LUNA EN GIRO 555
Gisteren om 12.00 precies stond ik met oppaskind M. op station Weesp. Wij stonden daar 3 minuten stil te staan bij de ramp in Azië. Na afloop zei ik tegen M. dat hij zich keurig stil had gehouden. Ja, maar eigenlijk dacht ik helemaal niet aan al die mensen daar, zei hij. Weet je, zei ik, ik eigenlijk ook niet. En daar loog ik niets van. Ik kom er gewoon niet echt in. In het verdriet. In de toestand in de wereld. Ik zie de beelden op het journaal en ik lees de berichtgeving in de krant en ik vind het vreselijk. Toon mij een huilende vrouw die al haar 4 kinderen, inclusief haar man heeft verloren en ik zit huilend achter de televisie. Maar even later zet ik die tv uit, haal adem en ga weer verder met mn dagelijkse dingen. Al zappend en koppensnellend probeer ik de meest dramatische beelden en teksten te vermijden, maar het verdriet in Azië blijft constant een beetje lafjes in de achtergrond van mijn gedachten hangen. Vandaag staat heel Nederland in het teken van geld inzamelen voor de slachtoffers van de ramp in Azië. Geen medium wordt onbenut om ervoor te zorgen dat er nog wat extra euros op giro 555 worden gestort. Televisie, radio, dagbladen en internet. Alles. En nu voel ik me schuldig. Schuldig dat ik niet, net als de helft van mijn linklijstje, op wit ga. Schuldig omdat ik nog helemaal niets over de ramp in Azië heb geschreven. Schuldig omdat de laatste dagen vooral de woorden Tsunami Warning System en Joint Strike Fighter door mijn hoofd spoken. Maar met die gedachten help ik niemand. En al helemaal niet de slachtoffers in Azië. Die hebben alleen maar wat aan geld. Veel geld. Aan donaties op giro 555. En dan voel ik me meteen weer schuldig omdat ik me afvraag hoeveel geld op die girorekening uiteindelijk aan verkeerde strijkstokken blijft hangen. Maar ik voel me het meest schuldig dat ik nog helemaal niets heb gedoneerd. Gelukkig was dit laatste schuldgevoel makkelijk af te kopen.
www.giro555.nl
Een bekend gevoel Luna! Onze weblog gaat ook maar niet op wit. Ik denk dat een persoonlijke oproep in een log net zo goed werkt – of waarschijnlijk beter. Zo dragen we dan ook weer bij aan de actie.
(en ik ik ga nu als een speer naar mijn telebanksite…)
Er iets over schrijven is moeilijk, daar zijn geen woorden voor toch?
Ook ik ben niet op wit.
Gewoon niet.
Ik voel me er alleen niet schuldig over.
Ik ben een goed mens.
En jij ook.
Ga naar Kluun en koop een boek, Luun! Maak je mij en je schuldgevoel nóg armer
Een potsierlijke vertoning gisteren hier op mijn werk. Speciaal naar de kantine om vervolgens daar stil te gaan zitten wezen. Inclusief collega’s die echt niet zo heel sociaal bewogen zijn en glashard zeggen niet te storten ”want dat komt toch niet terecht”, maar daar enkel en alleen zitten omdat dat wel goed staat en de directrice dat gevraagd heeft. Fokking hypocrieten.
Aan dat soort lieden moet je dan uitleggen waarom je op je werkplek blijft en je eigen moment kiest. Tsssk.
(Had ik al gezgd dat er gul op GIRO 555 gestort mag worden?)
Voor mensen die zich ook zorgen maken dat hun donatie aan “verkeerde strijkstokken” blijft hangen, kijk eens op http://www.homeofhope.nl een geweldig initiatief in Sri Lanka!
Hier kan ik me volledig in vinden.
Ik krijg juist steeds meer een hekel aan dat openlijke “eerbetoon”. De helft van de mensen die meedoet is de rest van de dag ineens een stuk minder respectvol tegen de rest van de wereld. Daar wil ik niet bij horen, dus ik doe het wel op m’n eigen manier.
Luna, stukjes als het jouwe hier zetten mensen denk ik veel meer aan het denken dan 300x dezelfde witte pagina tegenkomen tijdens het surfen!
So!
Dat staat!!!
http://afkraken.antville.org/stories/1016532/
wow dat is dapper zeg Dr.D …….
Maak gerust op een andere girorekening over: Azie wordt niet vergeten. Afrika wel. Of stort op een van deze projecten… http://www.menseninnood.nl/kinderstem/kinderprojecten/index.html
Waarom gedraagt iedereen zich in godsnaam alsof de wereld vòòr tweede kerstdag een paradijs was zonder armoelijders?
Stoer stukje, dokter! Ieder kiest z’n eigen manier om ‘iets’ te doen voor de andere kant van de wereld. Als we elkaar dan nu al beginnen af te kraken op de manier waarop dat gebeurt, dan zijn we echt bezig een grote natie te worden!
Je eigen natie `s ochtends SUFFIE!!!
Bedankt voor de demo, Dokter!
ik vind dat niet iedereen (plichtmatig) moet gaan schrijven over de ramp in azie.
iedereen weet er van. de meeste voelen mee. maar daarnaast gaat (hoe associaal dan ook) het leven ook gewoon door.
Schuldgevoel is het beste gevoel, en wie ze strijkstok ook meegenomen word in de geldmassa, de eigenaar van die bewuste strijkstok zal uiteindelijk ook schuldgevoel krijgen…prachtig cirkeltje
Of sterretje…
Ik ben een beetje misselijk!
ik probeer ook een beetje aan mijn gevoel toe te komen, maar krijg niet de kans ik droom van giro 555, overal waar ik hoor, kijk, lees zie ik giro 555
Ik vind het ook ontzettend moeilijk om me te verplaatsen in deze situatie, maar ik denk dat veel meer mensen dat hebben hoor :)
Ik zou zelf ook wel wat willen doneren,maar ik heb echt zelf geen ene cent en moet met 10 euro de week doorbrengen, dus voel mezelf eigenlijk een beetje schuldig.
En wat ik ook stom vind is dat Tiesto op de dam staat te draaien, terwijl 40.000 mensen alleen maar aan Tiesto dachten en niet aan Azie :S
Eigenlijk is het allemaal heel simpel: er is een ramp gebeurd en om de slachtoffers te helpen is er veel geld nodig. Dat geld kunnen wij bij elkaar schrapen. Wat doet het ertoe dat ik ondertussen kotsmisselijk wordt van al dat giro 555 gedoe en dat mijn sluitspieren het spontaan vertikken bij de aanblik van al die artiesten die op televisie komen met zo’n blik van ‘kijk mij eens menselijk zijn’.
Als de mensen in Azie daar beter van worden dan hou ik daar graag mijn bek over. Hopelijk denken anderen daar ook zo over…
Gelukkig worden de schulden bevroren…
Sukkels!!!
Hoppa, weg met dat schuldgevoel!Wees blij dat je ook aan andere zaken kunt denken. Prima om te helpen, geld te storten, maar wég met dat schuldgevoel!