Auteur: luna

De afgelopen 2 weken ben ik, behalve mijn mini-tripje naar Weesp, de deur haast niet uitgeweest. De voornaamste redenen waren de hitte, de benauwdheid en mijn behoefte aan slaap. Maar, als ik heel eerlijk ben, wilde ik het liefst elke minuut waarin ik wakker was besteden aan mijn allernieuwste project; de PloesiePoesies. De laatste jaren ben ik vooral bezig geweest met papier en knippen en plakken, maar ik merk dat een groot deel van mijn liefde juist zit in het creëren van dingen met stof. Zeer waarschijnlijk is dit een volledige genetische aangelegenheid, want mijn overgrootmoeder knoopte briljant smyrna, mijn oma borduurde zo fijn en minutieus dat een ander er waarschijnlijk hoofdpijn van zou krijgen en mijn moeder is gediplomeerd coupeuse en in staat om maatpakken en trouwjurken in elkaar te naaien. En ik; ik ben de afgelopen 2 weken bezig geweest met het maken van knuffelpoezen van stof. Eerst besteedde ik een weekend aan het perfectioneren van de ultieme en geinigste poezenvorm en in de week daarna ben ik op zoek gegaan naar de zachtste stofjes, de mooiste kantjes en de blinkendste halsbandjes. Daarna naaide en borduurde ik elke dag wel een PloesiePoesie en was ik bezig met het bedenken van allerlei karaktereigenschappen voor deze specifieke PloesiePoesie en het maken van ‘behavioral guides’. Het uiteindelijke concept; elke PloesiePoesie is uniek en heeft, net als echte katten, een uniek setje karaktereigenschappen. Dus elke PloesiePoesie krijgt ; een unieke naam, een uniek nummer, een unieke vormgeving én een uniek setje karaktereigenschappen, samengevat in een mini-boekje. En ik vind ze zelf, ik heb er bijna 10 af, allemaal geweldig. “Liefje”, zei ik vanmorgen tegen P., “ik weet eigenlijk niet of ik ze wel wil verkopen. Ik vind ze allemaal zo leuk en ik heb er toch een soort band mee opgebouwd eigenlijk.” “Ja, dat dacht ik al”, zei P., “jij bent net een banketbakker die al z’n taartjes zelf opeet.” “Ja”, zei ik en zuchtte diep. Maar om te voorkomen dat straks ons huis vol staat met PloesiePoesies ga ik ze maar toch verkopen.
http://electricluna.etsy.com/ (voor mijn tijdelijke online shop)
http://www.flickr.com/photos/electricluna (voor gedetailleerde foto’s van de PloesiePoesies)

“En we hebben hier kalfjes en paarden en honden en poesjes en schapen en kippen en varkens”, vertelde zoontje B. van vriendin T. en vriend F. nadat P. en ik waren gearriveerd bij hun trailer in Weesp. “Eh, zei je poesjes?”, vroeg ik. “Ja, er lopen hier in de zomer altijd kittens rond”, zei vriend F. alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Waar? Waar? Waar?”, vroeg ik gretig, want in mijn belevingswereld is er dus niets leukers dan babypoesjes. Gelukkig wilde zoontje B. best met mij op zoek naar de kittens en uiteindelijk vonden we 6 kittens van het allerzachtste pluis en met de allerliefste neem-me-mee-ogen, slapend in een hooischuur. De rest van de dag speelden de kittens met ons en met elkaar rondom de trailer. En ik kon me niets leukers en lievers voorstellen dan kijken naar die jonge bolletjes. Elk blaadje en steentje dat ze tegenkomen moet worden aangeraakt. Tik. Tik. Tik. Rollen. Rennen. Draaien. Ik hield het haast niet meer van al dat schattigs om me heen. Even probeerde ik nog om P. over te halen om er eentje mee naar huis te nemen, maar hij kon de grote babyblauwe ogen beter weerstaan dan ik. ’s Nachts gingen de poesjes weer richting de boerderij om daar te slapen, maar toen om een uur of 5.30 de haan begon te kraaien en ik zachtjes aan half-half wakker werd, merkte ik dat er aan de andere kant van de klamboe een snorrend poesje tegen m’n wang aan het knorren was. En is er iets leuker dan om 5.30 wakker worden met een snorrende kitten naast je hoofd? Ja! Met dat snorrende poesje en een dikke wollen deken naar buiten lopen, de natuur in! En dan samen met dat poesje in een hangmat gaan liggen, samen onder de deken. Lekker warm. Een beetje knuffelen en aaien en snorren. En dan samen in slaap vallen en zachtjes door de wind worden gewiegd. En toen ik 2 uur later wakker werd en naar de bomen, de lucht en het slapende kittentje keek wist ik: Life doesn’t get any sweeter than this.