WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET

Het geld komt nu niet meer met bakken mijn huishouden binnen, dus ik moet op de kleintjes letten. Als de folders op de mat vallen ben ik er dus als de kippen bij! Drie vleeswaren halen en dan gratis 6 witte bolletjes ontvangen bij de HEMA; hop naar de HEMA. Een brood voor 1 euro bij de Bakker Bart? Hop naar Bakker Bart. En 6 tubes Prodent tandpasta voor maar € 4,69 bij de Kruidvat? Ik gisteren hop naar de Kruidvat voor 6 tubes tandpasta en meteen maar even wat deootjes en crèmespoeling. Eenmaal thuis haalde ik de tandpasta, de deootjes en de crèmespoeling uit m’n tas, stuk voor stuk mooie producten trouwens, om ze daarna meteen op hun plaats te gaan zetten, want nu ik verhuisd ben is het van essentieel belang georganiseerd te blijven. Ik moet in balans zien te komen en te blijven en dat ga ik bereiken door al m’n kasten zo schoon en netjes te houden dat ik misselijk van mezelf word. In het plastic tasje vond ik een proefmonstertje. Wat aardig van dat Kruidvat-meisje! Ik staarde naar het sachetje. Wel godverdegodver, vloekte ik in mezelf. De vuile achterbakse trut. Kijk, in Amsterdam gunnen de kassameisjes je gewoon geen blik waardig. Die laten tenminste zien waar ze voor staan. Voor niets! Het interesseert ze geen ene reet wie er boodschappen komt doen en met welk gevoel ze diegene naar huis sturen. Het enige wat voor hen belangrijk is, is wanneer ze zélf naar huis mogen. Eerlijkheid! Hou ik van. What you see is what you get. Maar nee, dan het Kruidvat-meisje. Poeslief en aardig m’n spulletjes langs de scanner, glimlachen, goedemorgen, goedemiddag, fijne dag, en dan steekt ze me gewoon met een mes in m’n rug. De bitch! "Moet je kijken", riep ik tegen hem, "wat ze me heeft meegegeven!" Ik hield een proefmonstertje ‘Niveau, beautiful age, rijke bodylotion voor de rijpere huid’ onder z’n neus. "Dat is toch asociaal? Zo doe je toch niet aan klantenbinding?", vroeg ik. Hij keek naar het proefmonstertje, hij keek naar mij, en deed wat mannen in dit soort situaties het beste kunnen doen; niks. "Hé, hé, hé, hé, hé, heb ik een ouder wordende huid dan?", porde ik in z’n zij. "Nou, als je het echt wil weten", begon hij. "Laat maar", zei ik, "ik wil het niet horen. En jij krijgt vanavond straf."