik dénk dat ik het niet zou kunnen opbrengen …. en wat een flauwekul om te suggereren dat ik voor mijn eigen beesten niet zou zorgen als ze ziek zijn, hou op, schei uit, tuurlijk doe je er alles aan maar de vraag is : waar leg je de grens? En mijn idee is dat ik die al getrokken zou hebben in Luna’s geval. Niks meer en niks minder.
Ja maar Blue,je geeft mij toch echt de indruk dat je vooral geen zieke dieren wil…al die heisa noem je dat.
Wanneer je aan dieren begint kunnen die wel eens ziek worden en ook dan heb je de verantwoording,juist dan!
Jouw kittens hebben toch een levensverwachting van laten we zeggen 16 jaar,dat betekent zorgen,in voor en tegen spoed,ik kan het echt niet anders zien.
Je kind of je partner laat je bij ziekte toch ook niet vallen,of vind je dat ook heisa ?:):)
whhahaha nou ja, ik druk me nogal eens ondiplomatiek uit… ‘wat een heisa’slaat op de beschrijvingen die Luna geeft van de toestanden die ze met de katten beleeft,in mijn beleving erg hectisch en bij vlagen zéér hopeloos (zie ook haar eigen dramatische kreet: ‘misschien is het maar beter om ze allebei af te maken’en daar reageerde ik ook op. Wat mijzelf betreft: ik heb al zóveel tijd en geld gestoken in mijn dieren, vind dat ook vanzelfsprekend want dat hoort erbij ( en godszijdank héb ik het geld)maar de verhalen van Luna vind ik wel héél heftig…jij niet dan?
Oei Janssen, dat gaat wel erg ver… Het is volgens mij idd een kwestie van ergens de grens trekken. En 1) die ligt bij mensen (partner, kind – stel je voor!) wel ff héél wat anders dan bij dieren, en 2) het is ieders goed recht om die grens zelf te trekken. Mét respect voor het dier uiteraard. Tuurlijk neem je de overlast voor lief als je kat een darmvirus ofzo heeft en daardoor (tijdelijk) buiten de bak poept. Maar allerlei operaties met de bijbehorende herstelperikelen… dan kijk je toch hoe oud het beestje is, de kans op (volledig) herstel etc.
Mens en dier gelijk stellen gata hierbij ff niet op!
Trouwens: ook de beroemde (virtuele) Pil van Drion – waarmee je het leven van zieke, oude mensen beëindigt levert deze discussies op. Een leven verlengen ’tegen elke prijs’ bestaat niet, en er is soms veel voor te zeggen om een leven te beëndigen niet vanwege de zorg die anderen erom hebben, maar gewoon voor de persoon zelf…