Als je dan toch naar een bruiloft moet, dan kun je maar het beste voor de complete, totale bruiloftsensatie gaan. Wat er op neerkomt dat vriend A., P. en ik afgelopen vrijdag meegingen naar de kerk om daar te luisteren naar een ambtenaar van de burgerlijke stand die het zinnetje ‘de meeste dromen zijn geen bedrog’ gebruikte. Daarna uit eten met vrienden om daarna weer af te zakken naar de feestlocatie. Een partyzaaltje. Een partyzaaltje waar een aantal 40+-dames ervoor zorgden dat ik nooit een leeg glas bier in m’n hand had. En af en toe kwamen er ook schalen met bitterballen, minikaassoufflétjes, bamischijfjes en minisaucijzenbroodjes voorbij. Prima bediening. En ook de muziek was top! Het was even wennen, aan volkszanger J. die zijn voorliefde voor Frans Bauer niet onder stoelen of banken stak, maar daarna had iedereen dikke pret. Meezingen met lekkere Hollandse hits. Meedansen met ‘The Ketchup Song’, meedansen met ‘Magarena’ en er was ook een soort countrydansje. Fantastisch. Het slotnummer van een echte bruiloft is altijd ‘Zij gelooft in mij’ van André Hazes. Bruidspaar in het midden, elkaar zielsgelukkig aankijkend. Alle vrienden en familie in verschillende kringen om het bruidpaar heen. Luid lallend en brallend richting bruidspaar lopend en weer terug. Aan zo’n dansje doe ik sowieso nooit mee. Ik stond vrijdag in een hoekje te kijken met tranen in m’n ogen, omdat het bruidspaar toch wel heel erg veel van elkaar leek te houden. En na dit dansje gaat het bruidspaar op huwelijksreis. “Ik ben echt nog niet dronken”, zeg ik tegen vriend A. als we om 1.00 in de auto stappen. “En ik heb echt wel 25 bier op.” Het is even stil en ik bedenk me dat deze 2 zinnetjes er toch behoorlijk lallend uit zijn gekomen. “Nee, ik ook niet”, zegt vriend A., “en ik heb wel 35 biertjes gehad.” Dronken mensen spreken altijd de waarheid, behalve over het feit of ze wel of niet dronken zijn.