“Spreek ik met mevrouw (zegt achternaam van partner P.)?”, vraagt een meisjesstemmetje me door de telefoon. “Nee, je spreekt met mevrouw (zeg mijn eigen achternaam), maar ik ben wel de partner van meneer (zeg achternaam van partner P.)”, zeg ik terug. “Oh, eh, dus er is wel een man aanwezig in uw huishouden?”, vraagt het meisje. “Ja, partner P. woont hier ook, anders zou ik dat niet zeggen”, zeg ik. “Bel ik gelegen”, vraagt ze. Dan weet je eigenlijk al genoeg. Mensen die vragen of ze gelegen bellen, die bellen dus eigenlijk nooit gelegen. Opzouten al die telefonische verkopers en enquêteurs. Maar het is nog vroeg en ik ben in een milde bui. “Jawel hoor”, antwoord ik. “Ik mag u een gratis boxershort toesturen en onze gratis catalogus die u vervolgens elk kwartaal ontvangt zodat u thuis op uw gemak rustig onze verkoopvoorwaarden door kunt lezen”, gaat het meisje verder. “Een wat?”, vraag ik. “Eh, een gratis boxershort, zegt het meisje, “ja, dat is een nieuwe actie.” “Een gratis boxershort?”, vraag ik. “Ja”, zegt het meisje, “en hij is van goede kwaliteit, te vergelijken met die van Calvin Klein of Björn Borg. U betaalt alleen de verzendkosten van € 3,50.” “Ja, maar er staat natuurlijk geen Calvin Klein of Björn Borg op hè?”, zeg ik. “En dat vind ik juist wel sexy eigenlijk. Die nieuwe Sloggi-shorts zijn trouwens ook wel spannend. Heeft P. er ook een paar van, dus laat die van jullie maar zitten. Ik vind het ook een beetje raar hoor; boxershorts verkopen door de telefoon. Fijne dag nog verder.” Als ze nou gratis kanten stringetjes hadden aangeboden was het een heel ander verhaal geweest. Of behaatjes. Daar kun je er nooit genoeg van hebben.