HET STIJGT LUNA NAAR HAAR HOOFD

Luna heeft een vaste groep bezoekers per dag. Bezoekers waar ik mee vertrouwd ben geraakt. Bezoekers die ik elke dag, of om de dag, een verhaal vertel. Alsof ik op een verjaardag zit met vrienden. Een mooi verhaal, een ‘waargebeurd’ verhaal of, als ik na een paar wijntjes op dreef ben, een sterk verhaal. Een beetje aangedikt. Vanmorgen, om 8:41, stonden er ineens 34 nieuwe bezoekers voor mijn deur. En waarschijnlijk zullen dat er vandaag nog veel meer worden. Hebben allemaal een uitnodiging gekregen van het Algemeen Dagblad: “Ja, ik lees hier dat je pittige dagboekstukjes schrijft. En over seks. Ik dacht, ik kom even bij je langs.” Goede krant trouwens, dat Algemeen Dagblad. Wordt gelezen door belangrijke mensen. Kreeg net een mailtje van S.M.S.N. (Stichting Mars Society Nederland). Of ik even een leuk stukje wilde schrijven voor de eerste bemande vlucht naar Mars. Willen ze daar dan achterlaten in een luchtdichte koker. Je weet immers nooit. Ook Oprah hing meteen aan de telefoon. Of ik er iets voor voelde om Dr. Phil te vervangen. Was een beetje een achterhaald concept, zo’n relatiepsycholoog, vond ze. Ze wilde iets nieuws, iets wilds. Een ‘vrijpostige, Amsterdamse, 26-jarige vrouw’, zoals ze had gelezen in die Nederlandse krant. Ook de Amerikaanse Playboy stuurde een fax. Hadden nog een plekje over met nietjes. Vonden ze wel iets voor mij. Ik heb gezegd dat ik er overal even over na moest denken. Het moest laten bezinken. Hartstikke leuk al die media, al die aanbiedingen en al die aandacht, maar ik ga eerst even op zoek naar een persoonlijke manager. Ik dacht zelf aan Rob Cohen. En nu gooi ik er een wodkaatje in. Word ik rustig van.