Auteur: luna

Het is moeilijk om ergens niet aan te wennen. Om elke dag met een kijk-nou-eens-wat-fijn-blik te kijken. Helaas. Na 3 weken is onze afwasmachine namelijk al geheel geïntegreerd in ons huishouden. Voorheen riep ik regelmatig als een standaard huisvrouw tegen P.: “Jij mag ook wel eens de borden afspoelen en als je een glaasje chocomel drinkt, dan moet je er daarna een laagje water in laten lopen, anders krijg ik het er nooit meer uit!” Hij reageerde dan altijd standaard met: “In het nieuwe huis nemen we een afwasmachine, ik ga geen ruzie met je maken over de afwas.” Dus nu hebben we een afwasmachine en de eerste weken in dit huis waren dan ook afwastechnisch vergelijkbaar met wittebroodsweken. Ik klaagde niet en daarom P. ook niet. Vol liefde veegde ik de restjes pasta van de borden en zette alles netjes in de machine. Ook vol liefde en trots kon ik naar het apparaat staan kijken. “Hij doet het, hij doet het”, riep ik dan tegen P. en ondertussen klapte ik in mijn handen. Tot een paar dagen terug de gewenning toesloeg. “Jij weet nog niet eens hoe die afwasmachine werkt, of wel? En je hebt hem ook nog nooit ingeruimd of uitgeruimd sinds we hier wonen, of wel?”, vroeg ik. “Is het nu nog niet goed?”, zei hij. Stilte. En nog meer stilte. En gelukkig had ik net genoeg tijd om aan de volgende quote van Bill Hicks te denken: “I’ve learned a lot about women. I think I’ve learned exactly how the fall of man occurred in the Garden of Eden. Adam and Eve were in the Garden of Eden, and Adam said one day; ‘Wow, Eve, here we are, at one with nature, at one with God, we’ll never age, we’ll never die, and all our dreams come true the instant that we have them.’ And Eve said; ‘Yeah… it’s just not enough is it?’”

De afgelopen 2 jaar heb ik een flinke hoeveelheid seksspeeltjes door de postbode bezorgd zien worden aan mijn adres. Zoveel zelfs, dat niet alleen ik, maar ook het grootste deel van mijn vrienden voorzien is van een Tarzan of een ander vibrerend apparaat voor intieme doeleinden. Mijn collectie wordt bijna maandelijks uitgebreid met nieuwe dingen, met als heftig hoogtepunt de Hello Kitty-vibrator die ik ooit kreeg van vriendin M. uit Japan. Nu heb ik zelf het liefst dat vibratoren en dildo’s zo min mogelijk op een echte pik lijken, dus huidkleurige apparaten komen er bij mij niet in. En aan apparaten met ‘levensechte’ aders moet ik al helemaal niet denken. Een vibrator is een neppik, dus die moet ook op een neppik lijken, maar de Hello Kitty-vibrator gaat me weer net iets te ver. Haar trillende hoofdje tegen mijn klit duwen, dat is gewoon zielig. En misschien gaat de verf dan zelfs wel van haar hoofdje af en dat is weer zonde. De Hello Kitty-vibrator ligt dus gewoon als kunststuk op mijn bureau. Ik twijfel nog een beetje over mijn allernieuwste aanwinst die ik gisteren ophaalde van het postkantoor. Een eend. Een badeend. Een heuse badeend die dienst kan doen als vibrator welteverstaan. Hij is schattig, hij is werkelijk allerliefst, maar ik vind ‘m niet geil. Als ik deze vogel tegen mijn clitoris aanduw, dan zal ik waarschijnlijk eerder in een lachstuip dan in een orgasme schieten. En seksuele handelingen verrichten met een badeend voelt toch als een soort milde vorm van pedofilie. Maar de vibra-eend verdiende het wel om een keertje met me in bad te gaan. Gewoon voor de gezelligheid. En het was gezellig vanmorgen! Het was zelfs zeer ontspannend! De vibrerende badeend zorgt ervoor dat het bad en het water een klein beetje beginnen te trillen. Een soort mini-bubbelbad dus. De vibra-eend is dan wel niet geil, hij zorgt wel voor een spetterend voorspel. Kwak.
www.viashop.nl (kies ‘seksspeeltjes’ en dan ‘fun-artikelen’)

‘Alles is anders als je het in een ander licht bekijkt’, staat op het papiertje dat ik vandaag op m’n prikbord prikte. Het papiertje heb ik al sinds ik nog bij m’n ouders woonde en het verhuist sindsdien met me mee. Het is vergeeld nu, met een heleboel gaatjes van punaises. Het opprikken gaf een zo-die-hangt-ook-weer-gevoel. Slappe tekst, net zo slap als de tekst ‘elk nadeel heb z’n voordeel’ van Johan Cruiff. Maar het erge is: het klopt. Misschien nog wel erger is: het kost moeite om sommige dingen op die manier te bekijken. Maar het kan natuurlijk geen kwaad. Zo wordt John Digweed hoogstwaarschijnlijk een zeer imposante kater van 6 kilo door de Poolse worst die hem gevoerd wordt. Ik mag van mezelf al 4 weken om 11.00 ’s ochtends beginnen met een glas wodka, ik ben dan immers al 4 uur wakker. Ik ben zichtbaar afgevallen van het vele gestress en het voortdurend op m’n benen staan. Ik ben de helft van mijn naïviteit kwijtgeraakt door dit hele gebeuren. Of anders gezegd; ik weet beter hoe de wereld in elkaar steekt. Of nog anders gezegd; ik weet nu beter hoe sommige mensen zijn en dat niet iedereen het beste met me voorheeft. Daarnaast ben ik de nodig fysieke en mentale grenzen tegengekomen en die gegevens kunnen alleen maar handig zijn voor later. Verder heb ik hier nog geen dag zonder flinke bossen bloemen gezeten, hebben heel veel lieve vrienden ons met van alles geholpen en 1 van mijn persoonlijke succesjes van de afgelopen maanden blijft toch wel dat ik nog steeds niet heb gerookt. Daarnaast is het tussen P. en mij alleen maar beter en gezelliger geworden ondanks alle gedoe en tegenslag. En dat is maar goed ook, want we zijn allebei van plan om hier de komende 10 jaar te blijven wonen.