ZO MOEDER ZO DOCHTER

En er was rust in huis. Mijn ouders zijn net vertrokken van een mini-vakantie in Amsterdam bij P. en mij in huis. Maar vakantie is niet het goede woord. Ze hebben er, geheel op eigen houtje, een werkvakantie van gemaakt. Na 4 dagen non-stop klusactiviteit in het huis ben ik stiekem blij dat ze weer richting Tiel zijn. Dan kan ik even gaan zitten. Later zal ik met weemoed naar dit soort dagen verlangen, naar de gezelligheid, de humor, de vanzelfsprekendheid, de liefde van mijn ouders voor elkaar en voor mij, maar voor de komende weken is het mooi geweest. Nu is het weer tijd om tot 10.00 in m’n bed te blijven liggen, tot midden in de nacht achter de computer te hangen en om dronken te worden. Niet dat er de afgelopen dagen niets gedronken is, integendeel, om m’n ouders nog enigszins rustig te houden zette ik bij m’n moeder iedere dag om 12.00 een wit wijntje voor de strijkplank. M’n vader moest verplicht om 12.00 ophouden met stofzuigen, schilderen, boren of andere belangrijke poetsdingen om z’n biertje op te drinken. De rest van de dag werd hun glas regelmatig bijgevuld, maar ik moest na 1 rosétje al stoppen. “Jij drinkt te veel”, vond m’n moeder. “Ja, je moet oppassen, vrouwen moeten niet zoveel drinken”, zei m’n vader, terwijl hij zichzelf en m’n moeder nog wat inschonk. “Wij mogen dat, want wij hebben vakantie”, zei m’n moeder. “Jij hebt elke dag vakantie”, zei m’n vader tegen m’n moeder. Na de eerste alcoholische consumpties werden m’n ouders over het algemeen iets rustiger, maar toen waren P. en ik al gevloerd. Wij zijn er gewoon niet voor gemaakt om om 7.00 op te staan en allerlei dingen te doen. Volgens mij is het een natuurlijk mechanisme van de mens om, zo gauw als zijn ouders niet meer in de buurt zijn, alle wijze raad zo snel mogelijk weer te vergeten. Even resetten de hele handel. Tijd voor een flesje wijn dus. M’n moeder heeft alleen m’n complete voorraad er doorheen gejaagd.