KINDERARBEID 2.0
“Willen jullie wat geld verdienen?”, vraag ik.
“Ja”, roepen dochter S. (13) en haar vriendin I. (14) in koor.
“Als jullie nou morgen het hele huis schoonmaken, van boven naar beneden, dan krijgen jullie van ons, eh, eh, hoeveel zullen we doen?”, vraag ik aan de verkering.
“Hoeveel vinden jullie het waard?’, vraagt J. aan de meisjes.
“Eh, 100 euro?”, probeert dochter S.
“Ja, doei”, zeg ik, “ik stel wel even een schoonmaakplan op en dan kijken we wel even.”
Ik schrijf op: ‘Stofzuigen beneden, stofzuigen 2e verdieping, stofzuigen zolder (kantoor niet), badkamer 2e verdieping, badkamer zolder, dweilen beneden, toilet beneden, toilet 2e verdieping, keuken (kastjes afnemen, aanrecht), lege flessen wegbrengen, buiten vegen bladeren, afstoffen hele huis’.
Er zijn 12 klusjes, grote en kleine”, begin ik, “en als jullie ze allemaal doen, dan kunnen jullie per persoon € 2,50 per klus verdienen, dus totaal 30 euro per persoon, maar dan moeten jullie ze wel allemaal doen en niet alleen de kleine dingetjes, dus ook de kutklussen.”
“Is goed hoor”, zegt I.
Dochter S. zucht.
“Jij gaat I. ook meehelpen hoor, anders geef ik alles aan haar”, zeg ik in een poging om streng te doen.
“Ja, maar ik héb geld”, zegt ze.
“Jij vies, verwend, klein pubermeisje, weet je wel hoeveel het minimumjeugdloon is? En jij hoeft hier nooit wat te doen in huis en de kindjes in Afrika die werken voor 10 cent de hele dag op de vuilnisbelt op zoek naar colablikjes en hier in Nederland verdien je als je 15 bent nog geen 3 euro per uur! Nog geen 3 euro!”, zeg ik quasi-boos.
“Okay, okay, okay, ik vind het allemaal goed.”
De volgende ochtend rammel ik de meisjes om 9:30 wakker en om een uur of 11:00 zijn ze zo ongeveer wel wakker genoeg om aan de schoonmaakklusjes te beginnen.
“Hé, niet aaien, maar schrobben, het is je moeder niet.”
“Ik vroeg net nog of de stofzuigerzak niet vol was en of hij wel zoog, maar nu heb je dus alle trappen en de overloop voor niets gedaan, want hij zuigt niet meer, dat merk je toch zelf ook wel, of niet, haha, jullie zijn zeker blond of niet, het moet allemaal opnieuw!”
“Hebben jullie écht de keukenkastdeurtjes schoongemaakt, ook dat randje aan de bovenkant als je ‘m openmaakt?”
“Ramen maak je schoon met Glassex, niet met Andy.”
“Kom op, je hoeft er niet zo chagrijnig bij te kijken, keep your eye on the prize!”
Om 15:00 zijn we alle 3 klaar, want ergens halverwege, tijdens een pauze die volgens de meisjes heel erg nodig was, besloot ik om toch maar even mee te helpen, want er bleek zowel mentaal als fysiek wat sturing wenselijk.
“En, was dat nou zo erg?”, vraag ik als ik ze het geld overhandig.
“Ja, ik dacht dat we veel sneller klaar zouden zijn”, zegt I.
“Ja, echt wel”, zegt dochter S.
“Jullie hebben bijna 4 keer zoveel verdiend als het minimumjeugdloon en ik heb jullie nog meegeholpen ook! Dat wordt nog wat als jullie straks een bijbaantje krijgen.”
Dat ze dat geld sowieso wel hadden gekregen omdat ze allebei zo’n goed kerstrapport hadden en gewoon heel erg lief zijn geweest het afgelopen jaar, dat ga ik natuurlijk niet zeggen.
Stiefmoeder 2.0.
