Maandelijks archief april 2006

(…) says: wie ben jij
Electric Luna says: kan ik dat niet beter aan jou vragen?
(…) says: hoesow
Electric Luna says: mijn naam staat erbij, jij hebt alleen streepjes en puntjes en knipperende smileys in je MSN-naam
(…) says: ik heb jouw niet egvoegd
Electric Luna says: ik jou ook niet
(…) says: ik ben mo
Electric Luna says: ik ben Luna
(…) says: does je cam is aan
Electric Luna says: mijn cam is niet aangesloten
(…) says: jah wel niet leigen
Electric Luna says: ik lieg niet
(…) says: hounej van sex
Electric Luna says: jij vast wel of niet?
(…) says: jah
Electric Luna says: en jij gebruikt MSN om meisjes te versieren?
(…) says: neeeeeeeee!
Electric Luna says: nee?
Electric Luna says: mij maakt het niet uit hoor… maar vertel eens wat over jezelf Mo?
(…) says: heb bruin haar. ligt bruine ogen. en ben 13. jij
Electric Luna says: 13?
Electric Luna says: en dan heb jij het over seks?
(…) says: jah ik doe het
Electric Luna says: met alles erop en eraan?
(…) says: ik ken genoeg meisjes die dat doen voorsl in rotterdam
(…) ik word vaak gepijpt
(…) ik neuk ze kkhard
(…) heb een grote hoor en heb al sperma
Electric Luna says: maar je bent 13!
(…) says: hoe oud bne jij dan ik zie op je foto ej hebt best lklkr tieten
Electric Luna says: ik ben 30, dus ik had je moeder kunnen zijn…
(…) says: kom je wl eens naar rotytedam
Electric Luna says: ik was pas in Ahoy voor een concert van Depeche Mode…
(…) says: als je komt zeg ga ik je neuken

Ik zit weer in een volledige manische periode. ‘Kedeng-kedeng.’ Of misschien is het een ADHD-vlaag. Of misschien ligt het gewoon aan het feit dat de zon nu echt begint door te breken en er een einde is gekomen aan mijn verlengde winterdepressie. ‘Kedeng-kedeng.’ Dus. Dingen doen. De hele dag moet in het kader staan van dingen doen. Er zijn nog genoeg dingen te doen ook. De was bijvoorbeeld. Of de grote kast in de keuken, daar kan de helft van weggegooid. ‘Kedeng-kedeng.’ En ik heb nog honderden ideeën voor atc’s. En ik kan een paar pagina’s in m’n art-journal maken. ‘Kedeng-kedeng.’ En schilderen, en nog meer knippen en nog meer plakken. De administratie doen. Alle tijdschriften op jaar, maand en week sorteren. Alle recepten uitknippen en in mappen doen. De vloer in de slaapkamer voor de tweede keer verven. ‘Kedeng-kedeng.’ M’n site verder opschonen. Nog meer kleding weggooien die ik nooit meer draag. Alle digitale foto’s uitzoeken en af laten drukken. ‘Kedeng-kedeng.’ Maar ik kom er maar niet in. In het manische ritme waartoe mijn lichaam me dwingt. ‘Kedeng-kedeng.’ Ik zit maar te hangen voor mijn computer. Te staren, want tot meer ben ik niet in staat. ‘Kedeng-kedeng.’ Ik zit te wachten tot het 16.00 uur is. Tot de bouwvakkers van hiernaast eindelijk naar huis zijn gegaan. De bouwvakkers die al vanaf 7.00, en dat al 4 dagen achter elkaar, mijn dagenergie volledig overhoop gooien door in het huis hiernaast alwéér met een heipaal bezig te zijn. ‘Kedeng-kedeng.’ Om de 10 minuten, en dan 2 minuten achter elkaar, gaat er een heipaal de grond in. Ons huis trilt, ik tril, de poezen trillen, de schilderijtjes aan de muur trillen. En dat trillen gaat zo in m’n hoofd zitten dat ik onmogelijk iets kan doen. Ik word er helemaal neurotisch van. En neurotisch en manisch, dat gaat dus helemaal niet samen. “Liefje?”, belde ik met partner P., “hoeveel heipalen gaan er in 1 huis?” “Een heleboel meisje, een heleboel”, zei hij.

Het leek vriendin A. en mij vrijdag ineens een heel goed plan om te gaan salsa-dansen. Nooit eerder gedaan, maar met de juiste danspartner zou het geen probleem moeten zijn. Dus wij naar De Kluis. The place to be als het op salsadansen aankomt. Met live muziek en lekkere mannen. “Kun je het wel eerst eventjes voordoen, want ik heb het nog nooit gedaan”, vroeg ik aan het begin van de avond aan een salsa-neger. Daarop pakte hij m’n handen vast, deed het basispasje voor en als vanzelf gleed ik in de salsa-stand. “Maar je moet me wel iets steviger leiden hoor”, zei ik tegen de salsa-neger, “iets harder de goede kant op duwen.” De neger lachte een beetje verlegen. Durfde hij niet. Of hij begreep me verkeerd. Had ik weer. Een gecompliceerde neger. Een hele tent vol met de meest lekkere en macho negers en wie vraagt mij als eerste ten dans? Een gecompliceerde neger. Zucht. De meeste mannen daarna dachten dat ik met mijn vraag om me iets harder de goede kant op te duwen bedoelde dat ze iets harder met hun stijve pik tegen mijn bovenbeen op moesten rijden. Ook best lekker. Maar daar kwam ik niet voor. Ik kwam hier om salsa te leren. En dat lukte uiteindelijk ook best aardig, maar verder dan de basis-moves kwam ik niet. Tot ik in de armen belandde van een karamelkleurige jongen met grote reebruine ogen. “Ik doe nu m’n ogen dicht en dan moet jij heel stevig leiden”, zei ik. Hij vond het prima. Dus ik deed m’n ogen dicht en gaf me over aan de muziek en mijn danspartner. En ineens kon ik het. Niks geen basis-salsa met een beetje naar links en naar rechts schuifelen, nee, dit was ook naar voor en naar achter. En met rondjes erbij. Dit voelde alsof ik briljant kon salsadansen. Woehoe! “Hoe heet je eigenlijk?”, vroeg ik na een kwartier stevig draaien. “Ali”, antwoordde hij. Ali? Ali? Geen Juan, Manuel, Carlos of Orlando? Maar Ali? Ik danste dus uiteindelijk de sterren van de salsa-hemel met de Marokkaanse Ali. En dat ik ook de hele tijd zijn stijve lul tegen m’n been voelde, ach.