LUNA HAMSTERT

Mijn naam is Luna en ik hamster. Het wordt tijd dat ik er gewoon voor uitkom. Mijn koelkast, mijn diepvries, mijn voorraadlades en mijn voorraadkast puilen uit. Ik kan een voetbalteam een maand lang van eten voorzien en daarbij ook nog eens voldoende drank schenken om ze iedere avond tollend naar huis te sturen. Hamsteren. Het is een ziekte. In het verlengde van deze ziekte ligt mijn voorliefde voor ‘de folders’. Familietik. “Zijn de folders er al?”, vragen mijn ouders regelmatig aan elkaar. Niks geen nee/nee-sticker bij ons op de brievenbus; wij vochten om wie als eerste de folders mocht lezen. Mijn favoriete folders zijn die van de Xenos, het Kruidvat, de Blokker, de Hema, de Bijenkorf-3-doldwaze-dagen, die van de Circus-weken van de V&D en alle folders van iedere supermarkt. Folders met veel spulletjes. Veel artikelen in de aanbieding. Als ik het woord ‘aanbieding’ hoor of lees, dan begint mijn hart sneller te kloppen. Nu moet ik nog leren om mijn liefde voor aanbiedingen ietwat te kanaliseren. Niet zomaar denken; dit is in de aanbieding, dus ik moet het hebben. Eerst denken; heb ik dit echt nodig en pas als ik het echt nodig heb, dan pas aanschaffen. Want, ik schaf nog wel eens iets aan wat ik nooit zal gebruiken. Of eigenlijk niet eens lust. “Jesus, wat moet je met al die pakken Dubbeldrank?”, vroeg P. toen ik mijn fiets met fietstassen een paar maanden geleden naar binnen reed. “Niet zeiken, help me liever met tillen”, zei ik. Om hem vervolgens te vertellen dat ik echt goed bezig was geweest. Ook voor hem. “Maar ik wil gewoon appelsap, dat weet je toch”, zei hij. “Maar de Dubbeldrank was in de aanbieding”, zei ik, “2 voor de prijs van 1, ik kon het niet laten liggen.” Het kon hem niets schelen dat iets in de aanbieding was. Hij wou gewoon appelsap. Die mocht hij dus lekker zelf gaan halen.