PANIEK, SUSHI & FLIPJE-IJS

Ja, hoera, het is weer maandag! Een nieuwe week, een nieuw begin! Nina heeft er zin in.

Ik ook. Al is het wel een beetje jammer dat ik m’n herfst-jas uit de kast heb moeten pakken.

Als ik thuiskom krijg ik een appje van m’n buurvrouw (het spreekt voor zich dat zij de leuke buurvrouw is, want de minder leuke buren hebben uiteraard niet mijn telefoonnummer). Er is een pakketje bezorgd. Nieuwe spullen om te testen. Dat is heel fijn, maar ik had nog zeker 20 dingen liggen, dus zo kom ik de dag, week, maand wel door. Maar eerst maar eens even wat stukken schrijven voor Climaximaal.nl!

Hier houd ik voor de foto nog even de telefoon tegen m’n oor omdat ik net ben gebeld door een mannetje van Veronica. Er komt een nieuw televisieprogramma (over seks uiteraard) en ze willen mij daar heel graag voor interviewen. Dat vind ik natuurlijk HEEL ERG GAAF!!! Als het goed is komen ze deze week nog langs! Eindelijk een keer met m’n sekssite in de mainstream media! HOERA!

De folders komen binnen. In de Blokkerfolder staat een dierensofa en Nina vraagt zich af wat er mis is met de bank. Ja, dan komen al die haren van jou er niet op en zo’n dierensofa kan in de was!! Ik twijfel nog of ik ‘m ga kopen, ik vind ‘m best geinig.

Ik moet echt weer ontzettend in de Ploesie-business inkomen. Al m’n documenten zijn kwijt of niet meer te openen, dus die moet ik opnieuw maken. Aan elke PloesiePoesie hangt een kaartje (‘dit is de originele PloesiePoesie van…’) en die bouw ik opnieuw in Photoshop. Ook kan ik m’n snijmat, m’n stanleymes en m’n hoekponsje niet vinden, dus ik ben lekker bezig! Maar… gevonden, dus ik kan in de toekomst alles wat makkelijker en sneller regelen.

Nina heeft een date met Diego, een XXXL herder van vriend S.! De echtgenoot stuurt me wat foto’s vanaf de Waal en ik word er helemaal blij van. Blije hond, blij vrouwtje. Wanneer J. me de eerste foto stuurt (links boven) vraag ik of Diego wél in het water durft met losse pootjes (want dat durft Nina niet). ‘Diego is dat stipje in de verte’, appt J. terug. Eh, okay. Diego is dus echt een heel stoere hond, ik snap dat Nina een beetje op ‘m is.

Ik pak wat PloesiePoesies in en poes Muis krijgt een eigen dekentje als verpakking (ja, ik moet van m’n overtollige voorraad af).

Dan aan de slag met een opdracht voor 2 Somali’s (dat is dus een kattensoort). Iedere kattensoort heeft een eigen mal en ik maakte nog niet eerder Somali’s.

Nina mist Diego.

En hier missen een heleboel foto’s. De echtgenoot en ik gaan uit eten en rijden eerst nog even langs de Emté om de post (de PloesiePoesies) weg te brengen. En aldaar… DOET MIJN ZAKELIJKE PINPAS het niet meer!!!! OMG! WTF??? Mijn pincode doet het niet meer, mijn pasje is niet meer geldig, en aaaargh!!! “Ze hebben m’n nieuwe pasje vast nog naar ons oude adres gestuurd en daar wonen nu ontzettende aso’s en straks hebben ze ermee gepind en al m’n geld eraf gehaald!!!!”, panikeer ik tegen de echtgenoot. “Liefie, als dat zo is, dan rijd ik er wel even met L. en S. langs en dan krijg jij je geld gewoon terug met rente, dat weet ik zeker”, zegt hij. En ik geloof ‘m, want de echtgenoot kan heel agressief uit de hoek komen als het moet, maar ik ben toch helemaal in paniek!!! “Bel gewoon even met de ABN-Amro”, zegt hij. Okay, okay, okay!!! Even later heb ik een heel lieve dame aan de telefoon die het andere (nieuwe) pasje blokkeert, want die was inderdaad naar ons oude adres gestuurd, maar nog niet geactiveerd. THANK GOD! “En u krijgt uw nieuwe pasje binnen 3 werkdagen”, zegt ze. THANK GOD! Nou ja, alles opgelost dus, paniek om niks, behalve dat ik 3 dagen niet bij mijn zakelijke rekening kan, maar daar kom ik geestelijk ook wel overheen. Ondertussen hebben we een tussenstop bij de dierenarts gemaakt, want de poezen hebben nieuw voer nodig. Al VIJF jaar lang bestellen ze bij de dierenarts iedere keer als we een zak voer hebben opgehaald, meteen een nieuwe zak 10 kilo zak speciaal C/D voer, maar ook al 5 jaar lang gaat dit niet echt heel erg soepel. Understatement! Vergeten, niet leverbaar, ander voer is beter, dat soort dingen. Ik ben over het algemeen erg mild als er dingen misgaan, want dat kan gebeuren, maar vandaag kwamen ze met de smoes: “Nee, dat voer verkopen we nooit.” WTF?? Jullie regelen het al 5 jaar voor ons!!! De echtgenoot zegt dat hij het nu zat is met dat gezeik (“Ja, en dan hoef je niet zo dom te kijken”, zegt hij tegen de dame achter de balie, ja, ik schreef al; hij kan erg agressief uit de hoek komen als het moet). Dus! See you later, bitches! We laten de dierenarts voor wat het is en halen het voer voortaan bij Hertog diervoeders. Daar hebben ze trouwens ook een heel leuke grote wasbeer op de ramen.

Ha! Rust! Wat een toestand allemaal! Hier zit ik, samen met J. uiteraard, bij de Tokyo Lounge (een Japanse restaurant in Tiel). We hebben voor ons trouwen een aantal tegoedbonnen gekregen om hier te eten, dus het werd tijd om hier gebruik van te maken. En hoewel alles echt heel erg lekker was, hebben we niet meer het WOW-gevoel dat we hadden toen we hier voor het eerst kwamen. Alles wordt met net iets minder aandacht gemaakt, gepresenteerd, geserveerd. Jammer, maar er zijn slechtere plekken om de avond door te brengen dan in een sushi-restaurant.

En als toetje… een ijsje bij Daisy’s!

Kijk een hoef MEGAGAAF! Flipje-ijs!!! Ik mocht ‘m proeven en hij is heel lekker; het is een soort frambozenijs met kersen (denk ik) (gemalen Flipje dus).

Maar ik koos toch voor stracciatella (m’n lievelings).

Thuis nog even wat hangen op de bank (de echtgenoot is weer in een nieuwe serie begonnen, iets met een boot en chemische oorlogvoering en een virus en gedoe, veel gedoe). Ik lees een boek op m’n e-reader (De overgave van Floor) (ik weet nog niet wat ik ervan vind, het gaat over BDSM en is een soort Nederlandse Fifty Shades of Grey). Nina droomt over Diego, zwemmen en stokken zoeken.