Afgelopen vrijdag was vriendin M. jarig en dat moest gevierd worden met een tapashapje en een bijpassend Spaans wijntje in café Duende. Heerlijk gegeten en gedronken tot we moesten verhuizen naar het naastgelegen zaaltje alwaar een flamencovoorstelling gegeven zou worden. Ik had überhaupt nog nooit een live dansvoorstelling bijgewoond, maar ik ging meteen overstag toen een robuuste Spaanse vrouw haar keel opentrok. Het hele leed van de wereld gooide ze eruit! Fantastisch! Ik zag het al helemaal voor me dat zij voortaan bij P. en mij de was kwam doen: “Cada vez que nos miramos / yo no sé por qué será / se le pone a esta flamenquita / la carita colorá!” Ondertussen begon er een dame in flamencojurk te dansen en ik kon alleen met open mond staren. Ik wilde nooit meer weg uit deze tent! De flamencodanseres deed gewoon een striptease met haar kleren aan. Niet alleen een aantal gevorderde danseressen lieten hun kunsten zien, ook een aantal dames die net een cursus flamenco afgerond hadden. Allemaal geweldig! Zelfs een meisje dat nog te verlegen was om uit haar ogen te kijken veranderde op de dansvloer in een spannende diva. Na een fijn aantal Spaanse wijntjes wist ik het zeker. Ik wil ook! Ik wil ook! Met beneveld hoofd een flamencovrouwtje met rushes-jurk aangesproken: “Ik vind het zoooooooo leuk dat flamenco, echt zoooooooo leuk. Dat wil ik ook. Echt, zoooooooo leuk. En die jurk die je aanhebt, ook zoooooooo leuk. Weet jij misschien waar ik op les kan?” Het flamencovrouwtjes zal vast iets teruggeantwoord hebben, maar dat is mij geheel ontgaan. Wel werd ik de volgende ochtend met m’n kleren nog aan wakker. Ik hoorde het getikketak van de flamencoschoenen nog in m’n hoofd. Kater. Maar ik vond wel een visitekaartje van een flamencolerares in m’n broekzak. Het is al geregeld. Na de zomer zitten vriendin M. en ik op flamenco-les! Maar eerst natuurlijk even zo’n leuke rood-met-wit-gestippelde-jurk-met-rushes aanschaffen. Olé!