LUNA EN HAAR MOEDER

Nu ik het er toch over heb; ik ga op m’n moeder lijken. Ik had al eerdere signalen gezien door mezelf zonder make-up iets te lang in een spiegel aan te kijken, maar na vandaag weet ik het zeker. Ik word precies m’n moeder en misschien ben ik het al. Niet dat ik ooit maar heb gedacht dat ik nooit als m’n moeder wilde worden. M’n moeder is 60, m’n vader 49 en ik ben enig kind. Sinds een paar maanden is m’n moeder met de VUT en m’n vader heeft zomervakantie. Genoeg tijd om een avondje te komen bakplaten bij Luna en P. dus. De Palm-biertjes lagen koud voor m’n vader en voor m’n moeder en mij had ik 2 flessen rosé in de koelkast gelegd. Inschenken. We praatten wat, we aten wat en ineens pakte m’n moeder mijn volle wijnglas en goot de inhoud in haar inmiddels lege glas. “Ja, schiet je nou een beetje op met bijvullen of moet ik alles zelf doen hier”, zei ze en ze gaf me een brede grijns. Realiteits-flash. Mijn voorliefde voor alcohol is gewoon genetisch. Hoe kan het anders met ouders die elkaar ontmoet hebben in een drankhandel? Ouders die daar allebei werkten tussen het bier, de wijn en de sterke drank? De uren daarvoor had ik samen met m’n moeder aan m’n Ministeck-hert gewerkt terwijl m’n vader de krant las. Ondertussen hadden we de toekomst van m’n knuffelbeest besproken; hij zat nu in het klooster, maar dat was niks. En die nonnen waren ook niks. Viel niks te neuken voor ‘m. M’n vader zat erbij, luisterde ernaar en zei dat we gek waren. M’n moeder is mij, maar dan 34 jaar ouder. M’n moeder is mij, maar dan van een andere generatie. Het is niet erg om op je moeder te lijken, als je maar zeker weet dat zij een vrouw is waar je trots op bent.

(spleetje tussen tanden is 14 jaar geleden bij Luna verwijderd door orthodonthist)