web analytics

3

LUNA EN DE KATHOLIEKE LERAAR

Op het Waterlooplein, na 17.00, pakken alle verkopers hun waar in en gooien ze weg wat ze niet denken te kunnen verkopen. Soms valt er, voor mij als stadsjutter, niks te halen. Maar soms tref ik, zoals gisteren, een prachtig weggegooid stukje leven; papieren, tijdschriften en boeken neergekwakt bovenop een berg vuilniszakken. En tussen die enorme berg KOMO-zakken vond ik een stapel ‘De Katholieke Illustratie’ uit de jaren ’50, met daarin de meest gave, prachtige, gorgeous, gorgeous, gorgeous afbeeldingen en reclame-advertenties. Ik vond een ‘De Katholieke Illustratie’ met een cover waarop Audrey Hepburn uit de film ‘The Nun’s Story’ stond. Iconisch mooi. Ik graaide alle tijdschriften zo snel mogelijk bij elkaar. De Waterlooplein-verkoper had waarschijnlijk geen handel gezien in deze oude tijdschriften. Evenmin in al de honderden, misschien wel duizenden knipsels die ik in de vuilniszakken aantrof. In die vuilniszakken zaten grijs metalen archiefbakjes met DYMO-labels erop. ‘MOLENS’ stond er in reliëf te lezen. Of ‘ZWITSERLAND’ en ‘KASTELEN’. In een andere vuilniszak vond ik de archiefbakjes met ‘VOGELS’, ‘VIETNAM’, ‘VERKEER’ en ‘VISSEN’. En elk archiefbakje zat volgestouwd met knipsels. En elk krantenknipsel, elk tijdschriftenknipsel was, met vulpen, minutieus voorzien van datum en bron. Alle afbeeldingen waren voorzien van bijschrift. En dat lag allemaal op straat. Van wie was deze berg vuilniszakken met inhoud ooit geweest? Ik gokte op een leraar. Maar wat voor leraar? De mappen met knipsels van landen konden een aardrijkskundeleraar verraden, maar waarom dan ook knipsels over vogels, verkeer en kunst? Misschien een leraar lagere school? Misschien een leraar ‘zesde klas’? Ik zag een grijze hardplastic doos, verdeeld in vakjes. In ieder vakje lagen schelpen. Geen schelpjes uit exotische landen met een parelmoeren glans, maar gewoon ordinaire schelpen uit de Noordzee. Grauw, saai en degelijk. Ik zag mossels, scheermessen, kokkels en alikruiken. Waarschijnlijk gevonden tijdens een dagje Scheveningen met de familie en ooit gebruikt als studiemateriaal tijdens zijn lessen. Ik pakte een klein schelpje uit de doos en draaide ‘m om. ‘Halfgeknotte strandschelp’ stond er in mini-lettertjes te lezen. Ik checkte de rest van de schelpen. De leraar had elke schelp voorzien van de goede naam. En al zal zijn eigen vrouw ‘m waarschijnlijk om z’n determinatiedrang hebben vervloekt; ik hield meteen van deze man. Ik stopte de halfgeknotte strandschelp in m’n zak. Binnen een uur zou de rest van het levenswerk van de leraar worden opgehaald door de stadsreiniging.

Dit vind je misschien ook leuk...

3 reacties

  1. pinkie schreef:

    Mooi!

  2. Moeder van Luna schreef:

    Wat goed!!!! daar zijn wij thuis nog lid van geweest ( K.Illustratie)had ik ze allemaal nog maar !!!!

  3. Bob schreef:

    Test.. test..

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *