LUNA EN DE AFGEKNELDE POES
Al weken kom ik dagelijks een bruin-gestreepte poes tegen op mijn weg van huis naar de supermarkt. Een loslopende poes in centrum Amsterdam komt niet veel voor, maar deze draagt een rood halsbandje en er zit een laag vet om haar poezenheupen, dus niks aan de hand, dacht ik. Ook vanmorgen kwam ik de poes weer tegen. “Psst, psst, psst”, doe ik. De poes reageert voor het eerst sinds weken op mijn lokroep. Wanneer ze voorzichtig naar me toeloopt zie ik dat het rode halsbandje niet meer om haar nek zit, maar dat het naar beneden, naar haar buik, is geschoven. Ze lijkt wel een rollade. Zielig! Mijn poezenmoeder-instinct draait op volle toeren, want deze poes is zielig, heel zielig! “Psst, psst, psst”, doe ik weer. Als ze dichtbij genoeg is grijp ik haar in haar nekvel. Ik had gedacht dat ze tegen zou spartelen, maar ze laat zich gedwee door me helpen. Het bandje knelt haar hele hebben en houden af en het kost me zeker 3 minuten om het los te krijgen. Wanneer het eindelijk lukt vliegt de poes, als een ballon waar de lucht uitloopt, weg, richting bosjes. Mooi niet dat ik dat kolere-bandje nog een keer omdoe, lijkt ze te zeggen. Ik bel het telefoonnummer dat op het halsbandje staat. De poes, Minoes, blijkt een cafépoes te zijn. Van een café bij mij in de buurt. “Ik kom het bandje wel even terugbrengen”, zeg ik en even later sta ik aan de bar. Het barmeisje kijkt me aan met een blik van; kut zeg, heeft dat wijf het halsbandje van Minoes gehaald, moet ik er weer voor zorgen dat die poes het weer omkrijgt. Zucht. Ik heb net de cafépoes gered van een verstikkingsdood en ze vinden het hier de normaalste zaak van de wereld. Geen dankjewel en al helemaal geen biertje voor Luna. “Ze had hartstikke dood kunnen gaan hoor”, zeg ik, “misschien kunnen jullie voortaan een ander soort bandje omdoen?” Het barmeisje kijkt me aan en ik zie dat ze zich afvraagt waar ik me mee bemoei. “Oh, ze is wel wat gewend hoor”, zegt het barmeisje. Zucht. Als ik een poes zou zijn hoop ik nooit te hoeven wennen aan een afknellend halsbandje.
Ah zielig he? Die van ons hadden altijd bandjes met een veiligheidssluiting? Zo eentje dat als ze blijven hangen ergens aan, het bandje dan open springt. Maar ik kan je vertellen met buitenpoezen kost je dat een fortuin, dus dan maar chippen.
Als ik een poes zou zijn hoop ik dat ook en ook dat ik dan wat meer interressantere baasjes zou krijgen. Een Cafepoes is geen poes zeggen ze. Wat een hoop r-en en s-en in dat ene woord. Als dat maar goed gaat. :-)
Bah,weet je hoe vaak er een verminkte poes in het asiel bij ons komt met een ‘ingegroeid’ bandje,het schuift vaak om een poot en het veroorzaakt dan een grote wond,door het schuren,met alle gevolgen van dien…:(:(.
Chippen inderdaad, en heb je dat er niet voor over want….eurootjes…..in godsnaam geen enge bandjes,ook niet met veiligheidssluiting,allemaal troep!!!
Nahja zeg…!!!! Dat is toch katonwaardig…tsss…m e n s e n !!!
Het is zielig….maar ik heb hier wel zitten gillen van het lachen, ik zie jouw gewoon daar heel nijdig in dat cafe staan…..prachtig Luna ten voeten uit…ga zo door kind!!!!
Belachelijk, zo’n reactie. Het gaat toch om een dier, niet om een ding ofzo… Grrmbll…
Hmm, een cafépoes. Bij mijn ouders in het dorp was dat altijd iets heel anders… ;-)
Het enige wat er nu nog aan ontbreekt is dat je ma d’r eigen blog begint. Wat een familie! *lach*
Oh, ze is wel wat gewend hoor, zegt het barmeisje…..
Ik vraag me af wat dat arme beest dan nog meer door staan heeft ???
Het is duidelijk geen poezemens maar een bar meisje…..
Ik kan me daar wel zó kwaad om maken! Wat voor dom wijf is dat mens wel niet…. Poes verdient een betere poezenmamma!
Wat heeft een kat nu weer te zoeken in een cafe met stomme mensen en op de Amsterdamse straten?
Die past veel beter in een mooi, groot huis met lieve poezenvriendjes en een lieve roodharige poezenmamma! (ik noem geen namen!) ;-)
Zucht. En nou is Gino ook al zoek..
http://blogger.xs4all.nl/henklass/archive/2006/04/09/86041.aspx
Barpoezen en barmeisjes. Had je haar niet met het bandje kunnen afknellen, kijken of zij dan gezellig tapt?
Zo iets had mij ook kunnen overkomen. Je bent dan heel betrokken en probeerd iets goed te doen, en dan krijg je zo’n reactie. Schrale troost Minoes zal je eeuwig dankbaar zijn. En ik vind ook, dat waar vier poezen eten er best 5 poezen kunnen eten. Volgende keer moet je Minoes gewoon lekker meenemen. Een poes hoort niet in een kroeg midden in het centrum.
Poe ja Kiki,had ik ook gedaan,cafepoes meegenomen……na de confrontatie met de bardame,dat wel!!:)
Want voor hetzelfde geld had ze wel betrokken gereageerd want een poes in een cafe kan best hoor,zie je vaak genoeg….:):)
Beestjes moeten geen bandjes!
Ik vind dat je wel iets liefs verdient!
(twee duimen omhoog is niet genoeg)
Dat barmeisje solliciteert naar een afknellend bandje om háár nek!
Lang leve de microchip. Die al een aantal jaren bestaat…….
Bij de link staat verdere informatie
Misschien moeten we het bar-meisje een knellend bandje om haar poesje doen!?
wat zielig voor de poes… maar goed dat de poes jou tegen kwam :)
Onze poes Paco, nu al 17 jaar going strong, is ooit thuisgekomen in een soortgelijke toestand, maar bij hem zat er toen een handvat van een plastic tasje om zijn middel waar, het tasje vanaf gescheurd was.
Verdere inspectie van de achtertuin leerde ons dat er een plastic tasje met een emmertje haringen (nee niks tentharingen, echte vissen!) in een plastics tasje in de tuin lag. En je raadt het al: aan dat tasje ontbrak het handvat!