FRUITCORSO & APPELPOP, THE AFTERMATH

De verkering en ik bekeken dinsdagmiddag de aftermath van het Appelpop- en Fruitcorso-weekend in onze slaapkamer.

Alle seksspeeltjes die tot ons gebruikelijke assortiment behoren liggen verspreid door de kamer. En alle seksspeeltjes die ik ooit nog zou moeten testen voor FOXY liggen geopend en dus getest op de grond of op 1 van onze nachtkastjes. Ik heb er geen blijvende herinnering van, dus die zullen we nog een keer moeten testen. Overal liggen batterijen en snoeren van opladers. Er liggen minstens 3 flessen glijmiddel op de grond. Op. Leeg. Ik krijg een flashback van die lege flessen glijmiddel en dat we toen op zoek zijn gegaan naar proefsachetjes met glijmiddel. Die sachetjes liggen ook op de grond en tussen de lakens. Her en der liggen flessen cola die we later gevuld hebben met water. Lege bierflesjes. Flessen wijn. Plastic bekertjes. En we vinden 4 pakjes sigaretten, 3 pakjes zakdoeken, 3 asbakken en nog veel meer ranzigheid.

“Wat erg”, zeg ik.
“Wat stinkt het hier”, zegt hij.
“Dat is jouw zweet.”
“Dat is echt niet alleen mijn zweet.”
“Ja, maar het was wel gezellig hè”, zeg ik terwijl ik ‘m aankijk met een big smile.
“Echt wel.”

Nadat we zondagavond om 23.00 de laatste vrienden uitzwaaiden na een supergezellig Appelpop-vrijdag, een nog gezelligere Fruitcorso-zaterdagmiddag en een nog steeds gezellige Appelpop-zaterdagavond en -nacht én zondagmiddag, hadden de verkering en ik het lumineuze plan om maandag de hele dag in bed te blijven. Why not? We waren allebei vrij maandag en dinsdag, we moesten bijkomen van het weekend en we verdienden allebei wel een beetje diepgaande quality time samen.

“Hier hebben we toch niks meegedaan?”, vraagt J. terwijl hij een kledinghanger onder de lakens vandaan vist.
“Nee…”, zeg ik, “toch?”
“Nee…”, dat hadden we wel onthouden, toch?”
“Jawel… toch?”

“Oh, maar liefie, die kussens, die gaan echt niet meer hoor”, zeg ik terwijl we de slaapkamer druk aan het opruimen zijn en m’n neus in ons beddengoed steek.
“Wat dan?”, vraagt hij.
“Moet je ruiken”, zeg ik en druk hem een kussen onder z’n neus.
“Oooooh.”
“Vies!”
“En nou?”

En in een vlaag van verstandsverbijstering rijden we naar de Leenbakker om daar een setje nieuwe kussens en molton-hoeslakens te halen en om daarna ons hele bed en matras en alles wat er voorhanden is dusdanig om te draaien en te voorzien van nieuw of schoon beddengoed, en alles wat er schoon te maken valt te schrobben, te stofzuigen of te dweilen.

Het was nogal nodig.
En na deze 2-uur-durende lichamelijke inspanning vallen we meteen weer in slaap.
Lepeltje-lepeltje.
Om 18.00.