LUNA EN DE VROUWEN-VALKUIL
Zonder dat ik het zelf in de gaten had, ben ik toch in die typische vrouwen- valkuil gelopen. Die valkuil waarvan ik zelf jaren zei: “Die wijven, die moeten niet zo zeiken, die moeten gewoon eens keihard geneukt worden.” En dan had ik het over vrouwen die zo lopen te mekkeren dat ze zichzelf helemaal kwijt waren geraakt omdat ze moesten voldoen aan zoveel rollen. Van die vrouwen die hun handen in de lucht gooien, ondertussen met hun ogen rollen, en zeggen: “Ik moet de perfecte huisvrouw zijn en moeder en dochter en vriendin en minnares en werknemer en collega en dit en dat voor die en dan weer dat voor die en ik kan het gewoon allemaal niet meer aan en waar ben ik zelf dan gebleven?” En zo komen die vrouwen erachter dat ze al jaren bezig zijn met anderen. Met anderen tevreden houden. Met anderen pleasen. Want als de ander gelukkig is, dan is zij dat ook. Denkt ze. Zegt ze. Doet ze. Maar wie staat er dan uiteindelijk helemaal achteraan? Met wel een kaartje voor de draaimolen, maar geen plaats meer op de felgekleurde hobbelpaarden? Wie staat er dan beteuterd aan de zijkant te kijken hoe iedereen wel 20 rondjes draait? Juist! Ik! Ik! Ik! Godverdomme. En nu zou ik een paar van die mensen uit die draaimolen moeten sleuren, zodat ik zelf ook eens een ritje kan maken, maar nee, ik ga ook nog eens ijsjes voor ze halen! En als ze dan lopen te zeuren dat ze liever een Magnum dan een Cornetto hadden gehad, dan ga ik die Cornetto ook nog eens omruilen voor een Magnum! Ja, ja, ja, ja, ja, ja, tuurlijk, doe ik, kan wel even tussendoor, geen probleem, ja, voor jou altijd! Oh, wil je ook in de botsauto’s? Nee joh, tuurlijk, ik betaal wel. Nee joh, ik heb genoeg. Echt. Je kent me toch? Ook nog een suikerspin? Haal ik voor je! Tuurlijk! Godverdegodver. Ik zit waarschijnlijk tegen een burn-out aan en misschien ben ik al jaren overspannen, maar daar heb ik dus even helemaal geen tijd voor. Ik ga nu namelijk even alleen tijd aan mezelf besteden. Ik! Ik! Ik! De rest van de wereld draait toch wel door.
Ach ja,vrouwen die alles willen,een baan,kinderen,een man,een tip-top huis,misschien nog een minnaar ook……
Veel vrouwen werken puur voor de luxe of omdat dat van ze verwacht word,want:Een dure opleiding genoten.
Het breekt ze allemaal op en inderdaad,dan staan ze aan de zijlijn en maar mekkeren!
Voorbeelden te over in mijn omgeving…..
Ik heb jaren geleden mijn plan getrokken,zoon werd geboren en ik stopte met werken,lekker tutten en er zijn voor mijn kind.
Minder geld,maar daar leer je echt wel mee om te gaan!
Altijd tijd voor mezelf genomen en nog,bevalt me uitstekend,DOEN Chantall,lekker aan jezelf denken.:):)
Uhh… allemaal goed en aardig maar zorg je wel dat mijn frikandel-speciaal (curry, geen ketchup!) klaar staat om zeven uur als ik voetbal ga kijken?
Nou, vooruit! Maar de uitjes kun je vergeten!
Tijd om het roer van je leven over te nemen en het om te gooien!
HALLELUYAH! :-)
Dit vrolijkt op: http://i262.photobucket.com/albums/ii112/jolandaenmatthias/nnn.gif
Wow zoals je schrijft, ik hoorde helemaal hoe je het riep !
Heel herkenbaar allemaal en ik ben daar in gaan veranderen.
Mensen die nu steen en been tegen mij gaan zitten klagen?
Dan vraag ik eerst en… hoe denk je dat te gaan oplossen veranderen?
Reik men de spiegel aan en ze weten donders goed waar ze mee bezig zijn.
Ik haat het als mensen perfekt willen zijn.
Ik ben het ook niet, scheit aan dat er vrouwen zijn die op mij neer kijken omdat ik jaren geleden ervoor koos om voor de kinderen te zorgen omdat mijn wederhelft ploegendiensten ging draaien.
Dat ik 1 x per week bij een hele oude mevrouw schoonmaak, ja so what worden mijn handjes niet smeriger van en ik weet toch wel dat het mensje gewoon heel erg blij is om iemand om zich heen te hebben.
Sjah dan maar niet wonen in een duur huis en rijden in een dure auto en elke week nieuwe dure kleertjes en weet ik wat allemaal.
Kan mij wel invinden wat Janssen zei :) .
Hoe schaarser iets is, hoe meer het gewaardeerd wordt. Met steeds maar lopen zorgen voor anderen prijs je jezelf uit de markt. Jouw zorg wordt minder waard voor anderen. Dat moet je niet hebben, dat wil je niet. Dus: hoe minder je het anderen naar de zin loopt te maken, hoe meer men jou ziet staan, zeker als je het – op de juiste momenten – een keertje wél doet.
Er zijn vrouwen die echt niet voor de luxe gaan werken,ik ben weer gaan werken toen Luna ging studeren, en met 60 jaar ging ik mooi met Pre-pensioen O ZO !!!!
Om het nog veel erger te maken! Ik HOEF niet eens te werken, omdat partner P. genoeg verdient… en ook van hem hoef ik niet te werken, als ik maar gelukkig ben! :-)
geluk gezondheid en liefde daar gaat het allemaal om.(jakkie wat een raar mens ben ik)
ik ga morgen SNEL die nieuwe schoenen kopen.
luun doe je rustig aan!! denk aan je hart he. ;)
Ik ga aardbeien yoghurtijs maken! :-)
Haha, dat zal vast helpen! En ontspannen, en wat lekkers.
Altijd goed om tijd aan jezelf te besteden. Voor overspannen worden hoef je echt geen hysterica te zijn, maar gewoon mens, met gevoel. Toch minder om daar op zo’n manier achter te moeten komen.
Natuurlijk zijn die er Riet!!!
VEEL vrouwen schreef ik….niet ELKE vrouw…:):)
Feit is wel dat vele werkende vrouwen de thuisblijfmoeders maar mutsen vinden en ondertussen jouw thuisblijven misbruiken om je hun kids in de maag te splitsen,want je bent toch thuis …..daar zijn die mutsen dan wel weer goed voor :(:(
Oh oh hier en daar klinkt het allemaal niet zo okay…je gezondheid en welbevinden gaat voor alles!! Je bent zelf je beste vriend, er is er maar 1 die hier wat aan kan doen, die aan de bel moet trekken, denk aan jezelf!!
Wel lekker aardbeien yoghurtijs *kwijl
Vul overal waar vrouwen staat mannen in en het verhaal blijft goed.
Werkende vrouwen niks mis mee!!!
Maar heb er een hekel aan als ze niet werkende vrouwen bestempelen als lui enzo. (gelukkig doen ze dat ook niet allemaal :)).
Maar soms zie je van die gezinnen, vader en moeder werken zich uit de naad want willen hoger aanzien…dure car, duur huis, enz enz en zien hun kinderen verder bijna niet en wat een stress als 1 van de kinderen ziek is want jah hoe doe je dat dan enz enz.
Ik ben dan blij dat ik die stress weer niet heb.
Die wijven, die moeten niet zo zeiken, die moeten gewoon eens keihard geneukt worden.
hahahahaha….Ik word daar helemaal lacherig van. Hoe verzin je het. lol. Partner P. is nu weer terug DUS je mag shoppen op zijn rekening.
Vrouwen heb je lief, maar ik ben vast de zwakste schakel.
ohhhhhh zo herkenbaar na je paniekie stukje. Go girl, change is on it’s way. Hoe meer stuipen je krijgt dat het niet werkt hoe meer verandering er voor jezelf in zit.
Kleine tip: soms, ook al zit je niet eens superslecht in je vel helpt het om je te laten coachen. Door iemand die er zogenaamd verstand van heeft. Op de dag dat je dan denkt, soo jij hebt het dus helemaal niet begrepen heb je je plan getrokken en kun je het weer alleen, maar dan beter.
Kreeg altijd een vragende ogen blik als iemand zei. “nee nu niet, Ik moet een stapje terug doen en naar mijn lichaam luisteren” dan dacht ik: “wat nou luisteren, Wat hoor je dan”. Nu snap ik het.
Alles komt goed Luna!!!
Gewoon even wachten tot je 40 wordt. Heerlijk, wat een rust weer!
denkt uw ook wel eens aan uw figuur?
of is de lijn niet strak gespannen!
haha, nou ik ben in 3 maanden 6 kilo afgevallen, dus met die lijn zit het wel goed! :-)
Beste Luna,
Wat fijn voor je dat je er nu al achter komt. Ik lees al een tijd je website en toen ik je over de paniekaanvallen hoorde kreeg ik het een beetje benauwd. Ik heb ze namelijk al 17 jaar en heb daardoor een flinke straatvrees opgebouwd. En waarom? Omdat ook ik perfect wil zijn voor anderen! Ik mag niet falen. Fijn voor je dat je er nu al achter bent. Doe rustig aan, leef in het nu, moet nix, geniet van de katten. P. houdt toch wel van je, ook zonder iedere avond een stoofpot.
De grote TIP om jezelf niet omver te laten lopen: is vaker NEE zeggen. Uit eigen ervaring klinkt het makkelijker dan dat het is, maar het werkt wel.
Dat zijn van die “leuke” tussendoortjes waar je dan een tijdje later weer sterker uitkomt.
Je hebt helemaal gelijk! Doe een paar rondjes achter elkaar….zal je goed doen! Koppie erbij hè?
Meestal lees ik in stilte mee uit de behoefte mij af en toe eens genotzuchtig te ergeren aan de volstrekt egomane leegheid van (het leven van) Schrijfster dezes, maar nu is de impuls om te reageren te sterk..
Alleen tijd aan jezelf besteden? Ik, ik, ik? Whoehahahaha, doe jij ooit iets anders dan? Luxevrouwtje dat niet werkt (knutselen is geen werk, hoe lief de poesies ook zijn) geen kinderen heeft en bij gebrek aan zingeving ziekelijk met haar katten omgaat, af en toe per ongeluk een zwerver aait om daar prompt applaus voor te verwachten van de aanbiddende lezersschare, DIE wil nou eens tijd voor zichzelf en ik, ik ik?
Ga je schamen.
Vul de gapende leegte in je bestaan niet met onzin en IKKE IKKE IKKE, je kan echt wel wat meer met je creatieve geest.
En nee, voordat jij of je kritiekloze aanbidders het standaard huisvrouwenargument in stelling brengen dat ik ‘jaloers’ zou zijn omdat ik wel moet werken en niet thuis kan zitten kokkerellen, dat is niet zo. Ik ben er trots op dat ik werk, kinderen opvoed, hobbies heb, vrienden heb, vrijwilligerswerk doe, en zelfs van mijn kat houd.
Jij hebt ook heel veel om trots op te zijn, misschien moet je eens bedenken wat echt ‘een druk leven’ is, wat echt ‘stress’ is voordat je zelf zo snel capituleert voor je eigen onbehagen.
Ik zie ouders met chronisch zieke kinderen die naast hun banen en ziekenverzorging in de patientenvereniging in het bestuur meedraaien, ik zie mensen die voor dag en dauw op de markt staan kramen opbouwen en ’s middags in de kroeg werken om de schulden van hun ex (gevalletje noorderzon) af te betalen, ik zie mensen die het zo veel zwaarder hebben dan jij en ik.
Natuurlijk moet je niet alles wegrelativeren aan de hand van mensen die het slechter hebben dan jij, dan kom je algauw uit bij ‘de kindjes in Afrika’-retoriek, maar you get my point.
Ik lurk weer verder, sterkte.
@ikke ikke ikke: Helemaal mee eens… thanxx!
ikke ikke ikke: tja, daar schaar ik me ook helemaal achter. Ik ben dol op de verhalen hier, maar denk ook wel eens: druk is een verpleegkundige met een gezin thuis.
Ik denk dat mensen die ongevraagd altijd ‘ alles’ voor anderen doen:
1. anderen niet serieus nemen (andere mensen vragen echt wel om wat ze willen als het nodig is)
2. doen al die dingen ‘ voor anderen’ eigenlijk voor zichzelf. Om zich beter en socialer en geliefder te voelen.
Lekker mee ophouden dus Luna. Niemand die het zal missen behalve jijzelf.
Hoe weet jij nou íkke ikke ikke dat Luna niet werkt???dit is nu echt ’n reactie van ’n ziekelijk jaloers “geval”!!!
Ga jij je maar schamen… maar daar zul je in je “drukke” bestaan wel geen tijd voor hebben!!!!
Ikke ikke ikke,jij 1000 poot,met jou winnen we vast de oorlog maar met jou in de loopgraaf….liever niet,want iemand die niet net zo in elkaar zit als jij geef je meteen een nekschot.
Chantall,het zijn maar woorden….:):):)
Als ik nu in de kroeg zat, was ik nu aan het vechten.
Janssen,deze reactie:):):) je bent geweldig!!! en ikke ikke ikke, Luna heeft ook nog jaren gewerkt bij demente bejaarden,
en bij geestelijk gehandicapten,dus denk eerst even na voordat je zulke stomme dingen schrijft !!!!
Nou nee, ikke ikke ikke, I do not get your point. Behalve dan dat het nogal arrogant is om te stellen dat iemand als Luna het niet te druk zou kunnen hebben, niet zou kunnen ervaren dat het leven zwaar is, geen stress zou kunnen ondervinden.
Alsof dat afhankelijk is van de hoeveelheid en werk(soort), het wel of niet hebben van (zieke) kinderen, vrijwilligerswerk doen en hobbies.
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, wel eens van gehoord?
@ ikke ikke ikke
Je vraagt met zo’n ‘openhartige’ reactie om opschudding. Mij moet ten eerste van het hart dat ik je reactie regelrecht inbreuk vind maken op de persoon (die je niet kent).
Laat ik je ten tweede zeggen dat ik, mede door het lezen van Luna’s egomane weblog, hoop op een beetje een vrolijke toekomst heb gehouden in een periode van zware depressie, een paar jaar geleden. Juist door de relatieve onbezorgdheid die de zaak hier uitstraalt. En de katten. Toen ik het voortslepend zwaarder had dan zwaar, trok ik me op aan de bloemen en de kleuren hier en het feit dat niet iedereen het zwaar heeft. Zo. Dat is gezegd.
Verder zijn logjes korte stukjes die tezamen niet, ik herhaal NIET iemands volledige leven weergeven. Tot zover over Luna.
Dan nog een punt van kritiek naar jou: ieder blog is anders. Er zijn er talloze en ik vind het een rare hobby om ergens te blijven lezen waar je je structureel stoort.
Misschien kun je je eigen heropvoedingsblog beginnen? Je hebt nu al zo’n goeie werving voor jezelf gedaan.
Dit is wel geinig om te volgen :P
Volgens mij ben je gewoon aan kinderen toe. Dan kun je gewoon de perfecte moeder uit gaan hangen, zonder erover na te moeten denken waarom je het zo druk hebt, want dat wordt verder hormonaal wel geregeld. Dat relativeert alles weg.
@ Dre: nee, dat is echt een geweldige reden om aan kinderen te beginnen! Niet uit een soort oerbehoefte, maar om je leven weer op de rails te krijgen… not.
@ ikkeikkeikke: als je Luna niet persoonlijk kent, kan je niet over haar oordelen. Alle werk ik heilig, en kan jij zien waar zij allemaal mee bezig is? Is een weblog niet een klein STUKJE uit iemands leven? Je moest je schamen om iemand zo te veroordelen. Ga toch lekker je eigen log beginnen.
Hallo, Partner P. hier. Ook ik lurk al jaren mee. Je hoort mij af en toe wat roepen op de achtergrond, meer niet. Maar nu is ook bij mij de impuls om te reageren te sterk..
@ikke ikke ikke dus…
Knutselen is geen werk en een echt druk leven en echte stress zijn toch behoorlijk aanmatigende uitspraken. Die echt pijn kunnen doen. Alsof er mensenlevens zijn die dat niet in zich kunnen hebben.
De ploesiepoesie-business is natuurlijk heel aaibaar. Maar wel eentje met veeleisende opdrachtgevers (tja, kattenmensen), deadlines (het is een cadeau en de verjaardag is morgen!), facturen, BTW, Kamer van Koophandel, belastingdienst etc.
En dat helemaal in je eentje. Waarbij een dag ziek zijn niet door een lieve collega wordt opgevangen. Tel daarbij op een ma(a)nische wil om het helemaal goed te doen en een grote liefde om handgemaakt ook tot in de puntjes door te voeren en dan kan je zomaar in de buurt van stress komen.
Ook hier in ons huis gaat de virtuele kraam voor dag en dauw open. En dan vergeten we maar even de freelance journalistieke activiteiten die er naast gebeuren (nog meer deadlines!) en andere uitingvormen (ja, kunstenaar is ook een beroep).
Het kokkerellen (een hobby) gebeurt tussendoor, je moet wat om je manische gedachten tot rust te brengen. De Tapas is daardoor overigens geweldig, ik nodig je van harte uit om eens te komen proeven, en ook ik ben een veeleisende opdrachtgever (Boerenkool met worst graag vanavond!).
Dat mijn Luna in die drukte een keer ikke ikke ikke roept is niet meer dan menselijk. Zeker als je, en je lurkt mee dus dat weet je, net in een periode zit van een paar zware paniekaanvallen en gezegend bent met een chronisch adhd. Je timing om uit de lurkstand te ontwaken is dan ook een beetje een gemene.
Nu is een weblog natuurlijk een enorm egodocument. En gaat het inderdaad ziekelijk veel over onze katten. Waarvan er helaas, ook dat zal je niet ontgaan zijn, net eentje, na lange liefdevolle zorg, is overleden. Dat houdt je dan bezig. Het zijn immers onze kinderen. Bij gebrek aan echte koters, waarbij jij maar moet gissen of dat een bewuste keuze is.
En dat dit weblog wordt gebruikt als uitlaatklep is dan ook heel menselijk. Een paar honderd woorden per week, waarin natuurlijk de dichterlijke vrijheid zit om zaken op te blazen of uit te vergroten. Die paar honderd woorden zijn voor jou echter genoeg voor een waarde-oordeel met een toch ietwat denigrerend tintje.
Jij bent trots op je werk, voedt kinderen op, hebt hobbies en vrienden, doet vrijwilligerswerk en houdt van je kat. Dat klinkt als een goed en rijk leven.
Alsof je Luna beschrijft. Zo zijn jullie misschien wel meer gelijk dan je denkt.
Zo, ik ga ook weer in de lurkstand. En ik hoop dat jij dat ook zult blijven doen. Waarbij ik ook hoop dat je af en toe zult meedoen. Met het respect dat elk mensenleven behoort te krijgen.
En zo is het maar net!!!!!:):):)
I LOVE IT !!!!!!!!!!!!
Erg mooi verwoord, P.
En Chan, lieverd, ik had gisteren al wat geschreven maar deze DOOS klikt dan voor de zoveelste keer op “preview reactie” in plaats van op de juiste knop (zucht) dus ik zeg het nog een keer: de mensen die van je houden, en dat zijn er veel, verwachten echt niet dat je voor hen door allerlei hoepels springt en overal altijd bij bent… Je mag idd best aan jezelf denken. Echte vrienden zien het liefst je relaxede en blije zelf!
kus
eh… dat klonk bij nader inzien alsof je voor hen alleen maar blij en relaxed mag zijn maar dat bedoelde ik dus niet zo – je snapt me wel, hoop ik :-)
Ik vind het helemaal goed van je :-) en ik lees je weblog al jaren.. en geniet ervan :-) maar nu eerst jij!!!
Wow Partner P.!!!
Trouwen?
:D
(Met Luna bedoel ik, uiteraard… ;))
Nooit eerder heb ik de behoefte gehad om te reageren ook al lees ik dit log al jaren. Maar jezus wat wordt ik pissig op dat wijf. Respectloos om zo te oordelen over iemand anders zijn leven.
En moet ook even gezegd worden: BRAVO P!
Hai Luna,
Wat moet het je een heerlijk gevoel geven dat je partner zo voor je opkomt. Heerlijk!
Enne, uiteindelijk zijn wij, als redelijk anonieme gluurders en reageerders niet belangrijk. Je vrienden, famillie en mensen met goede bedoelingen; die doen ertoe.
Veel sterkte met het vinden van je rust. (Rust is iets dat je bent en niet kan doen ; ) )
Geef mij ook zo’n vent!
Heeft P. nog een broer? lol
Ach Luna, let maar niet op “ikke ikke ikke”! Ze/Hij is een beetje gefrustreerd denk ik… Je hebt wel een goed ventje te pakken é ;) Ik was me al aan het afvragen of hij wel heel terug thuis was gekomen. Besteed nu maar even tijd aan jezelf, iedereen heeft dat wel eens nodig.
Sjongejonge wat een debiele reacties hier weer (MoederVan en Partner P o.a. uitgezonderd). Als ik het goed begrepen heb, maar correct me if I’m wrong, staan de comments van deze site open voor de mening van de bezoekers. Dat zijn niet louter adorerende onbekenden of vriendinnen van de blogger die doorgaans niet veel verder komen dan ‘Zo herkenbaar’ ‘wat ben je toch een heerlijk wijf’ of ‘go girl!’.
Een kritische reactie in de trant van jezus-zeg-stel-je-niet-aan is VERBOTEN blijkbaar en als comments konden doden dan lag ik nu face down in the mud met een nekschot in mijn kanis, mij toegewenst door een wel zeldzaam onnozel specimen die zich na het furieus reageren op mijn (‘maar’) woorden de gastvrouw geruststellend toevoegt dat het ‘maar woorden’ zijn.
Tsk tsk. Hoe dom wil je het hebben?
Nee, ik ken Luna/Chantal niet en baseer mijn opmerkingen op wat ik zoal opmaak uit dit weblog. Duh. Dat geldt denk ik voor veel commenters hier, alleen maken die positieve opmerkingen.
Partner P komt op voor zijn vrouw (kudos daarvoor) en constateert zeer terecht een zeker dedain van mijn kant. Daar heeft hij gelijk in, dedain en ergernis, niet mooi van mij. Maar wel de reactie die dit blog soms oproept.
Luna mag blij zijn met PP en ik denk PP ook zeker wel met Luna, ik gaf al aan dat zij naar mijn idee bepaald talentvol is in vele opzichten.
Mijn reactie is er een die Luna zelf ook zou hebben gegeven, een jaar geleden ofzo, getuige haar opmerking: “Die valkuil waarvan ik zelf jaren zei: Die wijven, die moeten niet zo zeiken, die moeten gewoon eens keihard geneukt worden. ”
Maar als zijzelf in dat putje zit, mag niemand ook maar iets kritisch daarover zeggen? Beetje flauw wel toch?
Ik meen slechts op basis van de mij hier verstrekte informatie te concluderen dat ik hier te maken heb met een nogal navelstaarderig figuur die misschien wat weinig zinvols omhanden heeft en derhalve gek van zichzelf aan het worden is. Mijn mening, als die mening niet welkom is dan wist luna het maar of gooit ze de comments dicht of zet ze een disclaimer bij het reageerformulier dat het louter positief mag zijn allemaal.
Ik hoop oprecht dat Luna na wat soulsearching van de angstaanvallen af komt (scary motherfuckers, ik spreek uit ervaring!) en dat ik weer regelmatig met genotzuchtige ergernis over zo veel ego kan meelezen en vooral hoop ik dat ik en anderen ons ook kritisch mogen uitlaten.
Zo niet, dan wis je het maar of je blokkeert me, jouw goed recht.
PP verwijt mij een ‘gemene timing’ en dat snap ik wel, het heeft alle schijn van ‘kicking when you’re already down’. Dat is niet zo, een dergelijke gedachte speelt wel vaker door mijn hoofd als ik hier lees. Deze post, waarin uitgerekend de meest eigengeile blogger die ik lees verklaart alleen nog ikke ikke ikke te willen zijn, wekte een lach- en ergernisreflex op die maakte dat ik juist nu uit mijn lurkslaap kwam.
Laatste vraag, waarom zou je uberhaupt lezen, laat staan reageren als je het toch allemaal zo shallow en irritant vindt? Welnu, het lezen van maanisch is een prettig soort ergernis voor mij, misschien kennen mensen het wel van bijvoorbeeld de zendtijd politieke partijen, als er een partij aan de beurt is die ver van je af staat. Dat je dan tegen het scherm roept: ‘Owww, come ON!’ Of een soap die je slecht geacteerd vind en SUPERonwaarschijnlijk. Maar wel altijd kijkt. Zoiets.
In the end, iets wat je volkomen onverschillig laat kan je ook niet ergeren. En zoals PP stelt hebben Luna en ik behoorlijk veel (echt ‘bijna alles’ veel) wel met elkaar gemeen. Misschien (we gaan diep nu) is haar blog wel een soort ding om mijn ergernis op mijzelf op te projecteren, wie zal het zeggen. Dat soort nutjobs trek je aan als je ervoor kiest in de openbaarheid te treden. :)
Hoe dan ook, zolang de comments open staan en er geen instructie bij staat over hoe te reageren, dan heb je de kans dat er af en toe iemand onwelgevallige dingen zegt.
If you can’t stand the heat, stay out of the kitchen.
LEZEN,Ikke ikke ikke…..ik heb helemaal geen intentie jou een nekschot te geven.
Een eigen mening,prima,maar een container bagger…….das zo makkelijk!!!!!!!!
Zo te lezen komen er van alle kanten frustraties uit, kom maar op allen, misschien wordt het nog wel een groepsblogtherapie.
Grijns, Luna is wel goed in gevoelens los maken bij de ander !
Dat maakt het nou zo heerlijk lezen hier, het ene moment lig ik bijna plat onder de tafel van het lachen vanwege haar heerlijke dosis humor en het andere moment kan ik wel meejanken als de kat dood gaat.
Thats life!
Erger je dan aan het stukje, niet aan de comments.
Ik ben het eens met een slechte soap kijken (mijn verslaving is As The World Turns), maar ik maak er geen werk van om dat uitgebreid en openbaar aan een van de acteurs te melden.
Dan wordt ergernis aggressief.
En dat levert dan weer agressieve reacties op.
De geschiedenisboeken en dagelijks CNN geven dat helaas op macro-niveau weer.
Peace out, zou ik zeggen..
@Ikke Ikke Ikke, je krabbelt al aardig terug, Nu zijn dus vooral de reagerende bezoekers op dit log debiel. Tja…
En verder ben ik het zeer eens met Cunningham! Als ik aan alles en iedereen waar ik me aan erger dit hardop en en plein public zou moeten melden, heb ik een dagtaak. ;)
@ ikke ikke ikke
Lees jij ook wel eens weblogs van mensen die een stuk intelligenter zijn en heel wat zinvoller bezig dan jij? Nee zeker hè. Dan voel je je zo minnetjes. Het liefst maak je jezelf daarom wijs dat die mensen helemaal niet bestaan. Hou vooral je blik strak gericht op degenen die je intellectueel en bovenal moreel minacht. Dan kun je jezelf tenminste met recht op de borst slaan!
Ik geloof het waarachtig, jij bent wat ze ‘een edel mens’ noemen. O, mocht ik ook maar in een fractie van jouw schaduw vertoeven…
Aan het eind van de regenboog staat een doos champagne. Begin bij het einde en proost, het begin komt later wel.
Hang on, we love you!
ach ikke ikke ikke,
zit je je al jaren te frusteren aan een blog (blijkbaar), schrijf je eindelijk eens een stukkie en krijg je alle fans (inclusief Partner P, vriendinnen, en misschien zelfs wel mensen die haar echt kennen)over je heen… wat vervelend voor je! en moet je nog terugkrabbelen ook, ach ach!
De blogjes van luna zijn leuk omdat ze herkenbaar zijn, voor iedereen, dus ook voor deze jonge moeder van (bijna) 2, met een hypotheek, drukke baan die dagelijks doende is alle ballen in de lucht te houden.
Luna’s stukjes relativeren en ondanks de overleden poezenbeesten en andere moeilijke onderwerpen heb ik eigenlijk altijd wel een glimlach om mijn mond als ik klaar ben met lezen.
Reageer eens op haar blogjes, en denk niet jouw eigen frustraties te kunnen botvieren op iemand waar je eigenlijk niks van weet, want wat hier op het blog staat, is wat luna verkiest de wereld te laten weten, en heus niet hoe alles werkelijk in elkaar steekt. Beetje triest dat je dat niet snapt.
ik zou zeggen: heel veel succes verder met je zware leventje (zoals jij het beschrijft) en relativeer ook eens zoals luna!
In ademen via de neus; uit ademen via de mond….in….uit..ppfff….Maandag kom ik je wel vertellen hoe ik er over denk. Want dan kan ik je daarbij aankijken en kussen,knuffelen. Face to face. Want eigenlijk haat ik weblogs van vriendinnen.Omdat ik me ook erger aan al die negatieve stukjes. Omdat ik dan voel wat jij voelt. Omdat ik dan eigenlijk effe lekker link uit de hoek wil komen maar dat niet kan omdat ik niet zo best kan typen en eer ik klaar ben is het gevoel al weer weg. Ik houd van ‘in the flesh’, ‘live’, instant genoegdoening. En ik hou toch wel van je; wat je ook doet, zegt, schrijft. Dus…in,uit,in,uit,ik zie je maandag.
Go Luna! Maar waarom is het een vrouwen-valkuil? Er zijn heel veel mensen (m/v) die te lang proberen aardig gevonden te worden of die teveel zelf gaan bedenken wat een ander van ze zal denken. Waar vrouwen geacht worden te zrogen, worden mannen geacht stoer en ambitieus te zijn. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
(Bij moderne vrouwen bestaat gek genoeg maar al te vaak een extra eis voor mannen: stoer en ambitieus *en* gevoelig en verzorgend. Het Sex And The City-syndroom…)