FEYENOORD – AJAX

“Liefje, ik ga even naar een café om Feyenoord – Ajax te kijken”, zei partner P. gistermiddag. “Kan dat niet thuis dan?”, vroeg ik. “Nee, het is op Canal+”, zei hij. “Oh, komt er vanavond geen herhaling of een samenvatting van de herhaling? Het is toch zondag?”, vroeg ik. “Meisje, Feyenoord – Ajax speelt vandaag”, zei hij, met Feyenoord – Ajax! “ Oh. “En dat wil ik natuurlijk live zien. “Oh, zal ik je na de wedstrijd dan even op komen halen in het café? Dan gaan we daarna nog wel even wat drinken samen?”, vroeg ik. Dat was goed. Dus om 14.15 trof ik mijn altijd correct én keurig én chique geklede P. aan in een café tussen de ras-ajacieden met sneakers en trainingspak. Voetbal verbroederd en zeker als er gewonnen is. En er was gewonnen. Dat was duidelijk. Een vreselijke housebeat dreunde door het café en de ajacieden waren erop aan het hakken. “Met 4 nul gewonnen”, zei P. toen hij met een grote glimlach het café uitkwam. Dat moest gevierd worden met een jointje en een Looza peer in de coffeeshop aan de overkant. En dat vonden blijkbaar nog meer Ajax-fans, want de coffeeshop stroomde langzaam vol met rood en wit. “Oh, dat is fijn”, zegt P. met z’n blik naar een hoek van de coffeeshop gericht. “Wat?”, vraag ik terwijl ik me omdraai en ineens net als de rest van de coffeeshoppers naar een televisiescherm staar. Ik zie teletekst. Ik kijk nooit teletekst. Teletekst is voor mij een overbodige toestand geworden sinds internet. Maar voor het gros van de mannen is teletekst blijkbaar iets fijns. Iets dat je groen op zwart laat zien dat je club gewonnen heeft. Eenmaal thuis stormde P. naar de computer om daar op www.vi.nl om de wedstrijd nog een keer na te lezen. En de rest van de middag en avond werd gevuld door een afwisselend zwart teletekst-scherm, een groen voetbalveld of een aantal lullende mannen over voetbal. “Jesus, P., je hebt die wedstrijd nu meer dan 3 keer gezien”, zei ik toen Feyenoord – Ajax weer op tv was. “En alle goals er in de herhalingen al meerdere keren in zien gaan. Ze hebben nog steeds met 0 – 4 gewonnen hoor.” “Ik zou het wel 20 keer kunnen zien”, zei hij. Mannen. Het zijn net Teletubbies. Willen alles wat ook maar enigszins positief beweegt nog een keer zien. En nog een keer. En nog een keer.