web analytics

HET FEEST DER HERKENNING

Hoe ik gisteren mijn bed heb gevonden is mij onduidelijk. Te bezopen. Ik herinner mij een taxirit, waarbij ik met dubbele tong tegen de jongen achter het stuur heb gepraat. Zeer waarschijnlijk heb ik deze jongen mijn diepste geheimen verteld. Ik herinner me dat ik voor de deur van de West Pacific afscheid nam van P., want die was met de fiets. Ik herinner me ook dat ik helemaal niet naar huis wou, maar dat P. moe was. En dat P. vond dat ik te luidruchtig was. Dat ik dronken was. Ik lispelde dat dat kwam omdat hij zelf niet had gedronken: “Als je samen dronken wordt, dan valt het niet op dat de ander dronken is.” Wat een wijsheid en wat een waarheid. Twee uur eerder had ik nog in P.’s oor staan gillen: “Ik ben herkend! Iemand heeft me herkend! Dat is nog nooit gebeurd!” Even daarvoor was ik inderdaad herkend op de dansvloer. “Ik lees elke dag je stukjes”, vertelde de mooie hippe jongen. “Oh, ben jij ook op de verjaardag van M.?”, vroeg ik hem. Ik dacht even dat hij een vriend van een vriend was en dat hij daarom m’n site kende. Maar hij was niet net als ik op de verjaardag van M., hij las gewoon dagelijks m’n stukjes. “Al een paar maanden”, zei de mooie hippe B. nog. Luna glom van trots. De avond bestond verder uit wijn, bier, een kippetje, zalm, asperges en bier en wijn. In die volgorde. Voordat ik vertrok naar het verjaardagsetentje van M. in de West Pacific had ik eerst een cadeautje voor hem gekocht (10 voorgedraaide jointjes) en daarvoor was ik thuis om 15.00 al begonnen met de vrijdagmiddagborrel. Tijdens mijn soloborrel chatte ik voor het eerst sinds maanden met een leuke onbekende. Tijdens deze chat met ene P. grapte ik om 4:34: “Ik wil herkend worden op straat.”

8

LUNA-DOET-AAN-CULTUUR-DAG #1

Met in mijn achterhoofd de zin: ‘Je moet niet zeiken, gewoon doen!’, ben ik gisteren op pad geweest. Een dagje cultuur voor Luna. Lopen richting Hortus Botanicus. Rust moest ik aan m’n hoofd en die zou ik gegarandeerd vinden tussen de plantjes, boompjes en bloemetjes. De Hortus Botanicus herbergt niet alleen talloze oude, zeldzame bomen, maar ook talloze oude, zeldzame, Amsterdamse vrouwtjes. Waarschijnlijk nemen deze 80+ dametjes een jaarabonnement van € 16,- en zo gauw het zonnetje schijnt verplaatsen zij zich massaal van de geraniums achter het raam naar de bankjes in de Hortus. Een vreemde eend in de tuin was een neger met een Nike-tasje. Bevooroordeeld vroeg ik me af wat hij hier moest. In de subtropische kas kwam ik hem weer tegen. Sinds juni 2000 blijkt het Zuid-Afrikaanse deel van deze kas ‘de sfeer van een Kaaps fijnbos vol Protea’s’ te hebben, zo las ik op een bordje. De jongen zat op een bankje, naast een Afrikaans boompje, met zijn voeten onder z’n lichaam. Zijn ogen waren gesloten en het Nike-tasje lag naast hem. Een mediterende neger in de kas van de Hortus Botanicus. Prachtig om te zien. Vanaf de Hortus Botanicus ben ik richting de Beurs van Berlage gewandeld om aldaar een kaartje voor de tentoonstelling ‘Magna Brava’ met mijn museumjaarkaart te kopen. Voor slechts € 2,50 heb ik kunnen genieten van het werk van 5 vrouwelijke fotojournalisten. Zelf vind ik het belachelijk om het fotowerk van een vrouw te bestempelen als ‘anders’ dan dat van een man, maar deze dames zijn geen fotografen van nu, maar van toen. Dames die momenteel alle 5 niet zouden misstaan op een bankje in de Hortus. Een bijzondere fototentoonstelling. Een dagje cultuur blijkt lichamelijk net zo zwaar als een nachtje springen op een progressive techno-feestje. En hoewel niet met elkaar te vergelijken; net zo enerverend. Over 2 weken ‘Luna-doet-aan-cultuur-dag’ #2!
www.hortus-botanicus.nl
www.beursvanberlage.nl

7

URGENT ICQ-MESSAGE, DEEL 9

Rukker9 (1:08 PM): laat jij je wel eens anaal nemen?
Luna (1:08 PM): altijd
Rukker9 (1:10 PM): vind je het lekker?
Luna (1:10 PM): vind jij het lekker?
Rukker9 (1:10 PM): ja hoor… mits voorzichtig
Luna (1:11 PM): dus een dildo in je kont kan je wel waarderen?
Rukker9 (1:13 PM): ja hoor… als het niet te hard gaat…
Luna (1:14 PM) : en waarom vind je het belangrijk om van mij te horen of ik me wel eens anaal laat nemen?
Rukker9 (1:14 PM): ik vind nooit meisjes die dat toelaten…
Luna (1:15 PM): en jij stuurt daarom meerdere meisjes via ICQ bovenstaande vraag?
Rukker9 (1:15 PM): ik mag toch wel vragen?
Luna (1:16 PM) : natuurlijk, maar je vindt het dus belangrijker dat een vrouw zich anaal laat nemen dan dat ze, ik roep maar wat, aardig is?
Rukker9 (1:17 PM) : nee, zo is het niet, ik vroeg me alleen af of er meisjes zijn die het wel doen, ik kom ze namelijk nooit tegen…
Luna (1:18 PM) : ik vind het een werkelijk belachelijke openingszin op ICQ…
Rukker9 (1:18 PM) : ja, misschien wel… maar goed…
Luna (1:20 PM) : denk jij echt dat er vrouwen zijn die op deze manier aangesproken willen worden?
Rukker9 (1:20 PM) : misschien wel, als ze dat niet willen moeten ze dat zeggen dan laat ik ze met rust…
Luna (1:22 PM) : weet je hoeveel van dit soort bullshit openingszinnen ik krijg per dag?
Rukker9 (1:22 PM) : weet ik niet, maar je gaat het me nu vast vertellen?
Luna (1:24 PM) : een stuk of 20… en ik spuug erop…
Rukker9 (1:24 PM) : dan laat ik je verder met rust…

17

DE ONDRAAGLIJKE VLUCHTIGHEID VAN HET BESTAAN

Alle dagen lijken op elkaar. Het zou vandaag maandag kunnen zijn, of vrijdag, of zondag, die dagen voelen voor mij precies hetzelfde. Het is woensdag vandaag. Vroeger betekende dat dat ik ’s middags vrij was en in de zomer de hele dag buiten kon spelen. Elke dag was gemarkeerd met een voor die dag typische bezigheid. Zaterdagochtend ging ik altijd met m’n moeder naar haar moeder koffie drinken. Zondag gingen mijn ouders en ik naar de ouders van mijn vader om een borrel te halen. De mannen gingen kaarten en de vrouwen gingen roddelen over ziektes, sterfgevallen en problemen. Ik ging met m’n nichtje boven sinas met cola mengen en dan net doen of het een heel lekker en bijzonder drankje was. Ook de doordeweekse dagen waren duidelijk, want zelfs op de basisschool heb je te maken met een soort van lesrooster. Maandag altijd gym, dinsdag biologie, vrijdag altijd handarbeid. Het leven was simpel en een zomer leek een eeuwigheid te duren. De dagen gaan nu veel te snel voorbij en er lijkt niets te gebeuren. Misschien gebeurt er wel van alles, maar wat, hoe en waarom lijk ik binnen een dag weer te zijn vergeten. Waarschijnlijk was het niet zo belangrijk om te onthouden. Ik wíl wel vaker naar het theater, meer concerten bezoeken, eens naar een museum, vrijwilligerswerk gaan doen, meer boeken en gedichten lezen, een cursus ‘mandala’s tekenen met stoepkrijt’ gaan volgen en met de trein naar Maastricht, maar het gebeurt niet. Ik doe het gewoon niet. Groots en meeslepend wil ik leven, maar eerst moet er een huis worden verbouwd, een was worden opgehangen, een tekst worden geschreven, een vloer worden gedweild, een kattenbak worden verschoond, een douche worden schoongemaakt, een hypotheek worden afgelost, een paar e-mailtjes worden beantwoord en een kop koffie worden gedronken.

42

LUNA HEEFT DE KAARTEN BINNEN

Twee maanden geleden belde vriend J.: “Luna, je moet nu de kaarten voor Dance Valley reserveren, anders zijn ze weg. Nu!” Paniek. Meteen naar www.dancevalley.nl. Waren nog weinig kaarten over. Bellen met vriendin I.: “I., je moet nu meteen kaarten gaan reserveren, anders zijn ze weg.” En P. belde ondertussen met onze andere vriendjes en vriendinnetjes. In die nacht op al mijn e-mailadressen een kaart aangevraagd. Vorige week kreeg ik op 5 van de 8 e-mailadressen een mailtje: ‘Gefeliciteerd, voor u is een ticket voor Dance Valley gereserveerd.’ De tickets moesten alleen binnen een week opgehaald worden. Dus vandaag is Luna samen met vriendin I. zo’n 3 uur op pad geweest. ‘Het enige dat u hoeft door te geven is uw postcode en huisnummer’, stond ook nog in het mailtje. Bij de balie van het GWK bleek dat ik ook mijn naam moest opgeven. En ik had maar 1 keer mijn eigen naam opgegeven. De rest van de namen had ik in mijn paniek verzonnen en was ik meteen weer vergeten. “Ja, maar, ja, maar, ik wil er ook nog eentje voor P.!”, jammerde ik tegen het meisje van de GWK. “Er zijn er toch meer op dat adres gereserveerd? Nou, daar zit er eentje bij voor P.!” Maar ik mocht er maar 1 kopen. De trut. Uiteindelijk zijn I. en ik langs 2 postkantoren gegaan om uiteindelijk bij een ander GWK te belanden, met een zeer vriendelijke jongen achter het loket. Mijn liefste glimlach opgezet en eerlijk verteld dat ik onder verschillende namen kaarten had aangevraagd en dat ik er écht maar 2 nodig had. Eentje voor P. en eentje voor mij. De jongen bleek goedgelovig en gaf me 2 kaarten mee. Ik snap dat het vorig jaar een beetje uit de hand is gelopen op Dance Valley, maar het verkoopsysteem dat ze nu hanteren is gewoon ruk, fraudegevoelig en ingewikkeld. Waarschijnlijk zijn de kaarten daarom € 67,50. Uiteindelijk elke euro waard natuurlijk.

41

VORSPRUNG DURCH TECHNIK

Technologie is briljant. Ik verbaas me er iedere dag weer over. Zo’n 5 jaar terug kocht ik mijn eerst computer. Met een modempje erin. Nachtenlang zat ik achter dat apparaat te ICQ-en. Ik vond het ongelooflijk dat ik zomaar met anderen, die net als ik achter hun computer zaten, kon chatten. En zelfs fotootjes kon doorsturen! Nu, 5 jaar later, zit ik dagelijks achter een apparaat waarmee alles lijkt te kunnen. Boodschappen bestellen? Gewoon even naar www.maxfoodmarket.nl surfen. Zin in een soepje ’s middags? Bij www.urbanbite.nl zit een heerlijke soepbar die binnen 40 minuten thuisbezorgd. Heb ik een leuk muziekje gehoord op MTV? Gewoon even bij Kazaa downloaden. Wil ik de hele cd? Ook dat kan. En wil ook ik nog het hoesje erbij? Gewoon even naar www.cdcovercentral.com, hoesje downloaden en uitprinten op een glimmend papiertje met m’n kleurenprinter. Feestje? Dan foto’s maken met m’n nieuwe Canon PowerShot A40 digitale camera en uploaden naar de pc. Lelijke foto’s weggooien en de mooie foto’s laten afdrukken via www.hema.nl. Gemak dient de mens. Gisteren vertelde ex S. dat hij de film ‘Moulin Rouge’ van Kazaa had gedownload. “Hè? Een film downloaden?”, vroeg ik. “Ja, ik brand hem wel even voor je op een cd’tje, duurt maar 5 minuutjes”, zei ex S. En zo komt het dat ik vanmorgen full screen naar deze meest briljante film ooit kon kijken op mijn 19 inch monitor. En zelfs voor een orgasme hoef ik m’n bureaustoel niet meer te verlaten. Net de porno-dvd ‘Sexual Preferences’ in m’n nieuwe dvd-speler gestopt. Een bewegende pik in een geschoren kutje op nog geen 40 centimeter afstand van je gezicht is een ervaring op zich. Ik kon de stoppeltjes van haar bikinilijn tellen. Van zoveel technisch vernuft ben je wel even stil.

14

LUNA WORDT EEN CAMGIRL

Twee tieten zeggen meer dan duizend woorden. Twee tieten zorgen voor meer dan duizend hits op een dag in ieder geval. Het is helemaal niet nodig om elke dag een leuk stukje te schrijven. Al zou ik de oplossing voor de complete wereldproblematiek online zetten, dan nog zou ik minder bezoekers hebben dan op de dag dat mijn borsten online stonden. Dit maakt niet uit, want ik vind het prima om mijn borsten online te zetten. Scheelt mij een hoop werk en misschien word ik wel ontdekt als borstenmodel voor de Wehkamp-gids. Misschien zijn het niet eens de tieten die belangrijk zijn, maar de suggestie van tieten. Dat zie je aan de bezoekersaantallen van de Nederlandse camgirls. Dames die weinig te melden hebben, nooit een tiet laten zien, maar wel elke dag quasi-geil die cam inkijken. En het werkt, want deze dames hebben bezoekersaantallen waar ik alleen van kan dromen. En wie ben ik om niet op dat succes mee te willen hobbelen? Men wil tieten, dus men krijgt tieten. Elke dag. Per heden zal ik mijn cam dagelijks laten draaien op vooraf te bepalen tijden, vandaag tussen 13.00 en 24.00. Ik heb net gebeld met een lingeriemerk of ze Luna willen sponsoren en een doos met stringetjes en behaatjes is onderweg. Ook P. wil geheel belangeloos meewerken aan het opkrikken van Luna’s hits en is nu op de bank aan het oefenen om zijn zaad op de millimeter precies te kwakken op het lensje van de webcam. Zelf ben ik hard aan het trainen om met het puntje van m’n tong over m’n clitoris en m’n binnenste schaamlippen te likken. Ik kom nog een paar centimeter te kort, maar het gaat me lukken. Over een maandje of 5 live op de cam.

30

LUNA KIJKT ‘TEMPTATION ISLAND’

Gisteren ‘Temptation Island’ op V8 gekeken. Oftewel een programma met als subtitel; ‘hoe-verneuk-ik-mijn-relatie-in-12-dagen?’ Betere televisie dan dit is er niet. Mannen en vrouwen die al een paar jaar samenzijn stellen hun relatie op de proef en kiezen er bewust voor om 12 dagen gescheiden van elkaar op een exotisch eiland door te brengen. Door te brengen mét 11 geile vrijgezellen. Dat is vragen om moeilijkheden. Zet mij zonder P. in de zon met een cocktail en 11 lekkere kerels en een slippertje is snel gemaakt. En andersom precies hetzelfde trouwens. Je kan het een man toch niet kwalijk nemen dat hij z’n hormonen achterna loopt als er 11 prachtige hoeren in een stringetje om hem heen staan te dansen? Je kan het een man toch niet kwalijk nemen dat hij even aan de tietjes van zo’n sletje wil likken als zij haar tepel vol met slagroom spuit en de hele handel in z’n gezicht duwt? Toch was het vrouwelijke deel van een stelletje zeer geëmotioneerd toen ze een videotape zag waarop haar vriendje met een ander meisje aan het zwemmen was. Triest. Wat je de mannen en vrouwen wél kwalijk kan nemen is dat ze ‘meer gaan voelen’ voor bepaalde vrijgezellen. Of dat ze ‘verliefd worden’ op een van de vrijgezellen. Verliefd? Emoties? Gevoelens? Die vrijgezellen zijn gewoon allemaal ingehuurde decorstukken. En om nou verliefd te worden op een decorstuk dat geld krijgt om ‘lekker geil voor de camera te doen’? De makers noemen hun programma ‘de meest intense en emotionele reis die je als koppel kan maken’. Hou toch op. Gisteren hebben P. en ik ons meteen ingeschreven voor ‘Temptation Island 2003’. Kunnen we lekker allebei 12 dagen gratis buiten de deur neuken. En dat nog wel op een tropisch eiland. We hebben er zin in!

23