NINA, DE MAGNEET

Het leek ons een uitstekend idee om puppy Nina mee te nemen naar Apeldoorn 30 april. Het is inmiddels traditie dat de verkering en ik, en als dochter S. bij ons is, ook dochter S. naar zijn moeder en haar man te gaan. Beetje struinen langs de kraampjes links en rechts, vooral veel goedkope kleding scoren en dan de dag aftoppen met een dürüm döner bij een soort van Turkse McDonalds. Daarna nog even een klaverjasje leggen bij hun thuis met een oranjebittertje en daarna weer op huis aan. De dag daarvoor hadden we Nina al bij mijn ouders ondergebracht en aangezien we geen misbruik willen maken van hun oppaskwaliteiten ging Nina dus mee. Gezellig! Nina’s eerste Koninginnedag! Nina werd versierd met een rood-wit-blauw lintje en oranje franje, want dat was 1 van de voorwaarden voordat we een hond in ons huishouden toelieten; het mag dan nog zo’n stoer beest worden, ze krijgt wel elke dag een bloemetje in haar halsband, want ze moet wel matchen met m’n jurkje, ja! Dus zo liepen Nina en ik over de vrijmarkt in Apeldoorn en de ooh’s en aah’s waren niet van de lucht: “Ooh, wat een lief hondje”, “Aah, wat een leuk hondje” en “Ooh, kijk eens wat een schatje.” Maar na een uurtje was Nina het lopen zat en aangezien ze in 2 weken al 2 kilo is aangekomen en al bijna 8 kilo weegt konden we haar moeilijk de rest van de weg gaan tillen. Dit probleem losten we keurig op door een oranje poppenkinderwagentje voor haar aan te schaffen, dat we later inruilden voor een kick ass vintage kinderwagen. En ooh, en aah, en ooh, ze was zo ontzettend schattig! En ik liep zo ontzettend trots achter die wagen te shinen, ik leek wel een echte moeder met baby en ik vond het zo gaaf dat ik het liefst nu elke dag met Nina in de kinderwagen wil gaan wandelen en boodschappen doen, gewoon voor het effect: “Hé, Luna wilde toch nooit kinderen, oh, nee, kijk het is een hondje, aah, schattig.” Nina is een magneet. Iedereen wil haar aaien. Zelfs de meest stoere en brede kerels zaten tijdens Koninginnedag zachtjes op haar kopje te kriebelen en 1 zo’n kerel kwam zelfs met een zakje ijsblokjes aanzetten om in de kinderwagen te leggen, zodat ze het niet zo heet zou hebben. Over smelten gesproken! Ooh! Aah! Ooh! Maar goed. Ze groeit dus gemiddeld 1 kilo per week, wat zo ongeveer betekent dat ik nog zo’n week of 2, 3, hoogstens 4, kan gaan paraderen met Nina in die kinderwagen. Bijna jammer dat ze straks 40 kilo weegt. Alhoewel, zo’n bakfiets?