THEY TRIED TO MAKE ME GO TO REHAB

Ik heb m’n hele leven angstvallig alles proberen te vermijden wat met optreden, voor een grote groep spreken, performen of op een podium staan te maken heeft. Mijn eerste optreden was tijdens een kerstmusical en ik had maar 1 regel tekst. Meer dan 25 jaar later weet ik dat regeltje nog precies: “Nee, dank u, ik heb al een boompje.” Op het cruciale moment was ik ‘m vergeten. Daarna leek het mij verstandig om nooit meer op een bühne te staan. In latere tijden heb ik nog wel eens wat dansjes gewaagd op een podium, maar dat waren dan altijd spontane acties geïnitieerd door een flinke dosis alcohol. En alcohol, dat was precies wat ik nodig had toen ik vrijdag om 14.30 arriveerde in toplessbar La Vie en Proost. “Is de bar al open?”, vroeg ik. Maar dat was nog niet het geval. “Is de bar al open?”, vroeg ik weer een half uur later, maar ik moest eerst even een soundcheck doen. Oh, God! “Lexie, ik ben zo sexy”, zong ik terwijl ik met m’n kont, in m’n paarse 70’s bloemetjesjurk, op de bar zat, “zeg maar hoe je ’t wilt m’n luv, op je rug of soixante neuf?” Ik vroeg me af waar ik in Godsnaam aan begonnen was, maar toen ging de bar ineens open en stond ik met glas witte wijn in m’n ene hand en een flesje witte wijn in m’n andere hand met FOXY-collega’s, FOXY-relaties en FOXY-adverteerders te praten. Ondertussen liepen er naakte meisjes over de bar en nam ik nog maar een grote slok. Ook tijdens de speech van hoofdredacteur P. fluisterde ik tegen collega J. dat ik echt niet, heus niet, nee, echt niet zenuwachtig was. En nog maar een wijntje. En toen was het al zover. En eigenlijk ging het best goed. Maar ik was blij dat ik er vanaf was. Kon ik eindelijk weer een wijntje nemen om bij te komen van de schrik. Alles was achter de rug! Maar toen ik die avond in licht beschonken staat thuiskwam trof ik een YouTube-link aan in m’n mailbox. “Oh, Jesus, Christus”, zei ik tegen P., “er is iemand geweest die het heeft gefilmd en het staat nu al op YouTube.” Ik zag mijn carrière in de politiek volledig aan me voorbij gaan. Ik liet het P. horen. “Het valt eigenlijk best mee hè”, zei ik. “Ja, eigenlijk best wel”, zei P. oprecht verbaasd, “hoe komt het dat je dan hier in huis altijd zo loopt te gillen?” “Ik weet het niet”, zei ik. "Je wordt de nieuwe Amy Winehouse”, zei partner P., “ik zie behoorlijk wat overeenkomsten.”

En ik schaam me er helemaal niet voor! Dus zie HIER (of eerder luister hier) naar het eenmalige optreden dat FOXY-hoofdredacteur P. en ik gaven.