LUNA ZEGT: NO, GRACIAS
Zo, dit is echt iets voor jou, of niet?, vroeg P. toen we net op onze Isla Margaritaanse strandbedjes lagen en doelde daarmee op allerhande glimmende negers die prullaria aan de vrouw trachten te brengen. Een parade van spiegeltjes-en-kraaltjes-negers trok voor onze strandbedjes voorbij. Of we misschien kettinkjes wilden kopen. Real pearls, señorita, zei het mannetje dan. Of: Real coral. Mag ik, mag ik, mag ik?, vroeg ik aan de liefde van mn leven, ik wil een kettinkje, ik wil het! Nee, meisje, zei P. dan, daar heb je niks aan. Hier is het leuk, maar thuis draag je het nooit. Echt wel, zei ik. Echt niet, zei hij. Hij had gelijk, maar dat zou ik natuurlijk nooit toegeven. Dus als er weer een spiegeltjes-neger met zn hoofd onder ons zonnescherm piepte om real black pearls te verkopen, dan schudde ik altijd vriendelijk mn hoofd en zei: No, gracias. Altijd beleefd blijven, is mij geleerd. En ook P. bleef altijd beleefd als ze hem voor de honderdste keer vroegen of hij misschien een zonnebril, een handdoek of misschien een bakje met verse kokosnoot dan, wilde. No, gracias, was ook zijn standaard-antwoord. Maar op een gegeven moment ben je het toch zat. Om om de minuut hetzelfde zinnetje te herhalen. Dus af en toe schudde we alleen maar met ons hoofd en zeiden we niets, maar vanachter mn zonnebril loerde ik naar de kettinkjes en de kraaltjes-negers. Wat overigens een prima dagbesteding is op een eiland waar verder weinig te beleven is. En toen P. op een dag in zn eentje ging lunchen, omdat ik geen trek had, zag ik mijn kans schoon. Ik kon het niet laten. Het vlees is zwak. De kraaltjes-neger was te mooi. En hij had prachtige witte tanden waarmee hij me ter plekke liet smelten. Nice red coral for a beautiful red señorita?, vroeg de kraaltjes-neger. Kom jij maar even bij tante Luna op het strandbedje zitten, zei ik. What?, vroeg de kraaltjes-neger. Nice coral, zei ik. 
En heb je nou toch nog een ketting gekregen van partner P?
De hele dag op het strand liggen kijken naar mooi mannen… geen slechte vakantie hoor!!
Nee, ik heb er natuurlijk zelf 1 gekocht… Oke, 2 dan… :-)
wat je zegt, het vlees is zwak. L. als pilaar van de economie, als je dat maar weet. Wat ik wil weten, je hebt de kettinkjes toch wel laten inzegenen door de voodoo priester ? Dat hoort bij het koopproces hoor..ja, zonder de heilswens van de voodooguru daalt de verkoopwaarde.
Zo ben ik ook hoor. Als ik iets moois zie, zeker als het glimt, dan MOET ik het hebben. Eerst vraag ik het lief, dan ga ik slijmen. Als dat niet werkt, ga ik manipuleren en als uiterste redmiddel koop ik het zelf maar.
Volgens mij had jij Manhattan destijds ook verkocht voor een kistje glinsterende frummelaria. ;-)
De prijs overbieden geeft vaak ook leuke reacties.
Ik krijg meteen behoefte aan een foto van een hals met die bewuste ketting(en) erom. Kan dat?
Vraag je je toch af waar het term het zwakkere geslacht toch vandaan komt! ;-)
Is rood koraal niet beschermd en verboden uit te voeren? Hoe heb je het door de douane gekregen? Of waren het neppers?
Zet je toch aan het denken (idd Bart) : vroeger konden wij alles gedaan krijgen van de indianen dmv spiegeltjes en anderzijds bling-bling, daarna sleepten Wij negers aan hun haren van Afrika naar Amerika, en nu krijgen Zij weer vanalles gedaan van ons, dmv dezelfe glimmende dingetjes. Is toch raar?
Ben van de zomer in Zuid-Afrika geweest…heb nu meerdere armbandjes in mijn bezit! Dan maar zwak ;)
Het gevoel ‘geen nee te kunnen zeggen’, vervalt inderdaad niet als je de landsgrenzen overgaat.
In eigen land kunnen ze er ook wat van. Bij de ingang van de grotere supermarkten, op strategische plaatsen in drukke winkelstraten. En altijd verzinnen ze een nieuwe manier om je portemonee open te trekken.
Over dit onderwerp zijn inderdaad al weblogs vol over geschreven (nietwaar, Chell ?).
In andere landen ben je nog veel ‘kwetsbaarder’ omdat je vaak niet bekend bent met hun nifty tactieken.
In Nederland smelt je namelijk niet echt weg van de persoon die het ‘product’ presenteert, hier moeten ze het meer hebben van de ‘presentatie’ techniek. In het buitenland beginnen ze altijd eerst hun persoonlijkheid de strijd in de werpen, voordat ze overgaan op de ‘westerse’ verkooptactieken. Dom zijn die jongens niet hoor, het zijn professionals die dag en nacht aan het sjaggeren zijn. In Nederland zouden ze zo zonder problemen aan de slag kunnen bij een tweede hands autohandel.
Overigens heb ik niets tegen dat soort jongens op zich. Hier in de straat woont een clubje Ghanezen. Vaak zie je ze met tiental in één woonkamer zitten. Geen enkel probleem ermee. Als ik ze op straat tegen kom, geen rij kralenkettingen die uit hun mouw komen rollen, maar gewoon een vriendelijke groet.
K(o)raaltjesneger, zou dat al in de Van Dale staan?
-Sven
En daarna zeker ruzie met P., omdat hij je met een tevreden glimlach en MET kettinkje weer op het strandbedje aan trof? :-)
Koraal? Ik hoop dat het nep is…
Grtz,
Ik hoop ook dat het nep is O_O
Hahaha, koraaltjes-neger!!!! Hahahaha! En tuurlijk bestaat dat prullerige kettinkje van mij niet uit echt koraal! Volgens mij is het een soort van plastic… maar zo, van een afstandje, net echt…
Hahaha… die kettinkjes, die MOET je toch gewoon hebbben! :-)
Special price for you! Very special price ;-)
oeps..nog een keer…lollig verhaaltje Luna!
dat je die prachtige neger zo lang hebt weerstaan joh……
ik heb ook nog ergens van die oorbellen liggen…net echt diamant B) :P
Zo gaat dat met vakanties, hele hutkoffers vol prullaria hou je er aan over. Je doet er niets meer mee, maar weggooien kan ook niet, of heb alleen ik dat dan weer?
Ohoh….. ;-)
a beautiful lady deserves a beautiful necklace!
En toen, wat gebeurde daar? op strandbedje??
hy all .. great site