Auteur: luna

Al weken kom ik dagelijks een bruin-gestreepte poes tegen op mijn weg van huis naar de supermarkt. Een loslopende poes in centrum Amsterdam komt niet veel voor, maar deze draagt een rood halsbandje en er zit een laag vet om haar poezenheupen, dus niks aan de hand, dacht ik. Ook vanmorgen kwam ik de poes weer tegen. “Psst, psst, psst”, doe ik. De poes reageert voor het eerst sinds weken op mijn lokroep. Wanneer ze voorzichtig naar me toeloopt zie ik dat het rode halsbandje niet meer om haar nek zit, maar dat het naar beneden, naar haar buik, is geschoven. Ze lijkt wel een rollade. Zielig! Mijn poezenmoeder-instinct draait op volle toeren, want deze poes is zielig, heel zielig! “Psst, psst, psst”, doe ik weer. Als ze dichtbij genoeg is grijp ik haar in haar nekvel. Ik had gedacht dat ze tegen zou spartelen, maar ze laat zich gedwee door me helpen. Het bandje knelt haar hele hebben en houden af en het kost me zeker 3 minuten om het los te krijgen. Wanneer het eindelijk lukt vliegt de poes, als een ballon waar de lucht uitloopt, weg, richting bosjes. Mooi niet dat ik dat kolere-bandje nog een keer omdoe, lijkt ze te zeggen. Ik bel het telefoonnummer dat op het halsbandje staat. De poes, Minoes, blijkt een cafépoes te zijn. Van een café bij mij in de buurt. “Ik kom het bandje wel even terugbrengen”, zeg ik en even later sta ik aan de bar. Het barmeisje kijkt me aan met een blik van; kut zeg, heeft dat wijf het halsbandje van Minoes gehaald, moet ik er weer voor zorgen dat die poes het weer omkrijgt. Zucht. Ik heb net de cafépoes gered van een verstikkingsdood en ze vinden het hier de normaalste zaak van de wereld. Geen dankjewel en al helemaal geen biertje voor Luna. “Ze had hartstikke dood kunnen gaan hoor”, zeg ik, “misschien kunnen jullie voortaan een ander soort bandje omdoen?” Het barmeisje kijkt me aan en ik zie dat ze zich afvraagt waar ik me mee bemoei. “Oh, ze is wel wat gewend hoor”, zegt het barmeisje. Zucht. Als ik een poes zou zijn hoop ik nooit te hoeven wennen aan een afknellend halsbandje.

Het eerste stukje dat ik online schreef had de titel ‘Auto-Fellatio’. Over mannen die zichzelf kunnen pijpen. Een nogal raar begin van een weblog, nu, omdat de meeste eerste postjes op weblogs de strekking hebben van; ‘Hoi, als je dit kunt lezen, dan betekent dat dat ik online ben en dat alles werkt. Jippie.’ Maar ik hoefde mij 5 jaar geleden geen zorgen te maken over een wel of niet werkende site. Dat werd allemaal geregeld door het tijdschrift Reload. Want ik zou op de url www.electricluna.nl gaan webloggen in opdracht van dat tijdschrift. Ik schreef al meer dan een jaar langere artikelen over seks en drugs onder het pseudoniem Luna en het leek hen een goed idee om ook een elektronische versie van Luna te doen. Onder het pseudoniem Electric Luna dus. Webloggen was 5 jaar geleden nog iets redelijk nieuws. Iets voor nerds. Of iets voor mensen die een nerd kende om de techniek te regelen. Een weblog zou voor bijna dagelijks content zorgen en dus ook traffic genereren. En een weblog met de peilers ‘seks, drugs, relaties en uitgaan’, geschreven door een vrouw, dat kon niet misgaan. En het ging ook niet mis. Het ging zelfs heel goed. De eerste maanden van www.electricluna.nl werd ik betaald om te loggen en ik was daarmee misschien wel de eerste betaalde weblogger van Nederland. Maar webloggen bleek uiteindelijk niet iets wat ik betaald wilde doen. Een grens tussen het pseudoniem Luna en mijn eigen leven is er eigenlijk nooit geweest, maar professioneel blijven terwijl ik reacties kreeg die mij persoonlijk raakte, daar was ik gewoon niet zo voor geschikt. En bij ieder stukje rekening te moeten houden met de peilers ‘seks, drugs, relaties en uitgaan’, dat trok ik uiteindelijk ook niet. Dat, en nog veel meer. Dus stopte ik met het in opdracht loggen op www.electricluna.nl om 2 weken later door te gaan op mijn eigen www.maanisch.com. Onbetaald uiteraard. En ook nu zou ik nooit meer betaald willen loggen. Maar mijn streven van 23 juni 2002 staat nog steeds; ‘Ik wil oud worden met mijn log, al dan niet door later op minder regelmatige basis de site te voorzien van updates.’

p.s. Luna bestaat vandaag precies 5 jaar.

p.s. Luna gaat binnenkort dus écht retro-loggen.

Vandaag, 15 april, vier ik mijn eerste lustrum. Al 5 jaar lang schrijf ik zeer regelmatig teksten op deze site. Ik vind het nogal wat. En omdat ik het nogal wat vind, wilde ik vandaag een soort van online feestje geven. Het probleem is echter dat ik zelf sinds gisteren niet meer op deze site kan komen. Ik kan alle sites op internet bezoeken, maar m’n eigen site? Niet dus. Hoogstwaarschijnlijk ligt dit wederom aan alle refferer-spams die deze site ontvangt. En aan een hosting-provider die dat wilde blokkeren en dus ook meteen mij per ongeluk geblokkeerd heeft. Samen met nog wat andere regelmatige bezoekers. Maar het zou ook zo kunnen zijn dat het lot voor mij bepaald heeft dat ik vandaag maar eens naar buiten moest gaan. Lekker in de zon. Dat ik, in plaats van mijn lustrum achter de computer te vieren, dat maar eens buiten moest doen. Met een wijntje op een terras bijvoorbeeld. Op zich helemaal geen fout idee van dat wijntje, ware het niet dat ik me écht had verheugd om vandaag te gaan retro-loggen. Columns van vroeger vergelijken met die van nu. Beetje melancholisch moest het worden. Ik zou de diepte in gaan, maar toch lichtvoetig blijven. Heus. En ik zou foto’s van 5 jaar geleden vergelijken met die van nu. Daarop zou ik namelijk pas écht kunnen zien dat ik ouder ben geworden. En ik wilde een rondleiding door het huis geven, met voor-en-na-foto’s. En filmpjes en foto’s van de poezen natuurlijk. Echt; ik was er helemaal klaar voor gisteren. Een beetje toenen-en-nu-en. Tot ineens mijn site, met al mijn archieven, onbereikbaar werd. Lekker dan. Dus daarom binnenkort; een uitgebreide terugblik op 5 jaar Luna. En voor nu wil ik alle lezers bedanken die hier misschien al jaren, misschien maanden, misschien net, misschien dagelijks, of wekelijks, of gewoon af en toe eens langskomen. Toegegeven, ik schrijf voornamelijk voor mezelf. Maar Luna zou zichzelf niet zijn zonder haar lezers.

p.s. (13.31) Ik kan mezelf weer zien! Dus ik kan alsnog wat gaan retro-loggen! Hoera!

Vandaag gespot; plakplastic met een poezenhoofd eruit geknipt. De oplossing voor poezeneigenaren die niet willen dat iedereen zomaar naar binnen kan gluren, maar wel willen dat hun kat naar buiten kan turen! Geweldig!

(…) says: wie ben jij
Electric Luna says: kan ik dat niet beter aan jou vragen?
(…) says: hoesow
Electric Luna says: mijn naam staat erbij, jij hebt alleen streepjes en puntjes en knipperende smileys in je MSN-naam
(…) says: ik heb jouw niet egvoegd
Electric Luna says: ik jou ook niet
(…) says: ik ben mo
Electric Luna says: ik ben Luna
(…) says: does je cam is aan
Electric Luna says: mijn cam is niet aangesloten
(…) says: jah wel niet leigen
Electric Luna says: ik lieg niet
(…) says: hounej van sex
Electric Luna says: jij vast wel of niet?
(…) says: jah
Electric Luna says: en jij gebruikt MSN om meisjes te versieren?
(…) says: neeeeeeeee!
Electric Luna says: nee?
Electric Luna says: mij maakt het niet uit hoor… maar vertel eens wat over jezelf Mo?
(…) says: heb bruin haar. ligt bruine ogen. en ben 13. jij
Electric Luna says: 13?
Electric Luna says: en dan heb jij het over seks?
(…) says: jah ik doe het
Electric Luna says: met alles erop en eraan?
(…) says: ik ken genoeg meisjes die dat doen voorsl in rotterdam
(…) ik word vaak gepijpt
(…) ik neuk ze kkhard
(…) heb een grote hoor en heb al sperma
Electric Luna says: maar je bent 13!
(…) says: hoe oud bne jij dan ik zie op je foto ej hebt best lklkr tieten
Electric Luna says: ik ben 30, dus ik had je moeder kunnen zijn…
(…) says: kom je wl eens naar rotytedam
Electric Luna says: ik was pas in Ahoy voor een concert van Depeche Mode…
(…) says: als je komt zeg ga ik je neuken