EEN ONGELUKJE, EEN BEEKJE & KREN

Het is een uurtje of 8:00 en ik kijk hier heel zielig. Ik ben ook heel zielig. Ik ben vannacht om 4:30 wakker geworden omdat ik ineens, 1,5 week te vroeg, ongesteld werd! Hoe kan het? Hoe kan het! Dat gebeurt me nooit. Ik kan er altijd de klok bijna op gelijk zetten! En nu is het feit dat ik ongesteld ben nog niet eens zo erg, maar ik had hier dus niet op gerekend en ik ben door het laken EN door het matras gelekt. Er zit een bloedvlek ter grootte van een tennisbal in het matras en van ellende en schaamte dat ik dit de volgende ochtend aan iemand van het hotel moet gaan vertellen slaap ik de rest van de nacht niet. AAAAARGH!

Gelukkig loopt pa F. even met me mee naar een kamermeisje en in mijn beste Duits en zijn vloeiende Duits leggen we de situatie uit. “Kein Problem”, zegt het kamermeisje en ik hou op dat moment heel veel van haar. Na het wederom geweldige ontbijt kom ik terug op de hotelkamer en is het matras en alles al vervangen en alles is weer keurig. Alsof er niets gebeurd is. Nu hou ik nog meer van het kamermeisje.

Dit uitzicht verveeld nooit. We zijn hiervoor even met z’n allen naar de supermarkt geweest om… tampons te halen en heel veel tubes Kren en verse mierikswortel.

Dit uitzicht verveelt ook nog niet. We zitten weer bij dezelfde lunchroom als gisteren… Daar waar ze die goede taarten hadden… yep, we bestellen weer taart, of nee, ik bestel een paar heerlijke bonbonnetjes.

Pa F. heeft het idee opgevat om met z’n voeten in een kabbelend beekje te gaan hangen en wij moeten allemaal mee. Iets met rust en helemaal tot jezelf komen.

Neeeeeee! Pa J. wat doe je nu? Niets zo bevrijdend als in een beekje pissen, toch?! Gelukkig stroomt het beekje naar links.

Ja, pa J. is blij. Hij gaat nu even wat stenen verleggen in een rivier op aarde. Nou ja, in een beekje dan.

Pa F. komt volledig tot rust.

Ik vind het water nogal ijskoud, maar pa F. aanbidt mijn voeten.

Kijk daar loopt de broer van Eduard.

OMG! Wat gaan we nu weer doen????

In een kabelbaan?

Pa F. heeft ooit een keer, om z’n kabelbaan-angst te overwinnen, een hele dag op en neer en op en neer en op en neer gekabeld. Maar hij is nog steeds bang. HAHAHA! Oh nee, dat is heel vervelend voor ‘m.

Bovenop de berg nemen we een lichte snack. En een wit bier. Ja, ik moet eerlijk toegeven dat ik het kabelbaantje ook niet heel erg soepel vond lopen.

Weer terug naar beneden. Pa F. vraagt zich hier af of we wel met z’n vieren in 1 kabelbakje kunnen en of hij nu niet net 5 kilo te zwaar is. Pa J. is hier net klaar met het maken van een filmpje waarop de verkering en ik pa F. uitlachen. Oh nee, toelachen.

Voor de allerlaatste keer (deze vakantie dan) uit eten bij De Gouden Beer. De Duitse keuken is mijn nieuwe favoriete keuken.

Ik koop tussendoor nog even snel een cadeautje voor Nina. Ik heb haar toch wel heel erg gemist deze vakantie en ze krijgt een mooie sjaal met Edelweiss-print.

Ik bestel een extra bakje Kren.

Pa J. bestelt een halve Schweine Haxe en we hebben allemaal spijt dat we niet hetzelfde bestelden.

Al is mijn gekookte buikspek met aardappelpuree en zuurkool ook helemaal niet verkeerd.

Nog heel even uitbuiken op de hotelkamer.

De verkering zegt dat het allerlaatste potje klaverjassen het allerbelangrijkste potje is en dat degene die dit potje wint ook eigenlijk alles heeft gewonnen. Hij zegt dit op het moment dat hij en pa J. voor staan natuurlijk, maar… hoe we het doen, doen we het, maar pa F. en ik winnen dit belangrijkste laatste potje. SCORE! Daarna naar bed. Morgen vroeg op om weer richting Nederland te rijden. HUIL!