EEN TOERISTISCH JAMAICAANS ZONDAGJE

Begin de Jamaicaanse dag wederom om 6:00 met een… prachtige sunrise!

Ik was heel slim geweest en had geleerd van de voorgaande dagen en gisteren in een supermarktje een zak kaasflipjes gekocht. Niet de allerlekkerste kaasflips, maar wel goedkoop. Bijna alle voor ons normale producten zijn op Jamaica duurder dan bij ons in Nederland. Zo kost een zak Lays chips hier 650 Jamaicaanse dollar, omgerekend zo’n 4,5 euro. Dat gingen we dus niet doen. Een zak kaasflips of een zak bananenchips die op het eiland zelf gemaakt worden kosten 50 eurocent. Beter. En het stilt mijn eerste honger in de ochtend, want we kunnen pas om 8:00 ontbijten.

Dus eerst maar even een duikje en een zwemmetje. En een sigaretje. Ik rook in Nederland misschien 3 sigaretten per week en ik heb er op Jamaica wel 10 per dag gerookt.

Snel ontbijten, want we worden om 8:30 opgehaald door een bus om op onze eerste excursie te gaan. We gaan naar de YS waterfalls en op een krokodillensafari-achtig-iets.

Niet goed te zien op de foto, maar het mannetje heeft een shirt aan waar ‘Jamaica No Problem’ op staat. En dit geeft ook wel een beetje de mindset van de Jamaicanen weer; no problem. Ze proberen je van alles aan te prijzen; taxiritjes, weed, spiegeltjes, kraaltjes, armbandjes, maar als je zegt geen interesse te hebben is het no problem. Superrelaxt.

De eerste stop van de bus is bij een strandje waar de Jamaicanen op zondag zelf vaak zwemmen. De rest van de dagen wordt er overigens weinig gezwommen door de lokale bevolking, maar op zondag gaan ze vaak met het gezin naar een strandje en nemen dan hun koelboxen met hapjes en drankjes mee.

Ik voel me een ontzettende toerist en heb deze foto stiekem gemaakt. Ik ben sowieso nooit zo van het foto’s maken van anderen (mensen dus, dieren; no problem).

Gelukkig vonden de Jamaicaanse kindjes mij met mijn oranje haar met bloemen net zo exotisch als ik hun.

Dit was onze reisleider Patricia en zij vertelde de hele rit allerlei verhalen over Jamaica en over haar leven hier (ze woont er al 23 jaar). Alle verhalen die uit een boekje komen (hoeveel inwoners, hoe groot, exportproducten) interesseren me niet zoveel. Bij haar persoonlijke verhalen hang ik echter aan haar lippen. Wat eet zij zelf de hele dag? Wat doet ze? Hoe wonen zij en haar man? Hoe komt zij op haar werk? Gelukkig zat ik voorin de bus, dus ik kon tijdens de rit van bijna 2 uur van alles aan haar vragen.

De buschauffeur heette Mr. Bush. HAHAHAHA!

Ik haat dit. Met z’n allen in een toeristisch ding achter een tractor. Richting de YS waterfalls. Ik had het allemaal niet anders kunnen of willen doen, maar als ik nog een keer naar Jamaica ga, dan sla ik al die toeristische dingen over. Een waterval is een waterval en al was deze waterval prachtig hoor, daar niet van, ik voelde me gewoon een toerist waaraan zoveel mogelijk verdiend moest worden.

De watervallen waren helaas nogal bruin, omdat het de laatste dagen geregend had en er dus veel zand in het water zat.

De bloemen, de omgeving, de bomen, ALLES was prachtig en staat op m’n netvlies.

Maar toen ik een wefie van mij en de echtgenoot wilde maken kwam er meteen een mannetje naar ons toe die wel even een foto van ons zou maken. En dan verwacht zo iemand natuurlijk een fooi en daar gaat het bij mij een beetje mis. Niet dat ik niet wil tippen, integendeel, maar als iemand het al verwacht, ja, pfffff… moeilijk, moeilijk, moeilijk. De echtgenoot en ik wilden in ieder geval zo snel mogelijk bij die watervallen vandaan, omdat overal mannetjes stonden die foto’s van je wilden maken.

Hahaha, lekker toch een selfie gemaakt.

De bloemen zijn daar zo mooi!

Mijn foto’s doen de schoonheid van de natuur echt geen recht, maar ach, no problem; ze staan op mijn netvlies for ever and ever!

De echtgenoot en ik zijn dus ergens op een terrasje gaan zitten en hebben daar 1,5 uur met een taxichauffeur zitten praten! Supergezellig. En zo gezellig dat er geen foto’s van zijn. Overal op Jamaica staan bananenbomen (ze hebben er geloof ik 17 soorten) en ieder huis verbouwd ook vaak zelf bananen. Deze worden de hele dag gegeten, want ze zijn super voedzaam. Dit is vaak ook de reden dat vrouwen in een wat armer gebied toch nog steeds wat dikker zijn, want bananen zijn nogal zetmeel-rijk en de hele dag bananen eten is nogal eenzijdig. Overigens vinden vrouwen het hier een compliment als je ze ‘fluffy’ of ‘fatty’ noemt. HAHA! My kind of country!

Op weg naar de krokodillen-toer gaat het weer even keihard regenen. We stoppen om een foto te maken van Bamboo Lane; een weg met alleen maar bamboebomen. Ook hier denk ik; ja, hartstikke mooi die bomen, maar ergens alleen maar stoppen om een foto te maken?? Why?? Elke keer als ik met m’n ogen knipper terwijl ik in de bus zit heb ik al plaatjes die een foto waard zijn! Dit hele land mag van mij in foto’s op canvas!

We stopten ook tussendoor om ergens een hapje te gaan eten. Ik had vis en van dit gerecht (escovitch fish) heb ik het recept, dus ik ga binnenkort in m’n eigen keuken aan de slag (en dan volgen de recepten vanzelf) (er staat nog veel meer op mijn kook-programma; jerk fish, jerk beef, beef patty, chicken patty, maissoep)… HMMMMM!!

Oh. My. God! Weer zo’n toeristische trekpleister!!? Krokodillen kijken!

We dachten dat dit een plastic krokodil was, maar hij is dus echt. For real!

Dat witte vogeltje is een koereiger; daar zie je er heel veel van op Jamaica. En die vogel daarnaast dat is een eh, eh, ik weet z’n officiële naam niet meer, maar hij wordt door de lokale bevolking ‘ganja bird’ genoemd. Ganja is een andere naam voor weed en deze vogel heeft knalrode ogen (door het dagelijks blowen, hahaha).

Het boottochtje was prachtig! Echt… alsof je in een film zit, zo mooi, zo anders. Struiken vol met koereigers en nesten van koereigers. Allerlei andere vogels. En uitzichten over de rest van het eiland; WOW!

Ik herinner me ook vooral nog onze kapitein (of hoe heet iemand die een boot bestuurd). In perfect gearticuleerd Engels vertelde hij honderduit over de vogels en de krokodillen. Dat is misschien wel het grootste pluspunt van Jamaica; het ligt aan de andere kant van de wereld, maar iedereen spreekt Engels.

Dit is dus de Black River.

Met mangroves.

En… Thank God hebben we een krokodil in het wild gespot. Om de krokodil te lokken riep onze kapitein keihard ‘coom, coom, coom’, dus sja, hoe wild is zo’n krokodil dan? Maar goed; krokodil gespot. Kan van de bucket list van de echtgenoot af.

Mooi!

In zo’n bootje zaten we dus.

Ik heb vandaag een 8 uur durende National Geographic dia-show in m’n hoofd erbij gekregen, met bijbehorende informatie. WOW!

Dus nu heb ik deze Bob Marley-cocktail zeker wel verdiend! En nog eentje. En nog eentje. We hangen wat met de andere Nederlanders op het resort en eten ’s avonds wat bij het hotel. Met nog een cocktailtje.

En om 22:30 hebben de echtgenoot en ik nog meer honger en gaan bij een lokaal tentje in de straat nog een geroosterd kippetje eten.

Hmmmmm!!! Prachtige toeristische dag! We zijn very happy, yes!