ASHES TO ASHES

Ik dacht; dat doe ik wel even. Maandag was ik gebeld door het dierencrematorium met de mededeling dat ik woensdag de as van Skinner op kon komen halen. En ach, met de bus naar Amsterdam Noord en daar even een urntje ophalen, hoe moeilijk kon dat nou eigenlijk zijn? Erger dan vorige week donderdag kon het niet worden en op zich had ik mezelf al weer een paar dagen enigszins in de hand! Dus ik stapte monter in bus 92 en ik stapte ook monter het dierencrematorium binnen. “Ik kom de as van Skinner ophalen”, zeg ik. En ik houd me goed. En terwijl het crematorium-vrouwtje de urn van Skinner gaat opzoeken verbaas ik me over de lelijkheid van de inrichting van de receptie. ‘Waar het stil en mooi is’, had op het foldertje gestaan. Nou, mooi is anders. Stil is het dan weer wel. En ik hou me nog steeds prima. Het crematorium-vrouwtje komt terug met een wit potje. Ik had gedacht dat het terracotta zou zijn. “Hoe oud is-ie geworden?”, vraagt ze. “Dat is niet helemaal zeker, maar ergens tussen de 11 en 13”, zeg ik. “Ja, dat is eigenlijk veel te jong hè?”, zegt ze terwijl ze begint met haar inpak-procedure. En ja, dat was net het zinnetje dat ze niet moest zeggen. Want even later bedelf ik het crematorium-vrouwtje met verhalen en tranen en dat ik ook nog eens heel zielig ben dat ik elke dag poezen maak voor m’n beroep en dat ik Skinner zo mis en dat ik het eigenlijk niet eerlijk vind. En dan nog een snik en nog een traan. Ja, hallo! Ik betaal 140 euro voor zo’n crematie met urn, daar verwacht ik dan ook wat service voor! In ieder geval een luisterend oor en een zakdoekje. “Gelukkig kun je er wel over praten hè?”, zegt het crematorium-vrouwtje terwijl ze me een bronskleurig en trapeziumvormig papieren tasje met daarin de urn geeft. En bedankt! En de groetjes! Een minuut later zie ik de bus naar huis voor m’n neus wegrijden. En de volgende komt verdomme pas over een half uur. Ik kijk naar het tasje. Ik kijk naar de ingepakte urn. Ik pluk een paar kamille-bloemetjes en doe die in het tasje. Ik breek. En daarna bel ik naar vriendin L. om te vragen of ze me alsjeblieft kan komen halen om me naar huis te brengen.