JE MOET WAT

Kijk, dat hele gedoe met die kapper vorige week, dat deed ik alleen om überhaupt een stukje te kunnen schrijven voor deze site. Ik dacht; laat ik maar ‘ja’ zeggen tegen deze homo, want anders maak ik helemaal geen ene fuck mee in m’n leven. Ik wilde eigenlijk niet, want ik haat kappers. Ik heb een hekel aan mensen die aan me friemelen en aan kappers die aan me friemelen in het bijzonder. Maar omdat ik al bijna 2 weken niets bijzonders had meegemaakt en ook geen interessante gedachte had gehad, leek het me voor de houdbaarheid van deze site belangrijk om met deze kapper in zee te gaan. Je moet wat over hebben voor je weblog. De dagen daarvoor had ik al overwogen om mezelf voor een dagje te prostitueren, ik wil alles immers een keertje meemaken en de dag waarop ik 7 kerels van divers pluimage over me heen had laten gaan had zeker wat interessant schrijfmateriaal opgeleverd. Na lang overleg met P. besloot ik het toch maar niet te doen. Wel heb ik bij wijze van experiment verschillende kruiden gesnoven, ik noem een oregano, een basilicum en een tijm, ik was ondertussen toch bezig met een spaghetti bolognese, maar geen van allen had een noemenswaardig effect. De pasta was wel lekker trouwens. Nou ja, en verder slijt ik mijn dagen momenteel met opstaan, werken, boodschappen doen, koken, werken en daarna op de bank instorten. Ik heb ook nog wel wat sociale dingetjes gedaan, vrienden gezien, uit eten, dat soort dingen. Het zijn van die dagen waarvan je hoort te zeggen: “Ja, alles gaat lekker z’n gangetje hè?” Maar dat zijn juist dagen die mij een beetje tegenstaan. Dagen die inwisselbaar zijn voor elke andere dag. Ik wil groots. Ik wil meeslepend. Ik wil drama. Ik wil dat er wat gebeurt. En, ja, dat betekent dus dat je ‘ja’ moet zeggen tegen de eerste de beste homo die vraagt of hij aan je haar mag zitten. Je moet wat. Momenteel kijk ik naar het Eurovisie Songfestival . Misschien schrijf ik er morgen wel een stukje over.