#5 – LUNA EN DE AMBTELIJKE DRAAIMOLEN

P. kwam om 1.00 thuis. “Als het huis voor het eind van dit jaar klaar is, dan mogen we blij zijn”, zei hij. Was de hele dag bezig geweest met regelen van papiertjes. Papiertjes voor de hypotheekverstrekker. Papiertjes voor de gemeente. Papiertjes voor de bouwkundige. Papiertjes voor de aannemer. Handtekening hier, handtekening daar. En dan nog niks. Begin november 2001 werd het huis op onze naam gezet. Tot 1 maart heeft er nog een bedrijf in gezeten, maar daarna was het officieel van ons. Klaar om te verbouwen. Tot op heden is er weinig verbouwd. Beetje gesloopt, dat wel. Maar tegenwoordig gaan bouwvakkers pas bouwen als ze geld hebben gezien. Niks achteraf betalen. En omdat de gemeente er fijn de tijd voor neemt om onze aanvraag voor een woonvergunning te bekijken en wij die woonvergunning dus nog niet hebben, wil onze hypotheekverstrekker het geld uit het bouwdepot niet uitbetalen. Wij krijgen van de gemeente pas een bouwvergunning als ons huis ook daadwerkelijk een woonhuis wordt, maar wij kunnen ons huis pas tot een woonhuis maken als er mannetjes gaan bouwen. En die mannetjes gaan niet bouwen als ze geen geld hebben gezien. En de mannetjes van de hypotheek die gaan pas over tot uitbetaling als ze een woonvergunning hebben gezien. Of zoiets, want goede communicatie is alle mannetjes vreemd. “Natuurlijk krijgen jullie een bouwvergunning”, zei het gemeente-mannetje. “Kunt u dat dan even zwart op wit zetten en naar het hypotheek-mannetje faxen”, vroeg P. vriendelijk. “Nounounounounou”, zei het gemeente-mannetje. Klootzakken zijn het. Allemaal. En ondertussen betalen P. en ik vrolijk onze hypotheek en wachten we tot er eindelijk een mannetje is dat doet waar hij voor is aangenomen. Over een paar weken begint de bouwvak. Dan weten we tenminste zeker dat er niks gebeurd.

(p.s: Luna logt vandaag 24 uur. Ieder uur een update!)