web analytics

Auteur: luna

PLOESIEPOESIE #070


Dit is Brad, PloesiePoesie #070. Brad is 36 centimeter hoog en wil z’n eten graag op tijd. Verder wil hij up-to-date blijven en mag hij geen alcohol. Brad is te koop voor 37,90 euro: klik. Overmaken op mijn girorekening of ophalen in mijn atelier in Amsterdam kan natuurlijk ook.

0

DE REISSCHEMA’S VAN LUNA EN P.

Ons vliegtuig zou donderdagochtend om 6.30 vertrekken. Zo’n 2 uur van tevoren inchecken, dus 4.30, dan nog een half uurtje van tevoren met de trein, dus 4.00, en dan nog een uurtje om de laatste dingetjes thuis te regelen, dus ik zette de wekker ’s nachts om 3.00. Ik had een strak reisschema gepland. En in dat reisschema had ik ook wat kleine dingetjes zitten die partner P. op zich moest nemen. Zoals bijvoorbeeld de vuilniszakken uit de vuilnisbakken halen en buiten zetten en de afwasmachine uitruimen. Nu had P. vooral een eigen reisschema, dat allereerst al later dan het mijne begon en daarna vooral bestond uit heel veel sigaretten roken en staren naar de muur. Dus, naast het doen van de kattenbakken, het schrijven van een briefje voor vriendinnetje P. en het doen van een aantal dingetjes die ik die middag niet had gedaan, moest ik ook nog eens partner P. activeren én zijn dingetjes overnemen. Genoeg reden voor mij om volledig in de stress te schieten. “P., de trein gaat om 3.58”, zei ik chagrijnig, dus we moeten om 3.45 hier weg, want we moeten ook nog een kaartje kopen.” “Meisje, doe eens even relaxt”, zei hij. “Hoe kan ik nou relaxt zijn als ik al die dingen nog moet doen?”, vroeg ik. “We hoeven echt niet 2 uur van tevoren op Schiphol te zijn”, vond hij, “als we daar een uur eerder aankomen zijn we ruim op tijd.” “Maar ik wil het. Ik wil daar niet hoeven haasten of stressen”, zei ik. “Dus doe je het maar nu?”, reageerde hij op al net zo’n chagrijnige toon als ik. “Ja, dus de trein gaat over een half uur. Schiet je even op?”, vroeg ik. Hij: “Meisje, dan nemen we toch een taxi!” Ik: “Ik wil met de trein.” Hij: “Doe nou even rustig, we gaan op vakantie hoor.” Ik: “Als jij me nou zou helpen.” Zucht. De paar keer dat P. en ik samen op vakantie gingen verliepen altijd volgens bovenstaand patroon. Ze eindigden trouwens ook altijd met hetzelfde sarcastische zinnetje van P. op Schiphol: “Nou, ik ben blij dat we in ieder geval ruim op tijd zijn ingecheckt.”

18

LUNA NAAR BARCELONA

Vrijdag 17 november 2006 word ik 31. En hoewel ik m’n verjaardag over het algemeen het liefste oversla, moet ik toegeven dat mijn ik-word-30-feestje vorig jaar wel érg goed is bevallen. Dus toen partner P. een paar weken terug voorstelde om mijn verjaardag samen in Barcelona te vieren, leek mij dat een heel goed idee. En omdat het bestellen van tickets tegenwoordig net zo gemakkelijk gaat als het kopen van 5 paar sokken bij de HEMA: wij klikten wat, wij klikten nog een keer, wij betaalden met creditcard, wij ontvingen een mailtje en dat was dat, begon ik me eigenlijk pas vanmorgen om 4.30 écht te realiseren dat ik vannacht ga vliegen. Dat ik op een mini-vakantie ga. En toen kon ik niet meer slapen. Want had ik eigenlijk alles wel goed geregeld? En van het vooruitzicht dat ik 5 dagen helemaal niets ga doen, dat ik helemaal niets hóef, werd ik ineens helemaal hyper. Ik moest toch echt nog even de keuken schoonmaken voordat vriendinnetje P. hier morgen 5 dagen intrekt om op de katten te passen. En zeker nog even die 64 lege wijnflessen naar de glasbak brengen. En de kattenbakken nog doen en bij de supermarkt ook nog even heel veel blikkie-blikkies voor de katten halen en genoeg brokjes. En ik moest voor vriendinnetje P. toch ook nog echt wel even een flesje rosé halen. Of 2 dan, om alvast te bedanken. En dan ook nog wat lekkere badschuimpjes, zodat ze lekker kan badderen. En ik moest ook nog alle lopende bestellingen qua PloesiePoesies op de hoogte brengen dat ik even het land uit ben. En daarna even langs de Britse boekhandel om voor in het vliegtuig ‘Cat World’ en ‘Your Cat’ te kopen. En toen ik helemáál in standje ADHD ging en ik van mezelf ineens eigenlijk nog heel veel meer moest regelen en doen voordat we zouden vertrekken, toen had ik gelukkig nog zoveel tegenwoordigheid van geest om te zeggen; nee. Nee! Nee! Nee! Nee, je hoeft niks, maar je mag! Geen moeten, maar willen. Dus toen heb ik niets meer gedaan en ben ik om 15.00 om de bank gaan liggen met een wijntje. Mijn vakantie is dus vanmiddag al begonnen. En aangezien ik gek ben op partner P., op tapas, op wijn en op de tegeltjeskunst van Gaudi, weet ik zeker dat de komende dagen heerlijk zullen zijn!

34

PLOESIEPOESIE #069


Dit is Charles, PloesiePoesie #069. Charles is 36 centimeter hoog en draagt een stropdasje gemaakt van een originele stropdas uit de jaren 70! Funky! Charles is verder nogal een rustig type, houdt van wodka, pannekoeken en Laura Pausini. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik. Charles is te koop voor 37,90 euro: klik. Overmaken op mijn girorekening of ophalen in mijn atelier in Amsterdam kan natuurlijk ook. Gezellig! Stuur dan een mailtje.

1

PLOESIEPOESIE #068


Dit is MauMau, PloesiePoesie #068. MauMau is 36 centimeter hoog en is een echte vechtmachine, al houdt hij ook van een spelletje mahjong. Meer foto’s en uitleg bij deze PloesiePoesie: klik. MauMau is te koop voor 37,90 euro: klik. Overmaken op mijn girorekening of ophalen in mijn atelier in Amsterdam kan natuurlijk ook. Gezellig! Stuur dan een mailtje.

0

PLOESIEPOESIE #067


Dit is Pim, PloesiePoesie #067. Ik maakte hem als een cadeautje voor P., de zakelijke partner van mijn partner P.! Pim houdt van bier, design-kattenbakken en mooie poezen.

0

LUNA’S KARMA IS WEER IN BALANS

“Can you help me please?”, vroeg een jongen met donker haar me op het Centraal Station. God, god, godverdegodver. Daar had ik nou net geen zin in. Fuck off. Ik had haast. En ik had stress. De bastards van de UPC hadden me voor de zoveelste keer afgesloten, omdat ik ook voor de zoveelste keer 1 fucking maand te laat was met betalen. Ik moest dus heel snel een spoedbetaling gaan doen bij het GWK, zodat ik binnen 24 uur weer zou worden aangesloten. “What?”, vroeg ik. “I need to go here”, zei de jongen in gebrekkig Engels. Hij liet me een papiertje zien waarop in een sierlijk ouderwets schoonschrift het adres van de Roemeense ambassade stond. “That’s in The Hague”, zei ik enigszins opgelucht omdat hij niet om geld vroeg, maar naar de weg, “you’re in Amsterdam.” Yes, “I know”, zei hij, "I need a ticket and I have 7 and the ticket is 9.” Toch geld. Jammer. “I’m sorry”, zei ik, “I don’t have any money either.” “Oh, you’re just like me”, zei de jongen en hij keek me recht aan. “I’m sorry”, zei ik en ik liep door, maar ik kreeg een enorme vlaag van medelijden over me toen ik me steeds verder van de jongen verwijderde. Ik keek om en zag hoe de jongen verschillende passerende mensen aansprak en hoe hij volledig genegeerd werd door die mensen. Ze gaven hem niet eens de tijd om zijn vraag te stellen. En dat vond ik nog het zieligst van alles. Dat totale proberen te negeren. Dat ‘nee-nee-ik-hoor-je-niet’-gedrag. Wanneer en waarom besluit iemand dan om wél geld te geven? Waarom de ene keer wel, de andere keer niet? Iemand die geld vraagt aan een vreemde moet sowieso al heel veel schaamte hebben overwonnen. Maar dat die iemand volledig afhankelijk is van de gemoedstoestand van een ander, dat trok ik op dat moment even niet. Ik liep terug. Ik liep terug in plaats van door. Ik zei: “I will buy you a ticket to The Hague”, en liep samen met hem naar het kaartjesapparaat waar ik met mijn pinpas een enkeltje Den Haag afrekende. Ik zei: “Here’s your ticket and you buy yourself something nice to eat for that 7 euro.” Daarna heb ik de jongens en meisjes van de UPC weer eens een keertje goed de huid vol gescholden.

37

LUNA WEET HET NIET


Ik kocht onlangs deze Chinese patch om een PloesiePoesie mee op te leuken. Nu weet ik alleen niet wat het betekent. En misschien moet-ie wel andersom. Dus mocht er iemand zijn die naast Luna ook Chinees leest; ik ben heel benieuwd!

17

LUNA WINT BLAUW WATER

Een jaar geleden regisseerde P. een videoclip voor het liedje ‘Toyboy’ van de Jack Stafford Foundation. Gisteren was de launch party van Jack Stafford’s nieuwste cd ‘Long Live Love’ en daar waren wij van harte uitgenodigd. De uitnodiging: ‘The night will be full of beautiful love songs. Yes baby, hippie times are back! Put the coolest 70’s clothes on. The best outfit will be awarded a prize.’ “Die prijs is natuurlijk voor mij”, zei ik tegen P. vol zelfvertrouwen. “Uiteraard”, zei hij en samen met hem koos ik voor mijn paarse jurk met roze en blauwe bloemen. Schreeuweriger dan die werden ze zelfs in de jaren 70 niet gemaakt. En al was ik zeer content met mijn keuze, ik voelde me een beetje overdressed omdat niemand, maar dan ook niemand van de bezoekers zich aan de dresscode had gehouden. Niemand! Dus ja, die prijs, die volgens mij bestond uit een button en het mogen volgen van het concert tussen wat nep-hippies, was voor mij. In plaats van het concert vóór het podium te volgen, mocht ik óp het podium plaatsnemen en keek ik tegen de ruggen van Jack Stafford en zijn vriendin Jasmine Wynants aan. Ook leuk. Naast mij zaten wat jongens en meisjes die bij het decor hoorden en gezamenlijk een waterpijp rookten. Of ik ook wilde? Nou, nee, doe maar niet, doe mij maar een glaasje van dat flesje Evian dat daar ligt. En toen een meisje een glas vulde, viel het mij op dat er geen water in dat flesje Evian zat, maar een blauwe vloeistof. “What’s in it?”, vroeg ik het meisje. “I don’t know”, zei ze en nam zelf nog maar een trekje van de waterpijp. “Well, okay”, zei ik en ik nam een slok. En het blauwe spul bleek goed binnen te houden. Nog maar een slokje dan. En toen Jack en Jasmine hun liefdesliedjes zongen met gitaar en harp en keyboard en trommels, ja, toen voelde ik de liefde stromen door de Melkweg. Heel veel liefde! Nog maar een slokje van dat blauwe spul. En nog maar zo’n mooi liefdesliedje. En toen ik m’n ogen dichtdeed en nog een slokje van dat blauwe spul nam, leek het net of ik op Woodstock zat. Long Live Love! Dat ik thuis binnen 1 minuut in m’n paarse jurk op de bank in slaap ben gevallen en pas om 5.30 wakker werd zal ook wel aan dat blauwe spul gelegen hebben.
www.jackstafford.co.uk

18

DE BUTTONMACHINE!

De buttonmachine is vorige week gearriveerd! Hij was volgens het mannetje van de post afgeleverd bij de porno-dvd-mannetjes, dus die hebben gewoon glashard tegen me staan liegen. Maar de buttonmachine is er en hij doet het. Het is zelfs een prachtig apparaat!

6