Toen ik een aantal maanden geleden bij mijn lokale dierenwinkel vroeg om poezenspeeltjes met een konijnenbontje werd mij verteld dat ze die niet meer hadden. “Die mag ik niet meer verkopen”, zei het dierenwinkel-mannetje.” Was iets met zielig voor het konijn. En sommige muizen bleken na onderzoek bekleed met een Taiwanees hondenbontje. Scheen ook niet helemaal te mogen. Illegaal was het zelfs. Hondenbont. Zielig voor het konijn? Zielig voor de hond? Bruce zonder z’n favoriete speledingetje laten zitten, dat is pas zielig! Het dierenwinkel-mannetje had wel iets anders voor me. Iets van stof met lichtblauwe veertjes. Ja, doei, Bruce ziet me al aankomen met zo’n nichterig ding. Heeft-ie binnen 10 seconden gesloopt. “Ja, Bruce, sorry, die leuke speledingetjes mogen niet meer worden verkocht omdat ze van hondenbont gemaakt zijn”, zou ik moeten zeggen. “Ja, vertel mij iets nieuws, dat is precies waarom ik ze zo lekker vond”, zou Bruce miauwen. Dus ik kocht geen muis. Het is the real thing of niks. Dus de afgelopen maanden ging ik iedere dierenzaak binnen. Op zoek naar bontmuizen. Maar tevergeefs. Tot gisteren. Bij een dierenwinkel in Den Haag kocht ik meteen 20 bontmuizen en die avond zwaaide ik met zo’n muisje voor Bruce’s ogen. Die kwamen meteen nog een centimeter verder uit hun kas. De streepjes van z’n pupillen werden tot schoteltjes. Hij keek van het hondenvellen-muisje naar mij. Hij vertrouwde het niet. Waar had hij dit aan verdiend? Hij tilde z’n rechterpoot op en gaf een klein tikje tegen de muis. Verdomd, dit was een echte originele hondenvellen-muis. Hij keek me weer aan en nog geen milliseconde later had Bruce de muis in z’n bek en begon luidruchtig te grommen; “Van mij, van mij, van mij.” “Hoho”, zei ik, maar het was al te laat. Hij had de muis uit mijn handen gerukt en was de trap af naar beneden gevlogen. De hele nacht heeft hij zielsgelukkig gespeeld. Niets mocht tussen hem en de muis komen. Vanmorgen werd ik wakker terwijl Bruce onder de dekens lag te slapen. De hondenvellen-muis lag als een teddybeer tussen z’n voorpoten. Compleet afgekloven.

Koninginnedag betekent voor mij vroeg opstaan, uur of 6.00, biertje erin en dan de hele dag langs alle kraampjes, standjes en vloerkleedjes. Althans, dat bedenk ik mijzelf altijd de dag voor Koninginnedag. En dat was ook het plan voor dit jaar. En ik stond ook inderdaad om 6.00 op en liep om 7.00 met mijn eerste biertje door de straten. Heel Amsterdam ademde nog rust uit. Heerlijk. Ik kocht een 60’s-jurkje, 2 kookboeken, 10 paar sokken en was om 10.00 weer thuis om met vriendin I. en vriend G. een fles champagne leeg te drinken. Om daarna met z’n drieën verder te gaan struinen langs de kraampjes. Maar al na 10 minuten kocht ik een Mariabeeld dat eigenlijk te zwaar was om te dragen. Dus dat moest eerst even thuisgebracht. En eenmaal thuis konden we er ook best nog wel een biertje bij nemen, en vooruit, voor de zekerheid ook een boterham met kaas. En dan nog maar een biertje. “Ik vind het niet erg om hier de hele dag te blijven hoor”, zei ik voorzichtig. Vriend L., die inmiddels ook was gearriveerd, keek me begrijpend aan. Die wou ook niet weg. Maar we moesten. Want lekker weer. Dus wij met z’n allen naar de Jordaan. En daar was het druk. Veel te druk. Jesus, wat was het druk. Maar ik hield vol. Toch zeker wel 2 uur. En toen had ik het helemaal gehad. Met al het oranje om me heen. Ik wou naar huis. Nu. Nu. Nu. Maar een wandeltocht in m’n eentje naar huis zag ik helemaal niet zitten. Zucht. De verlossing kwam van vriend L. die ook niets liever wilde dan naar huis. Hoera! Wij namen nog een biertje voor onderweg en besloten ons met een blik op oneindig in de hossende, oranje mensenmassa te storten. Om 15.00 lag ik samen met vriend L. compleet uitgeteld tussen de kussens. “Zo, echt wel blij dat we thuis zijn”, zeiden we tegen elkaar. We zijn 12 uur in die kussens blijven liggen en hebben de rest van Koninginnedag aan ons voorbij laten gaan.

“Goedemorgen”, zei een doe-het-zelf-mannetje in een doe-het-zelf-zaak, “kan ik je misschien helpen?” “Hoi”, zei ik, “ik zoek zo’n dingetje waarmee je een deurklink open kan maken. Zo’n draaidingetje.” Het doe-het-zelf-mannetje keek me aan met een ach-wat-schattig-een-klussende-vrouw-glimlach. “Ja, daar kan ik weinig mee natuurlijk”, zei hij. “Ja, dat dacht ik al”, reageerde ik, “daarom heb ik er maar even een foto van gemaakt.” Dit vond het doe-het-zelf-mannetje wel inventief en zijn ach-wat-schattig-glimlach veranderde in een jij-bent-zo-dom-nog-niet-glimlach. Ondertussen pakte ik mijn digitale camera en liet hem de foto zien van de deurklink die ik niet open kon krijgen. “Kijk, dit ding, hier, daar moet ik een draaiding voor hebben. Zodat die hele klink van de deur kan.” Het doe-het-zelf-mannetje trok een laatje open, haalde er een draaidingetje uit en gaf het aan mij. “Ja, precies, dat bedoelde ik”, zei ik. “En dan zoek ik ook nog spul om gaten in een muur te dichten en spul om gaten in een betonnen vloer te dichten, maar wel zodat je het daarna kan verven met roze hoogglans.” “Verder nog iets?”, vroeg het doe-het-zelf-mannetje. “Nou, eigenlijk zoek ik nog een handige man”, antwoordde ik. “Nou, dat is toevallig”, zei het doe-het-zelf-mannetje en hij keek me daarbij net iets te lang aan, “ik zoek nog een handige vrouw.” Zo. Dit was flirten voor beginners. Ik overwoog om een affaire met deze doe-het-zelvert te beginnen. Want was dit niet waar ik al 2 jaar naar hunkerde? Een klusjesman? M’n eigen Nico Swinkels? Dat ik tijdens de bloemkool met een speklapje mijmer over dubbele klapramen en dat die er een week later in zitten? Mijn gedachten vlogen razendsnel door het huis en ik schatte dat mijn affaire met deze doe-het-zelvert maar zo’n 2 maanden hoefde te duren. Ik twijfelde. Partner P. zou het begrijpen. Hij zou me zelfs steunen. Het ging hier immers ook om zijn belang. Moeilijk! Ik keek het doe-het-zelf-mannetje nog eens goed aan. Maar even later stond ik toch in m’n eentje de gaten in de slaapkamervloer te dichten.

De mens, en ik dus ook, is altijd bezig om zichzelf, anderen en vooral alle relaties daartussen beter te begrijpen. Zo is mijn sterrenbeeld bijvoorbeeld schorpioen, wat betekent dat ik vastbesloten, eerzuchtig, onbuigzaam, ondoorgrondelijk en jaloers zou zijn. Mijn levenslijn bestaat uit 2 delen wat volgens de handleeskunde betekent dat ik erg flexibel ben. En de laatste tijd droom ik erg vaak over vissen wat volgens droomanalytici voorspelt dat mij een periode van financiële voorspoed te wachten staat. Maar welke manier je ook kiest om jezelf en de rest van de wereld beter te doorgronden; pendelen, handschriftanalyse, tarotkaarten, droomanalyse, psychologie, iriscopie of astrologie; het kan allemaal aan de kant! Outdated als de pest. Ik denk dat de tijd rijp is voor een wat modernere en vooral digitale aanpak! Je bent hoe je gegoogled wordt! Met behulp van de zoektermen waarop een weblog gevonden wordt door Google, kan men een passende profielschets maken van de schrijver van het log. Oftewel; zeg mij hoe je gegoogled wordt, en ik zeg je wie je bent. Dus Luna gooit zichzelf meteen maar even in de Google-psychoanalyse anno 2005! Kijk, de seksuele zoektermen waarmee mijn website gevonden wordt zijn natuurlijk ontelbaar. Een kleine greep uit de collectie van de laatste tijd; ‘masturbeer hulpmiddel voor mannen’, ‘kokhalzen van penis’, ‘snikkel’, ‘begon me met lange halen te neuken’, ‘pussy pump’, ‘sletjes zonder slip’, ‘alleen plaatjes van een meisjeskut in het groot’ en ‘dikke negerlul’. En ik hou niet alleen van seks, maar ook van een leuk feestje als ik de zoektermen ‘openingstijden cooldown amsterdam’, ‘dat jullie niet teveel last van ons feest hebben’, ‘bierproeverij thuis’, cocaïne bestellen’ en ‘freefight gala’ mag geloven. Verder ben ik ook zeer huiselijk ingesteld en veel in de keuken te vinden, getuige de zoektermen ‘broodbakmachine’, ‘bapao eten’, ‘sushi apparaat’, ‘hoe popcorn maken magnetron’, ‘japans broodbeleg’, ‘quaterlife-crisis’ en ‘gezellige kerkliedjes’. Even resumeren; volgens de Google-psychoanalyse ben ik een ietwat seksueel gefrustreerde huisvrouw met een quarterlife-crisis en een licht drank-en-drugs-probleem. Klopt precies. Dus. Ik ben wat ik log.
www.google.nl