Auteur: luna

Helemaal gek word ik altijd op de vrijmarkt met Koninginnedag. Vroeg opstaan en dan de hele Jordaan door om zoveel mogelijk voor weinig te kopen. Briljant concept, die hele vrijmarkt. Mag van mij elke maand. Dit jaar viel mijn koop-zoveel-mogelijk-voor-nog-geen-euro-uitstapje een beetje heel erg tegen door de regen. Maar toch nog fijn een aantal spullen gekocht waar je geen reet aan hebt zoals; een stempeldoos met alfabet (€ 0,10), 2 dozen scrabble (samen € 2,-), een babydieren-kwartetspel (€ 0,25), een set homo-speelkaarten met kerels met enorme stijve pikken (€ 0,50), een setje kaartje ‘Silly Things to do When You Are Blue (€ 0,10) en een bloemenpers (€ 0,20). Maar omdat ik toch wel heel zielig was dat ik mijn koopdrift plotseling moest stoppen door de regen vroegen vriendin I. en haar vriend G. of ik misschien meewilde naar de IJ-hallen zondag. Vlooienmarkt! “Ga je nog meer troep naar binnen slepen?”, vroeg P. angstig. Maar je kunt nooit genoeg troep hebben, dus liep ik gisteren met 2 goedgevulde plastic tassen de IJ-hallen weer uit, met wederom spullen die van weinig nut zullen zijn; een mini-mini-kwartetspel met schattige hondjes (€ 1,-), 2 mapjes met zwart-wit-negatieven van een vakantie naar Parijs (€ 2,-), een doos foto’s uit de jaren ’70 (€ 1,-), Sympathie (een soort voorloper van het spel Partnerlink, met briljante jaren ’70 plaatjes voor (€ 0,50), een geborduurd roosje (€ 0,10) en set Karmakaarten (€ 0,50). Geweldig. Toen ik thuis alles uitpakte was ik een stuk lyrischer dan P., maar daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat is dat er élke maand een grote vlooienmarkt is in de IJ-hallen. En dat ik nu elke maand een beetje Koninginnedag kan vieren! Leve de Koningin!

Zo. Dat was me het feestje wel. Ik durf nog niet naar boven naar de huiskamer te gaan om de schade te bekijken die ongeveer 45 vrienden en bekenden hebben aangericht. Zeker is dat er een bank gesneuveld is en dat de ene helft van die bank gisteravond al buiten is gezet. En dat de vuilnisman al langs is geweest vanmorgen. Gisteren leek het een goed plan om de rugleuning meteen de deur uit te doen. De andere helft kan, met een leuk plaidje erover, nog best dienst doen als chaise longue, dacht ik gisteren dan, want ik moet het nog bij daglicht gaan aanschouwen. Verder ben ik er ook heilig van overtuigd dat er minstens 10 glazen kapot zijn gegaan en dat de inhoud van nog veel meer glazen over onze anhydrietvloer is uitgestort. Gisteren was het niet erg. Er zullen ook wel wat asbakken over de vloer zijn gegaan. En naar alle waarschijnlijkheid zullen er wat  brandgaten zitten in ons pluche vloerkleed en onze pluche kussens. Maar we hebben daar natuurlijk wél wat voor teruggekregen! Een topfeest, met topvrienden én 3 top-dj’s, waarvan dj Jefferson de avond daarvoor nog in de Melkweg had gedraaid en dj Numan op Koninginnedag zelfs een set van 7 uur ergens in Almere had gespeeld. Partner P. en ik waren helemaal de bink in ons zeer voor feestjes geschikte huis. Verder heeft er niemand gekotst, is er niemand flauwgevallen en leven alledrie de katten nog. En om dat te vieren zijn we gisternacht om 2.00 richting Paradiso vertrokken om daar tijdens een liveset van JunkieXL nog even compleet uit onze kanarie te dansen. Om 5.00 kapot in bed. Geweldige dag! Wat ook heel geweldig is, is dat er nog genoeg drank voor mij in huis is voor de komende 2 weken. En ik denk dat ik er nu maar aan ga beginnen, dat maakt het opruimen van het huis vast een stuk aangenamer.

Al hadden we de kaarten al maanden in huis, ik had geen zin om naar Massive Attack te gaan gisteren. En ook P. was liever thuisgebleven, ware het niet dat we van vrienden, die zondag in de Heineken Music Hall stonden, hoorden dat het écht goed was. En meestal als je geen zin hebt wordt het juist helemaal geweldig. Niet dus. Ik kon er niet inkomen. In geen enkel liedje. Misschien was het omdat ik hun nieuwe cd ‘100th Window’ eigenlijk nog helemaal niet ken. En eigenlijk na een paar keer luisteren ook helemaal niet goed wil kennen. Veel te slap. Veel te veel van hetzelfde. Veel te traag. En zo goed als de cd ‘Protection’ wordt het toch nooit. Sommige artiesten moeten stoppen op hun hoogtepunt. Dat het geluid te zacht stond en dat ik omringd was door lullende wijven heeft ook niet bijgedragen aan de feestvreugde. Al moet ik wel toegeven dat ik nog nooit zo’n goede vj-show heb gezien. Matrix-achtige computerbeelden. Hypnotiserend. En vooral bizar om ineens allerlei Nederlandse woorden op zo’n immens groot beeldscherm te zien. Kwam veel heftiger over dan de standaard vj-beelden die er af en toe wat Engelse woorden tussendoor flikkeren. Maar de vj-show kon het optreden niet redden voor mij. Ik kwam er gewoon écht niet in. Toen de toegift begon keken P. en ik elkaar aan en gelukkig dachten we hetzelfde; naar huis! “Willen jullie nog terugkomen?”, vroeg een portier enigszins verbaasd. Dacht het niet en even later zaten P. en ik in een heerlijke rustige metro richting huis. Rust. Op tijd naar bed. Lekker. Net een aantal mp3-tjes gedownload van live optredens van een paar jaar terug. Kopje koffie erbij. Heerlijk wakker worden. Ik zit er helemaal in.

Meer dan 5 maanden niet kunnen douchen in je eigen huis gaat op den duur vervelen. Je gaat ook je grenzen verleggen. Gewoon ’s ochtends opstaan en je niet eens omkleden. Alleen even snel een plens water in je gezicht en je tanden poetsen. Deootje eronder, flink wat parfum aan alle kanten spuiten en klaar. Maar het gaat vervelen. We konden natuurlijk wél elke dag in bad, maar ook dat gaat vervelen. Van in bad word ik moe, dus in bad is iets voor ’s avonds. En ook het douchen bij anderen die in de buurt wonen gaat op den duur vervelen. Je boeltje pakken, aldaar douchen en aankleden en weer terug richting je eigen huis. Gaat veel tijd in zitten. Ik heb gehunkerd, verlangd en gedroomd over ’s ochtends onder de douche staan in m’n eigen huis. Ik was haast vergeten hoe het was. Maar vanmorgen was het eindelijk zover. Echt douchen, onder een warme douchekop. Lekker. Zeker 3 kwartier onder dat ding gestaan. Wat een luxe. Vooral omdat ik de afgelopen 5 maanden zo ontzettend verlangde naar een douche dat ik een enorme hoeveelheid douchespul, badparels, scrubscrème’s, shampoo’s en massagetroep in huis heb gehaald die ik allemaal uit kon testen. Ook een hoop onzin die ik waarschijnlijk nooit ga gebruiken, maar die wel erg gezellig staan op de badrand. Al mag ik daar niets neerzetten van P., want die is van het minimalisme. Ook het dat ik kreeg van E. van www.viashop.nl ziet hij liever niet aan de doucheknoppen gekoppeld zitten. Een dildo-doucheslang. Maar van mij hoeft dat ding er ook niet altijd aangekoppeld. Dan kom ik waarschijnlijk écht nooit meer onder de douche vandaan.

“Luun, neem jij maar even een glaasje water hè?”, roepen Marti en Suffie in koor. “Nee, waarom?”, vraag ik, maar herinner me nog net dat ik hen in de auto gevraagd heb mij een glas water voor m’n neus te zetten als ik te liederlijk zou worden tijdens de weblogmeeting. Ik drink in 1 keer een groot glas water weg en pak meteen weer een biertje in m’n hand. Die biertjes werden steeds voor me neergezet en die heb ik allemaal geheel op automatisch piloot leeggedronken. Gelukkig hebben Marti en Suffie die avond op diezelfde automatische piloot nog een paar glaasjes water neergezet, die ik braaf leegdronk. Het was leuk zaterdag en ik heb het naar m’n zin gehad, maar ik blijf me afvragen of zo’n meeting nou echt nodig is. Of het iets toevoegt aan het webloggebeuren, afgezien van de belachelijk grote hoeveelheid digitale foto’s. Niet voor mij. Uiteindelijk sta ik toch te praten met loggers die ik sowieso al goed ken in het dagelijks leven. En de loggers die ik ooit wilde ontmoeten die heb ik al ontmoet. Zo ongeveer dan. Iedereen was lief en aardig, maar het hebben van een weblog is mij een te willekeurig overeenkomstig gegeven om een meeting omheen te bouwen. Dat is hetzelfde als iedereen die de laatste plaat van Madonna heeft bij elkaar in een bar zetten. Rest het feit dat een avondje bier drinken natuurlijk altijd leuk is en dat het er na een aantal biertjes eigenlijk niet meer toe doet met wie je dat doet. En net als de vorige meeting spreek ik met mezelf af om niet meer te gaan. En net als toen weet ik best dat ik er de volgende keer gewoon weer bij zal zijn. En gewoon weer veel te veel zal drinken. Ken jezelf en je zult gelukkig zijn.