LUNA VS. CHLOË
Ja, ja, het is wat. Partner P. is de laatste weken regelmatig voor zn werk in het buitenland. Filmpje opnemen in Barcelona. Andere film opnemen in Kaapstad. Film editten in Londen. Zucht. Ik vind het vreselijk om alleen te slapen. Vanmorgen vloog hij weer naar Londen. De hele middag probeerde ik P. om het half uur te bereiken. Zonder effect. In lichte paniek belde ik naar zn werk. Ja, eh, met Luna, de vriendin van P., ik probeer P. al de hele dag te bereiken, maar hij heeft zn telefoon uitstaan en dat is helemaal niks voor hem, want meestal belt hij dat hij veilig is geland en nu zit hij in Londen en nu dacht ik met al die terroristische aanslagen, eh, heb jij misschien een nummer voor me van iemand die nu bij hem is? Het receptioniste-meisje ging even in de agenda kijken. Hij is helemaal niet in Londen, zei ze. Hij zit nu in bespreking. Oh?, zei ik en daarna hing ik op. Oh? Oh? Partner P. niet in Londen? In bespreking? Met wie! Met wie! Met een of andere kuthoer natuurlijk. Met Chloë! Godverdegodver. En nog steeds kon ik hem niet bereiken. Pas aan het eind van de middag belde hij: Ja, sorry, er ging hier van alles mis. Sorry, meisje. Ik was vergeten mn telefoon aan te zetten toen ik uit het vliegtuig kwam. Lul. Ik maakte me hartstikke zorgen, zei ik. Hij liet me schelden. Dacht je nou echt dat ik met een of andere actrice in bed lag?, vroeg hij lachend. Eh, nou, eh, ja, zei ik, maar ik wist wel beter. Tot vanavond liefje, zei P. en gerustgesteld hing ik op. Een paar uur later belde hij weer. Ik heb tegen de receptioniste gezegd dat ik door haar fout nu een relatiecrisis heb, zei hij lachend. Enne meisje. We krijgen die film niet af vanavond. Dus ik moet in Londen blijven vannacht. Sorry. Ik zou ook veel liever bij jou zijn. Ja, ja, het is wat.
Laat me raden, alsnog pizza gegeten….
Heb je geen favoriet knuffelbeest voor in bed? Ter schamele troost?
O, ik haat het. Ik had dit stukje kunnen schrijven. Wat vreselijk. Wachten op telefoon en best weten dat er niks is. Maar denken dat er toch iets is. En dan blijkt er nooit iets te zijn. Tot er een keer iets is natuurlijk.
en dan net die keer als er wel iets is, heb je je geen zorgen gemaakt…
Sjeezus Luna,
Ik had meteen met een bak ijs op schoot stuurloos naar buiten lopen staren. En waarom heet hij P? En niet Peter, Pieter, Pinkeltje of Pierro?
Maar hij noemt je wel meisje :) Dat is lief!
Maar kan je die receptioniste niet aanklagen? Wegens valse informatie verstrekking ofzo? Want nu krijg jij vreselijk last van Chloë-nisme en zij werkt vrolijk door. Nou ja, gelukkig is er niks aan de hand… hopen we :-P
Waarom heb je r in godsnaam chloe genoemd??
En niet marjan of gerda ofzo!?
zeker te onhippe namen?
Nou, eh, bij een Gerda denk ik meteen aan een plattelandsdochter… bij een Chloë denk ik aan een blond, neukbaar wijf… heeft niets met hipheid te maken…
Bij Chloë denk ik toch eerder aan een akelig soort infectie.
Precies! Een SOA bijvoorbeeld!
Een C(h)loaca.
Gewoon zelf als straf ook je telefoon uitzetten.
(Maar dan natuurlijk wel weer om de 10 minuten checken of er iets is ingesproken ;-)
ehm. Niet stressen. Schiet je niets mee op. never underestimate the power of receptionists….Sterkte!
Luna, je bent er weer in getuind. Wie geloof je eerder, een ontrouwe partner of een receptioniste die daarvoor een opleiding gehad heeft, EN in de agenda gecheckt heeft waar P. was? We waren al eerder tot de conclusie gekomen dat je soms heel naief kunt zijn, maar dit slaat alles!
Proef op de som:
http://images.google.com/images?q=chloe
http://images.google.com/images?q=gerda
http://images.google.com/images?q=marjan
En ik kan niet anders zeggen dan dat de naam klopt bj de neukbaarheid.
Hahahaha! Geweldig salsa!
ROTFLOL@salsa.
Ik heb echt onder de tafel gelegen van het lachen!
CHLOË IT IS!!
Well, you have a point. Op 11 September 2001 zat ik in het vliegtuig van New York naar Washington, en er waren lieve vrienden en familieleden die zich suf belden om zich er van te vergewissen dat ik niet toevallig in het World Trade Center of het Pentagon was (wat nog wel eens voorkwam, mijn tandarts zit in het Pentagon). Je weet maar nooit, right. Maar die receptioniste mag van mij met pensioen. Nooit vertellen waar iemand is, geen informatie geven, aardig zijn, en me dan bellen dat mijn partner geeft gebeld. Schande. De reactie van Albert Mol, na een premiere in Carre, toen we hem vanuit Cafe van der Laan belden, is voor mij een klassieker – een juffrouw van zijn message service zei in keurig Nederlands: “Meneer Mol ligt nu even vreselijk lekker te neuken, maar hij belt U straks terug”.
Mwah,
zou er ook niet op gerust zijn als mijn G. foetsie was met en Chloë-wezen…..
Als je Chloë nu eens -de trema vergetend- op z’n nederlands uitspreekt : [ gloe ] ,dan klinkt het al heel wat minder “neukbaar” dan [klo-ee]. Ik noem haar altijd (waar ik zeg “niet” te zijn geweest) Shirly, en eventueel, in een gekke bui Kimberly.
Dat zeggen ze altijd: “ik zou ook veel liever bij jou zijn.” Ondertussen genietend van een goeie blowjob door Chloë.