DE KREADOE, REVISITED

Mijn moeder en ik gaan er waarschijnlijk een traditie van maken. Van het bezoeken van de KreaDoe in de jaarbeurs in Utrecht; hét event voor ‘creatief Nederland’. Op deze dag zien mijn moeder en ik namelijk 2 van onze favoriete bezigheden samenkomen; het aanschaffen van allerlei handige knip-en-plak-spulletjes én het afzeiken van andere vrouwen. “Heb je die al gezien?”, vroeg m’n moeder vorig week regelmatig. Dan keek ik en dan knikte ik. Dat ze dáármee durft te lopen! Met zo’n kont! Ongelooflijk! En dan hadden mijn moeder en ik de grootste lol. Mijn moeder en ik voelen ons namelijk mijlenver verheven boven de rest van de bezoekers van de KreaDoe, hoewel we heus wel weten dat we er precies tussen passen. De hele KreaDoe stikt namelijk van de moeders-met-dochters die gearmd over de beurs lopen. Keuvelend over de kerstkaarten van dit jaar, de kerstkaarten van vorig jaar, volgend jaar én over die van anderen. Maar mijn moeder heeft haar kerstkaarten al af en ik heb besloten geen kerstkaarten te sturen, dus dat gekeuvel konden we eigenlijk gewoon overslaan. Gelukkig vonden we al snel een nieuw gespreksonderwerp. Sjaaltjes! Trendy shawls, volgens een naaimachine-vrouwtje. Dat leek mijn moeder en mij wel wat. Het naaimachine-vrouwtje legde een paar handen vol wol, stof, draad, bandjes en garen tussen een soort vlieseline en stikte daar dan met haar naaimachine overheen. Daarna gooide ze het vlieseline in het water, zodat dat vlieseline oploste, en wat overbleef was dus een ‘trendy shawl’. Mijn moeder en ik zijn gek op sjaaltjes en op ‘trendy shawls’ in het bijzonder, dus wij kochten een paar meter van dat vlieseline-spul en een paar bollen wol. Die avond maakten m’n moeder en ik aan de lopende naaimachine sjaaltjes. Wij konden ons geluk niet op. “Maar als ik straks al die stomme wijven er ook mee zie lopen in de stad, dan draag ik ze niet meer”, zei m’n moeder. Ik ben zo heerlijk overduidelijk een dochter van haar.