TERUGKOMEN
Wie terugkomt van een reis, draagt de afgelegde afstanden nog met zich mee als gespreide vleugels tot hij de sleutel in zijn voordeur steekt. (
) Op het moment dat hij de deur achter zich dichtdoet, kan hij zich al niet meer voorstellen dat hij ooit weg geweest is.
Harry Mulisch
mijn lievelings-autor, elke keer als in Nederland ben streun ik in de boekhandel :-)
zucht, prachtig!!
Uit De ontdekking van de hemel? Heerlijk boek, dat boek…
Dat ben ik niet met hem eens.
Het is een goede schrijver, maar dit klopt niet.
Ik kan uren achtereen achter mijn computer zitten terugdenken aan mijn eerder gemaakte reizen, stap voor stap de route weer volgend.
Maar ik ben dan ook geen Mulisch.
Hij zegt in een ander boek ook iets moois: ” De ziel reist te paard”. Dus als je met het vliegtuig gaat dan duurt het nog een tijdje voordat je er echt bent en je er echt thuis voelt. Ahum. Nou ja, je snapt wel wat ik bedoel.
En toch komt de zilte zeelucht of de barre berglucht je weer in de neus gewaaid, telkens je die voordeur terug opendoet…
Best raar voor iemand die zoveel van de wereld gezien heeft en dat dat de conclusie is……..daarom is ie een geniaal schrijver denk ik dan maar…
Mmm ik moet juist altijd nog dagenlang wennen dat ik weer terugben. Het huis is ineens zo groot en het bed zo vreemd!
Ben het WEL met m eens. Ineens thuis, dan lijken al die avonturen net een droom van slechts een nacht. Alsof het allemaal nooit gebeurd is.