web analytics

23

LUNA EN ‘DE OUDE WEBLOGKLIEK’

Gisteren stonden m’n vader, Michael en ik op het punt om de deur uit te gaan om even een hapje te gaan eten toen er werd aangebeld. Die ochtend hadden we mamma, zoals zij dat wilde, met z’n drietjes weggebracht. M’n moeder hield van sober en van haar had zelfs de hele condoleance de dag ervoor niet gehoeven, maar wat waren wij blij dat er zoveel meer mensen kwamen dan we hadden verwacht. Ik ben sowieso volledig overdonderd en verrast door alle lieve berichtjes, kaartjes, sms-jes, app-jes, reacties en DM’s die ik en mijn vader de afgelopen weken heb ontvangen. Je voelt je even enorm gedragen.

Terug naar gistermiddag. Voor de deur stond een mannetje met een bos bloemen. Precies eenzelfde soort bos die ik bijna 3 jaar lang elke zaterdag samen met Michael bij m’n moeder bracht. Elke zaterdag kochten wij bloemen bij Jungerius en Michael maakte elke zaterdag een foto van mij met de bloemen om op zijn Instagram-pagina te zetten. Op sommige foto’s zie je mij van de achterkant met de bloemen, op sommige foto’s moest ik even keurig poseren en op sommige foto’s zie je 1 van mijn ouders, of allebei, in de deuropening staan terwijl ik de bloemen overhandig. Dierbare foto’s dwars door de seizoenen heen.

Toen ik deze week de laptop van m’n moeder opende zag ik dat ze alle ‘#bloemenmeisje-foto’s’ had gedownload en in een mapje had gezet. Wist ik niet.

Bij de bloemen die ik gisteren kreeg zat een brief. Een brief van bijna 50 bloggers uit ‘de oude weblogkliek’. Mensen die, net als ik, bij de eerste bloggers van Nederland horen.

‘We waren bij jullie de afgelopen tijd. De ene blogger wellicht wat dichterbij dan de andere. We lazen de berichten, de teksten, we leefden mee. We wilden wat achterlaten in de comments, hoewel niet voor iedereen even makkelijk. Woorden voldoen niet altijd, vind maar eens de juiste toon, iets puurs, iets herkenbaars, iets waar je zeker van bent dat de ander daar iets aan heeft. Waar onze woorden tekortschoten hebben we besloten om jullie de komende tijd te laten weten dat we in gedachten bij jullie en jullie verlies zijn. In de vorm van bloemen, die zo veel beter kunnen spreken in moeilijke tijden waar een mens vaak sprakeloos staat.’

Van deze ‘oude weblogkliek’ krijg ik een jaar lang elke 2 weken een bos bloemen thuisbezorgd door Jungerius. Op zaterdag. Van zo’n bijzonder cadeau ben ik sprakeloos.

Ik vind termen als ‘het raakt me tot in het diepste van m’n ziel’ ontzettend overdreven, maar dit raakt me. Het raakt me ontzettend. Het raakt me in m’n herinneringen, aan waar ik vandaan kom en aan dat wat ik belangrijk vind.

Het raakt me op de plek die liefde heet.

Dit vind je misschien ook leuk...

23 reacties

  1. Inge schreef:

    Wat ongelooflijk mooi, lief, geweldig ❤️

  2. Buuf schreef:

    Dit is echt een prachtig gebaar! Wat mooi dat deze groep er, ook nu, voor jullie is! Dit verdriet brengt gelukkig ook mooie dingen, echt mooi! Jullie verdienen het! XX

  3. Tosca schreef:

    Wat een intens lief en mooi gebaar! Zulke mensen maken de wereld een beetje mooier.
    Zorgzaam en troostend 💕

  4. Krista schreef:

    Wat een ongelofelijk mooi gebaar!!!
    Dar raakt je idd!

  5. Annemiek schreef:

    Liefde! ❤

  6. Bas schreef:

    Di zijn de mooie dingen in het leven!
    Het bewijs dat mensen nog om elkaar geven.
    Een moment van troost,
    als je tranen loost
    Je moeder verliezen doet pijn
    Een gebaar als dit is enorm fijn
    Er is nog hoop voor de mensheid
    Ook al ben jij je moeder kwijt
    Een prachtig boeket
    Dat geeft kracht, als je het even niet redt
    Een stukje waardering
    En een schitterende herinnering

    Liefs bassiedeboer.nl

  7. Tess schreef:

    Wat super mooi en lief!

  8. Jaap van Wijk schreef:

    Superlief!

  9. Jannie schreef:

    Wat ontzettend leuk en lief. Prachtig.

  10. C.J. schreef:

    Mooi! :)

  11. ingrid schreef:

    Wat raakt me dit. Zo’n intens gebaar van gemeende aandacht. Wat ontzettend lief en passend bij jou, mooi bloemenmeisje van je ouders en je liefde. De old school bloggers kennen je goéd.

  12. Minca schreef:

    Prachtig!

  13. M. schreef:

    Wat een lief en mooi gebaar!

  14. DP schreef:

    Wat een liefdevol gebaar.

  15. Sandra schreef:

    Dit is echt prachtig

  16. Lotte schreef:

    ♥️

  17. Janine schreef:

    Ik raak jou aan! 👩‍❤️‍💋‍👩 Met alles wat ik heb! Jij en je mams! Forever! ❤️ Piet en Chan!!! Zet m op. Dit flikken jullie gewoon. Gewoon! 🖤

  18. Terrence schreef:

    Webloggers zijn een soort motorrijders: je steunt elkaar onvoorwaardelijk, al ken je de ander nauwelijks. Veel sterkte met de verwerking. Je bent niet alleen. 😘

  19. Irene schreef:

    Wat lief❤️

  20. Linda schreef:

    Wat mooi!!

  21. LL schreef:

    Wat een mooi gebaar. Gecondoleerd en veel sterkte. Je moeder was fantastisch en leefde met mensen die haar lief hadden.

  22. Esther schreef:

    Hemeltje! Wat ontroerend!

  23. San schreef:

    Tranen in mijn ogen. Prachtig. Wat een passend mooi gebaar.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *