web analytics

12

WANT JE KUNT NIETS ZEKER WETEN

In mijn ouderlijk huis hing jaren en jaren een gedichtje op het prikbord. Ik denk dat mijn moeder het heeft opgehangen na het overlijden van mijn oma, haar moeder.

Ik droomde eens en zie, ik liep aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij.

Wij liepen samen ’t leven door, en lieten in het zand,
een spoor van stappen, zij aan zij, de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij, en zag mijn levensloop.
Ik zag tijden van geluk en vreugd, van diepe smart en hoop.

Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was, maar 1 paar stappen staan.

Ik zei toen: “Heer waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van het pad…”

De Heer keek mij vol liefde aan en antwoordde op mijn vragen;
“Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen.”

En iedere keer als ik dit gedichtje las of lees of aan dit gedicht moet denken, want ik ken ‘m helemaal uit m’n hoofd, moet ik zo ontzettend huilen. Niet van verdriet, maar juist van een ontzettende dankbaarheid. Van een ontzettend diep vertrouwen.

Dit gedicht heeft jaren en jaren niet meer op het prikbord van m’n moeder gehangen. M’n moeder haalt altijd dingetjes eraf en doet er weer andere dingetjes op. Gedichtjes, zinnetjes, leuke plaatjes uit tijdschriften, foto’s van mij, foto’s van de katten. Maar toen ik vorige week samen met m’n vader wat onderbroekjes, een deodorantje en meer van dat soort triviale zaken op kwam halen voor haar ziekenhuisopname, zag ik ineens dat het gedicht weer op het prikbord hing. No shit.

“Je wordt toch geen born again Christian hè, schatje?”, vroeg de verkering toen ik hem het gedichtje liet lezen.

“Nee hoor liefie”, zei ik, “ik heb alleen een ontzettend diep geloof in alle liefde rondom mij.”

Dit vind je misschien ook leuk...

12 reacties

  1. Irene schreef:

    Mooi, waanzinnig mooi, meis! :-p

  2. Linda schreef:

    En wat is dan precies op tegen om born again Christian te worden?

  3. Jan schreef:

    Kut loop alweer met je mee te janken.. sterkte

  4. Danielle schreef:

    Soms kan je alle hulp gebruiken maar ook geloof erin dat liefde de grootste hulp is. God, dierbaren whatever, iedereen noemt het anders maar het komt altijd op hetzelfde neer. Liefde. Sterkte in deze tijd. Enne wat betreft die humor, groot gelijk. Janken kan (helaas) altijd nog.

  5. Je krijgt wat je verdient! X!

  6. lienaandelinge schreef:

    Met het einde dichterbij dat je wilt, wordt het leven heel bijzonder en intens als je er oog voor hebt. Heel veel sterkte!

  7. koekie schreef:

    je wordt gedragen luna, ook mamma luna en pappa luna en iedereen om jullie heen. mooi om te lezen dat je vertrouwen hebt.
    ik lees en leef in stilte met jullie mee. heel veel kracht, liefde en sterkte!

  8. Grietje schreef:

    ’toen heb ik jou gedragen’, ik kreeg er ooit vleugels van. Zo werd ik gedragen, puur door de mensen om me heen. Dat jij/jullie het ook zo mogen ervaren. Dat is echt wel een plekje op een prikbord waard.

  9. JiePieWie schreef:

    Ik volg je al jaren en heb nooit de drang gehad om te reageren maar nu wil ik je in deze tijd toch wel heel veel sterkte wensen. Iedere update lees ik met een rbok in mijn keel.. En vergeet niet dat er heel veel mensen zijn die je (zullen) steunen ook al is dat niet altijd duidelijk zichtbaar.

  10. Branwen schreef:

    Liefje, heel veel sterkte. Knuffel.

  11. Jolanda schreef:

    Hier nog iemand die altijd leest maar het nu niet bij lezen kan houden. Ik ben zo blij dat jullie zoveel van elkaar houden. Het Nu is kut, maar die liefde blijft altijd overeind. Altijd. Veel sterkte voor jullie allemaal!

  12. Minca schreef:

    Heel veel sterkte! We denken aan jullie xxx

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *