DOLCE FAR NIENTE?

Ik wist niet dat het kon gebeuren. Althans, ik wist wel dat het kon gebeuren, maar ik wist niet dat het mij kon gebeuren. Leeg zijn. Helemaal totaal leeg zijn. Nergens zin in hebben. Niks willen doen. Na kerstmis was ik op. Moe. Kapot. Ik wilde niet lezen. Ik wilde niet schrijven. Ik wilde niet borduren. Ik wilde niet achter de naaimachine. Ik wilde mijn administratie van 2006 al helemaal niet doen. Ik wilde mijn lopende opdrachten ook helemaal niet afmaken. Ik wilde m’n mail niet lezen. Ik wilde m’n mail niet beantwoorden. Ik wilde m’n telefoon niet opnemen en ik had al helemaal geen zin om sms-jes te beantwoorden. Ik wilde nergens naartoe. Ik wilde dat iedereen mij met rust liet. Maar ik zat mezelf ook volledig in de weg. Ik heb er wat dingen uit geperst, de katten gevoerd bijvoorbeeld, maar alles met de allergrootste moeite. Het enige waar ik nog aan kon denken was; wat zal er in de volgende aflevering van ‘Six Feet Under’ gebeuren? Verder wilde ik niks. Ik had geen trek, maar een wijntje gaat er natuurlijk altijd in. Een wijntje en ‘Six Feet Under’; een mens blijkt er prima 2 weken op te kunnen leven. Tot ik op 1 januari besloot die ‘Six Feet Under’ maar zonder wijntje te kijken, want in 2007 zou er niet meer doordeweeks gedronken worden. En toen na 2 januari ook ‘Six Feet Under’ afgelopen was, had ik ineens helemaal niets meer wat mijn leven nog enigszins zin gaf. Er kwamen geen dagen om een stuk over te schrijven, geen dagen om voor op te staan, maar dagen om in bed te blijven. Ik was leeg. En op. “Het is heel normaal dat je even leeg bent”, zei vriend F., “je moet gewoon weer even wat inspiratie opdoen. Je kan niet de hele tijd maar druk bezig zijn, je moet ook af en toe even rustig genieten.” En ook partner P. vind dat ik gewoon even de tijd moet nemen om m’n batterijen op te laden. Dat ik er gewoon aan toe moet geven. Dolce far niente enzo. En ik weet dat ze gelijk hebben. Dat ik mezelf de tijd moet gunnen om niks te doen, gewoon genieten, zodat ik daarna weer opgeladen ben en heel veel kan doen. Maar ik kan het niet! Ik kan het niet! En ik heb er ook helemaal geen zin in trouwens.