ECHT VAN EEN OUD VROUWTJE GEWEEST
Twee weken geleden overleed de schoonmoeder van de zus van mijn schoonmoeder op de zeer respectabele leeftijd van 96 jaar. En tante H., de zus van mijn schoonmoeder, belde om te vragen of ik misschien tussen de oude spullen van omaatje W. wilde snuffelen. Misschien zit er wat voor je bij kind, zei tante H., je weet het maar nooit en kijken kost niks. Er staan allemaal dingen uit de jaren 70, echt iets voor jou. Mijn hart ging meteen sneller kloppen van de woorden jaren 70, dus ik stond vanmorgen in het Amsterdamse huisje waar omaatje W. 70 jaar had gewoond. En het huisje rook precies naar de flat van mijn eigen overleden lievelings-oma; een combinatie van Oil of Olaz, gezichtspoeder en muffe tafelkleedjes. Naar vroeger. Naar iets vertrouwds. En terwijl ik in alle kasten snuffelde van omaatje W., glaswerk inpakte in oude kranten, oude lakens weggooide in vuilniszakken en keek naar zwart-wit-fotos voelde ik 96 jaar leven door mn vingers gaan. Van sjaaltjes tot theekopjes, van handschoentjes tot vazen en van de eerste schoentjes van haar zoon tot haar overgebleven medicijnen-voorraad. En omaatje W. bleek niet zomaar een omaatje te zijn geweest! Nee, dit was een kek omaatje geweest. Hip misschien zelfs, of chique in haar tijd, want ze had een stel suède jasje in de kast hangen waar tweedehands kledingzaakjes in Amsterdam een fikse prijs voor zouden vragen. Kind! Neem mee! Wat moet ik ermee?, zei tante H., anders gaat het naar de Kringloop-winkel. Dus ik nam van alles mee, maar ondertussen vroeg ik me af hoe omaatje W. dit zou hebben gevonden. Heel haar hebben en houden binnen een paar dagen de deur uit. Weg. Van hier naar daar. Alles in vuilniszakken. Alles in kartonnen dozen. Naar een Kringloopwinkel. Naar de vuilnis. Fotos en herinneringen naar haar schoondochter. Haar stofzuiger naar de zus van haar schoondochter. En haar suède jasjes, servies uit de jaren 70, tafeltje uit de jaren 60, haar naaidoos, haar breinaalden en haar poederdoos naar de schoondochter van de zus van haar schoondochter. En de krieltjes-centrifuge uit de jaren 50 die ze zelf nog nooit gebruikt had, draaide vandaag voor het eerst.
ach wat een lief logje!en ik snap precies wat je bedoelt! ik heb ook een paar keer zo door de eigendommen van overledenen lopen grasduinen, zo bizar!
Ik heb zo ’t gevoel, als ’t echt zulk een kekke dame was, dat ze het wel leuk zou vinden. Zou het niet kunnen, dat ze vanuit de Hemel, of waar kekke oma’s na hun verscheiden ook heengaan, neerkijkt en tevreden is dat haar spulletjes met zoveel liefde een tweede leven worden gegeven?
Het is cool dat je dingen meenam. Jij en krieltjes centrifugeren?
Heel begrijpelijk… Het is ontzettend intiem, op de een of andere manier. Zelfs al zou je een aftandse kaasschaaf meenemen – het is wel de kaasschaaf geweest waar iemand heel wat jaren mee heeft geleefd.
Hoe waren de krieltjes?
Vraag me af of interieur-minimalist P. er ook blij mee is . . .
Zo gek waren die Egyptenaren nog niet, om de overledene zijn spullen mee te geven naar het dodenrijk.
Krieltjes-centrifuge?? nog nooit van gehoord (ben ook nog niet zo oud… ;-) ) maar een leuke log om te lezen en de geur, komt me bekend voor!!!
Zie je zo’n krieltjescentrifuge… Helemaal zo gek nog niet. Mijn moeder heeft er ook een. Geweldig ding!!
Als jij straks 96 bent en de schoondochter van de zus van haar schoondochter jou krieltjes-centrifuge bij je weg haalt is het misschien wel onwijs veel geld waard. ha ha ha ha
Een krieltjes-centrifuge! Het spook van de afgunst steekt zijn lelijke kop op in Huize Suffie!
Handig hoor zo’n minicentrifuge. Bij mij past er precies een onderbroek in. Vijf minuutjes draaien en hij is strijkdroog.
Volgens mij he, volgens mij is het allang fijn dat alles wat je zoal levenslang meezeult, tot de dood er op volgt, een bestemming vindt na je dood. En de kringloopwinkel is dan de sluitpost.
Als die krieltjes-centrifuge inderdaad uit de jaren 50 stamt, is ‘ie nu al geld waard – of misschien was, want hij is nu gebruikt…
Noem mij maar een debiel maarre…wat heeft een krieltjescentifuge voor nut (droogmaken van krietltjes? waarvoor dan?)
Schaar me verder achter manon, blij dat iemand net zo gek is op de spulletjes en er nog eer plezier van heeft dan zijzelf :)
@CiNNeR: niet droogmaken, maar van de schil ontdoen (de krieltjes dus) dat is waar je dat apparaat voor gebruikt…
Vaag dat dat ding dan centrifuge heet!
Nou, die naam heb ik er zelf aan gegeven… het draait, en het ziet eruit als een sla-centrifuge… maar dan voor krieltjes… :-)
Toevallig was ik gister in een kringloopwinkel alwaar ik kekke hakschoentjes uit de jaren ’50 kocht voor het luttele bedrag van 4 euro. Ik ben dol op hippe dode omaatjes.
Irritant die popups die ik krijg wanneer ik jou site bezoekt.
Dat komt doordat Luna een nedstat teller heeft. Sinds Nedstat is overgenomen door websta4u krijg je gratis allemaal leuke popups!
Wel vreemd dat een persoon op die manier zo snel van de wereld kan verdwijnen. Kleine stukjes van haar leven overal verspreid. Gelukkig word er op een goede manier gebruik van gemaakt. :)
heerlijk je hart ophalen tussen de oude spulletjes. Ik denk dat dat kekke omaatje dat helemaal niet erg gevonden heeft.
Een 96-jarige vrouw met een suede jasje. Hmmmz, het wordt tijd om met illustraties te gaan werken, Luna! :-)
Owh! Het is om die dingen te schillen. Ik vond er al weinig logisch aan: eerst die dingen helemaal schillen, wassen, en daarna droogmaken met een apparaatje – alsof dat het meeste werk is.
Nu kan ik weer rustig slapen.
Snuffelen in spulletjes van een ander die overleden is heeft een dubbele kant. Fijn om zo iets van je gading te vinden, maar toch ook wel genant omdat je in de spullen van een ander graait. Althans zo voelde het voor mij. Met mijn overleden oud tante.
Wauw.. jij hebt mazzel! Ik wil ook door zo’n huisje snuffelen en dan allemaal leuke, hippe dingen vinden.. veel plezier ermee!
ik heb ooit `ns 2000 jazzplaten gestolen van een oude man waarvan iedereen dacht dat ie dood was. dat hakte er pas in.