Maandelijks archief oktober 2002

Vandaag, om een uur of 16.00, liep ik ergens op een industrieterrein. In een rokje dat normaal gesproken iets onder de knie valt, maar tijdens deze stevige wandeling tot flink boven de knie optrok. Ik was de weg kwijt en flink over de zeik. Ik moest en ik zou de grootste Praxis van Amsterdam vinden. Ik moest perfecte kranen vinden voor het nieuwe huis. Ergens op een industrieterrein. Tijdens mijn zeker 2 uur durende wandeling hebben mij minstens 23 auto’s gepasseerd die luid claxonneerde. Normaal gesproken zou ik hier zeer van gecharmeerd zijn en enthousiast naar de bestuurder zwaaien, maar nu werd ik alleen maar wanhopiger en wanhopiger. Ik wilde gewoon een taxi en dan naar de grootste Praxis van Amsterdam. Een paar uur eerder was ik al bij een andere Praxis geweest en ook al bij een andere Gamma. En misschien ook al bij nog een andere Praxis en nog een andere Gamma, maar dat kan ook mijn herinnering zijn. Ik moest kranen vinden. Zo’n 8 uur eerder had ik thuis met mijn mobieltje tegen m’n oor gestaan en stampvoetend tegen P. geroepen: “Ik doe het niet! Ik doe het niet! Ik doe het niet! Ik doe het godverdomme niet!!” “Ja, maar liefje, we moeten morgen die kranen hebben, anders kan de loodgieter niet verder”, zei P. rustig. “Dan had die klootzak ons maar eerder moeten vertellen dat hij die kranen nodig had godverdomme! We vragen al 10 maanden aan hem wanneer we dingen moeten beslissen en dan komt hij daar nu een dag van tevoren mee? Klootzak, die hele loodgieter. Ik doe het niet! Ik doe het niet!!!! Godverdomme!”, riep ik compleet flippend. Maar zo’n 7,5 uur geleden was ik toch van huis weggegaan richting kranen. En om 16.00 ben ik, ergens op een industrieterrein, in mijn te korte rokje, op een stoeprandje gaan zitten. Wachtend op een taxi die niet kwam. En wachtend op tranen die ook niet kwamen.