LUNA LAAT DE POEZEN LOS
Houden van is loslaten. Zegt men. Ik ben er niet zo goed in. Wel in houden van, maar niet in dat loslaten. Ik heb het liefst iedereen van wie ik hou zo dicht mogelijk bij me in de buurt en vooral m’n poesjes. Nu was dat in Amsterdam geen enkel probleem. Wonende aan de drukste en smerigste straat van Nederland, leek het mij het beste voor mens en dier om alle deuren dicht te laten. Maar het feit dat de poezen niet naar buiten gingen was helaas geen garantie voor een lange levensduur, want ook binnenpoezen kunnen er voortijdig mee ophouden, gezien Skinner (11) en John Digweed (7), God hebbe hun poezenzieltjes, allebei vorig jaar aan weet ik veel wat zijn overleden. Maar ja, beter een zieke kat laten inslapen, dan een overreden kat met een plamuurmesje van de straat afkrabben, lijkt me. Maar nu ik hier in Tiel in het bezit ben van een huis met openslaande deuren naar een tuin, moet ik toch eraan geloven. Want ik vind het plezier dat ik in de zomer ga hebben van het zitten in de tuin en dan naar binnen en naar buiten lopen om een wijntje te pakken toch nét iets aanlokkelijker dan het binnenhouden van de poezen omdat ik zo bang ben dat ze overreden worden, of gewoon weglopen, of een plakje vergiftigde leverworst eten, of ontvoerd worden door aliens. Dus dat ze naar buiten zouden gaan stond al maanden vast en dat ze naar buiten wílden stond ook al maanden vast. Schuimbekkend zaten ze in de vensterbank vogels te spotten en dan heel zielig te miauwen dat het hun godvergeten recht is om erachteraan te gaan. Maar het loslaatmoment heb ik zo lang mogelijk uitgesteld. Want; te koud, te sneeuwig, te nat, Frank was nog te jong, ze moesten eerst een bandje om en nog meer van dat soort excuses. Ik had ze wel eens eerder buiten gelaten, maar toen was ik zo in paniek geraakt dat ik ze binnen een paar minuten snel weer allemaal naar binnen tilde. Tot vorige week de zon scheen. En toen moest ik wel. Dus deuren open en poezen naar buiten. Bruce Lee wandelde voorzichtig richting een streepje zon, Sid Vicious bleef binnen en Frank Sinatra rende meteen naar de tuin om z’n dikke reet naar achteren te gooien, achterpootjes gespreid en hop, een dikke vette drol te draaien. En met zulk visueel genot is loslaten makkelijk: je gunt het elk beest om de wind in z’n haren te voelen en in de openlucht te schijten.
Wat een leuk bandje heeft Frank om :-)
Let je wel op met de bandjes :-) deze zorgen toch best vaak voor problemen. Katten kruipen door nauwe ruimtes, spleten, openingen in hekken, gaan tussen struiken zitten etc etc en die bandjes willen dan nog weleens ergens aan blijven hangen. Soms glijd het bandje er dan vanaf na wat ruk en trekwerk van de kat maar in sommige gevallen kan een kat ook vast komen te zitten, in paniek raken met alle gevolgen van dien.
Beste is gewoon lekker je tuin af te schermen en catproof te maken ;-) dan zitten ze zorgeloos in eigen tuin. Niemand last van ze (kattenpoep in zandbakjes, vissen die opgegeten worden, vogeltjes uit volieres vermoord etc etc), geen enge ziektes die helaas veel voorkomen bij buitenkatten en jij hebt ze lekker in het oog.
Zoooo herkenbaar…. onze Mick pas vorig voorjaar losgelaten, hij was toen 2 jaar oud. Liep iedere 5 minuten te kijken waar hij was en ’s avonds ging ik hem ‘vangen’ want dat vond ik maar niks mijn lieve poezenbeest ’s nachts buiten….. inmiddels ben ik wel gewent hoor ;-)! En afgelopen winter…. veranderde hij in een Dikkie Dik want met die sneeuw moest hij van buitenspelen niets weten met asl gevolg dat ie de hele dag vrat of lag te pitten.
@DebZel: Oh God! Maak jij het even nog enger allemaal!!! Ik moet ze nog wel gaan inenten binnenkort… Sid blijft overigens binnen, die vind er helemaal niks aan… Frank zat al aan het einde van de straat… en bij de buurvrouw in de vensterbank; blazen tegen de hond binnen :-)
Aaaw! Ik vond het vorig jaar ook zo eng om mijn meisjes naar buiten te laten. Vooral toen Roetja ook nog ’s besloot om een keer ’s avonds te ontsnappen en vervolgens de hele nacht weg te blijven. Ik heb dus niet geslapen toen…
Ik vind het nu ook eng om ze weer naar buiten te laten. We hebben nog geen kattenluikje en om nou de deur de hele dag open te houden ’s winters en ook nu nog, no thanks. Mij te koud! Mja, ze lopen wel graag heen en weer, dus om zelf ook heen en weer te lopen om de deur steeds voor ze open te doen, zie ik zelf niet zo zitten ;)
Maar… gister hebben ze hun prikkies gehad, dus het zou wel weer kunnen.
Ja, zo kunnen we nog wel honderdduizend dingen opnoemen die eventueel zouden kunnen gebeuren. Straks kom ik de deur niet meer uit! Ofwel: lekker laten gaan en het leven een beetje proberen te vertrouwen. :)
Love Frank!
Vind het heel knap van je Luna. Ik vond het ook moeilijk de meiden naar buiten te laten. Gelukkig komen ze minstens elk uur checken of wij er nog zijn. De scheetjes. Overigens zijn ze al 2 jaar niet geprikt omdat ze wagenziek worden en dan mijn auto onderkotsen/poepen.
Mooi gesproken Marloes!
de bandjes zijn niet ideaal, maar als de katten het niet erg vinden prima. ze kunnen ze alleen ook verliezen. chippen is het helemaal tegenwoordig!
oh en wacht maar hoe trots je bent als ze met hun zelfgevangen prooi naar binnen komen :)
Waar ik zo’n hekel aan heb is dat ze allerlei gevogelte voor je mee gaan nemen. :(
onze bali (nogal dik aangezette lapjeskat) heeft ooit een keer een vleermuis mee naar binnen genomen… ik dacht, wat is dat en pakte het op: gingen ineens de oogjes open! hij deed het nog wel dus en een paar nachtjes bij de vogelopvang en toen kon hij (de vleermuis) weer!
en koolmeesjes, dat is echt zielig! toen ik net bevallen was nam ze er 3 achter elkaar mee: huilen dat ik deed!
Heb je je contactgegevens wel al laten aanpassen bij de chipdatabank? Mochten ze weglopen en weer gevonden worden, dan ben je in ieder geval goed bereikbaar!
Zo herkenbaar! Vroeger vond ik mensen die katten buiten lieten lopen echte poezenboelen. Maar nu ik landelijk woon en zie hoe ze genieten, vind ik mensen die poezen binnenlaten terwijl ze veilig naar buiten kunnen, poezenbeulen. Want oh wat een genot!
We hebben zelfs een kattenluikje van 100 euro aangeschaft, die werkt op de miccrochip die ze geinjecteerd gekregen hebben. Opent alleen voor eigen poezen!
Nu wil ons dove katje naar buiten, en wie staat er wéér met een dikke strot?
Juist
wat een toffe zakdoek heeft kat om :-)
Awh lief!!
Oh zoooo herkenbaar.
Ik heb er 10 jaar over gedaan om mijn poezenkindjes los te laten. Al die tijd liepen ze wel buiten, maar ik liep in het donker met een zaklamp mijn zwarte kat in het park te roepen.
Soms bleef hij nachten weg (zeker in de lente) ik nachten niet kunnen slapen!!! Klerenbeest!!! En ineens stond hij dan weer voor mij, of er niets aan de hand was. Logisch gevolg… huisarest. Tjah daar snapt een kat dus niets van. Nu zijn ze i0 jaar en inmiddels een beetje getemperd, blijven keurig in de buurt. Maar met die zwarte straatschooier is het nooit goed gekomen. Die leeft in een hokje in de tuin, en komt binnen voor zijn kroel en eten. Tjah….. zo wil hij het nu eenmaal. Maar zo een appart geval zal jij vast niet hebben. Ik zou zeggen, GENIET! En wat die bandjes betreft. Ze zien er leuk uit, maar ik ben benieuwd hoe lang het duurd voordat ze ze verloren zijn. Laat ze chippen, je word arm van het kopen van die bandjes. Tot slot een tip!!! Neem een kattenluik. Je zal knetter gek worden van het openen van die deur als het een keertje wel koud is. Tevens kunnen ze dan s’nachts naar binnen als jij al ligt te slapen. Het luikje heeft verschillende standen Wel naar binnen-niet naar buiten!!!
Handig voor de bezorgde poezen moeder.
Succes
mag ik ook eens in je tuin komen bouten?
Nog een tip ;-) In het begin kun je ze voor het eten geven naar buiten doen, dan komen ze vanzelf terug omdat ze honger hebben. Daarnaast hangt het ook helemaal van het karakter van je katten af. Ik heb er gelukkig 2 die redelijk voorzichtig zijn, dus ik maak me niet echt zorgen dat ze onder een auto komen. Ze komen beide al 6 jaar buiten en dat gaat prima. Af en toe is het wel een drama al ze ’s avonds bij het roepen niet komen, maar ’s zomers overleven ze een nachtje buiten met gemak ^_^. En chippen is zeker een aanrader!
Weet je wat het is met katten: ze redden zich altijd en komen altijd weer terug. Het zijn enorm zelfstandige beesten die gemaakt zijn om in de natuur rond te lopen. Dus doe eens gek en gooi open die deuren!
(En ik kan het weten; ik heb er al 3 naar buiten geschopt hahaha)
Die vinden hun weg wel.
Leuk interview heb je gegeven.
Ik liet mijn katten alleen buiten als ik zelf thuis was en de deur open had, en nooit ’s nachts. Na het eten dus ook binnenblijven, net als ik vroeger zelf ook moest. En ik riep ze regelmatig terug onze tuin in, waar ze overigens toch het liefst naar de vissen in de vijver lagen te kijken. Een ander hoeft geen last te hebben van het feit dat ik voor huisdieren kies.