VIKTOR, EDUARD & GERARD

Grüß Gott! Het is een uurtje of 7:30 en we hebben niet zo lang en niet zo vast geslapen als gisteren, maar fuck it! We zijn weer klaar voor een enerverende dag! Op het programma staat een bezoekje aan het Adelaarsnest.

Eerst weer een ontbijtje met gebakken ei, gekookt ei, ham, salami, kaas, cappuccino, verse sinaasappelsap, glaasje prosecco en nog maar een gekookt eitje. En nog 1.

Het Adelaarsnest blijkt gesloten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat niet zo heel erg vind. Het is een plek die onlosmakelijk is verbonden met de Tweede Wereldoorlog en Hitler en dat zijn wel meer plekken hier in Berchtesgaden, maar het trekt mij allemaal niet zo. De verkering is gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog en kijkt ook alle documentaires op National Geographic en History Channel (die ik ook nooit meekijk). Het uitzicht vanaf het Adelaarsnest zou prachtig moeten zijn, maar de weg ernaartoe is nogal steil en eng en… gesloten tot midden mei. De verkering baalt, maar hij is er al een keer eerder geweest. Omdat hij zo baalt krijgt hij een echt Duits jagershoedje met een veer.

Staat mij ook goed.

We bekijken het kerkje van Berchtesgaden.

En steken volgens goed Katholiek gebruik ook wat kaarsjes aan voor de zieke en zielige mensen in ons leven. Even een momentje van bezinning.

Dit kan je toch niet laten staan? Tijd voor koffie!

Ik kies deze. Iets met chocolade en pistache en nog meer… hmmmmmmm…

Pa J. kiest er eentje met frambozen. Hij vindt ‘m ook heel erg hmmmmmm…

Okay, hier missen heel veel foto’s, want ik word bevangen door een gigantische drang tot KOPEN! Het is allemaal ineens groter dan ikzelf! Ik zie een allerschattigst opgezet eekhoorntje en ik ben op slag verliefd. Ik wil ‘m, ik wil ‘m, nee, ik heb er recht op! Ik ben er zo gelukkig mee dat er geen foto van is. De eekhoorn heet Eduard. Daarna komt de verkoper aanzetten met een opgezette gems en aangezien ik ‘m al binnen 1 minuut een naam heb gegeven kan ik niet terug naar Nederland zonder Gerard mee te nemen. Gerard zit hier op de foto veilig in de tas bij de verkering en hij wil graag tussen de plastic opgezette herten bij ons thuis komen te hangen. Vindt-ie gezellig!

Daarna komen we een vintage kledingwinkel tegen! Een vintage kledingwinkel!!!! Hier koop ik een dode vos! Een sjaal dus! Hoe heet zo’n ding? Ik heb ‘m in ieder geval altijd al willen hebben en ik wilde er al eentje gaan haken of breien, want dat zou minder zielig zijn, maar nu heb ik een echte en Viktor is dolgelukkig dat hij de rest van zijn dode leven om mijn nek mag hangen! Pa F. is ook dolgelukkig want hij vindt een echt hertenlederen jasje in zijn maat! Heeft hij ook altijd al willen hebben, maar een nieuwe is meer dan 800 euro en deze maar 50! We noemen dit een hele dikke SCORE voor deze dag!

Ik doe ‘m nooit meer af! Van de verkering mag Viktor niet, hij herhaalt, NIET, mee in bed.

Nog 1 keertje dit gave uitzicht! WOW!

Kijk! Ik heb ook nog 3 hoedjes gekocht! We gaan met z’n vieren buiten bij café De Gouden Beer een potje klaverjassen.

Ik kaart samen met pa F. en WE WINNEN!!!! Dit is echt heel bijzonder, want we winnen zelfs 2 potjes achter elkaar! SCORE!! Wij hebben een topdag!

Ook nog al dit lekkers.

En dit!

De verkering en ik lopen nog even terug naar de vintage winkel en kopen daar een gigantische doos vol knopen gemaakt van hertengeweien, andere knopen, zilveren dingetjes, echt 1 doos GELUK! Ik heb enorm veel inspiratie opgedaan en ik heb weer zin om dingen te gaan maken. Dat gevoel ben ik lang kwijt geweest, dus ik ben heel erg blij! Het zijn de kleine dingen die het doen!

Dit soort dingen zitten er dus in die doos! Handgesneden!!! SCORE!

En dit! Het is allemaal zo gaaf en mooi en ineens word ik vreselijk verdrietig. “Ik kan wel huilen”, zeg ik tegen de verkering als we na het eten weer in het hotel zijn. “Oh, gelukkig”, zegt hij, “jij ook.” De ADHD-er in ons komt volledig naar boven. Wat moeten we nou de rest van de avond doen? Het wordt niet leuker dan dit! We hebben alles al gedaan, alles al gezien, zulke mooie dingen gekocht. We zijn helemaal happy en nu dan??? Zullen we naar huis toe gaan? Even later komt de vader van J. binnen en die heeft precies hetzelfde! HAHAHA!

Van ellende gaan we dan nog maar een potje klaverjassen met wat flesjes wit bier. We verliezen, maar dat maakt niet uit, want we zijn toch maar weer een paar uur verder, zodat we naar bed toe kunnen. Morgen de laatste dag in Duitsland. Vrijdag weer naar huis.