“Buurvrouw, ga je mee uit vanavond?” vroeg buurman M. me gisteren. “Waar naar toe dan?”, vroeg ik. “A. uit Londen is nog hier, ik wil met hem naar The Back Door”, zei hij. “Is dat zo’n homotent? Ja, dan ga ik wel mee”, antwoordde ik. We spraken om 22.00 af op het Rembrandtplein en belde mobiel met K. onze huisdealer: “Ben je in de buurt van het Rembrandtplein?” Binnen 20 minuutjes bracht hij ons een paar pillen en overhandigde meteen zijn nieuwe visitekaartje, waar in sierlijke letters ‘It’s Party Time!!!’ op stond. Iedere zondag is het Tea Dance bij The Back Door, wat inhoudt dat er gratis sigaretten en chocolaatjes op de bar staan. Voor de rest was het gewoon een typische homoclub. Heerlijk. Alleen maar mooie mannen, alleen maar mooie mannen. En ze lachten ook nog eens allemaal vriendelijk naar me. En als iemand je een drankje aanbiedt, dan loopt hij niet meteen de hele avond achter je aan. En er was geen rij bij de damestoiletten, althans de eerste uren niet. Tegen een uur of 2.00 stond het halletje vol met allerhande homo’s. Mannen die niet hoefden te plassen, maar even met z’n tweetjes snel het toilet in wilden duiken. “Duurt maar 2 minuutjes hoor”, zei een jongen toen ik wat verbaasd keek toen hij met een andere jongen mijn toilet inpikte. Het waren inderdaad maar 2 minuten. Toen ik daarna de wc betrad zaten er voetafdrukken op de wc-bril, waar ik in mijn xtc-trip een tijdje gebiologeerd naar heb staan kijken, zodat mijn toiletbezoekje langer dan 2 minuten duurde en er mannen op de deur gingen kloppen. Er hing veel liefde in de lucht en het was een fijne avond. Geen betere club voor mij om uit te gaan dan een homoclub.

www.backdoor.nl

copyright @ franz wilhelm 2002

copyright @ franz wilhelm 2002

Als waren we John Lennon en Yoko Ono hebben P. en ik gisteravond en vandaag de hele dag in bed gelegen om te kijken naar het schouwspel dat Máxima heet. Dat was nog eens goede televisie. Jointje erbij, drankje erbij, sigaretje erbij. Gisteren hebben we meerdere dweilorkesten en showbands langs zien komen in voetbalstadion de Arena. Het publiek kon meezingen met hits als ‘Oerend Hard’, ‘De Zilvervloot’ en ‘Tulpen uit Amsterdam’. Ook Willeke Alberti werd de grasmat opgeduwd om ‘Morgen ben ik de bruid’ te zingen (“Les Pays-Bas zero points”, oordeelde P.). Waar een klein land groot in is. Omdat Nederland een multiculturele samenleving is moesten er ook een paar buitenlandse bands in, die Godzijdank het niveau van de avond omhoog haalde; Zuco 103. Vanmorgen heb ik de wekker om 8.00 gezet, zodat ik niets hoefde te missen van de huwelijksplechtigheid. “Zit jij nu te janken?” vroeg P. me nadat Willem Alexander en Máxima elkaar hun jawoord hadden gegeven. “Ja, jij niet dan?” vroeg ik. Samen hebben we getoast op het gelukkige paar en ook op onszelf omdat wij met drank en drugs in bed lagen. Even heb ik nog gedacht, of eerder gezegd gehoopt, dat Henny Huisman vanachter een pilaar te voorschijn zou komen en heel hard; “Surprise, surprise! Hier is je vader”, zou roepen, maar helaas. Het was mooie, ontroerende RTL4-televisie ondanks dat het op Nederland 2 was. Ik heb genoten.

De teneur in weblogland lijkt depressief en agressief. Aangezien het heden ten dage nogal moeilijk is voor webloggers en lifeloggers om positief te blijven, volgt hier een positief stukje. De zon scheen een beetje vandaag. Ik heb tot 13.00 in mijn bed gelegen. Ik heb 20 keer achter elkaar het liedje ‘Ice Queen’ van Within Temptation gedraaid, zonder dat het mij ging vervelen. Ik heb een aantal Breezers gekocht, waaronder de smaak sinasappel in de kleur oranje; speciaal voor de trouwdag van Willem Alexander en Máxima. De eerste 3 flesjes smaakten zeer goed, net als de rest waarschijnlijk. Ik heb gelachen vandaag. Meerdere keren zelfs. Ik heb mij 3 maal met mijn witte Tarzan, met pareltjes en een zwaantje, tot een hoogtepunt gemasturbeerd en ondertussen had ik fantasieën over enkele brede kerels van The Amsterdam Admirals. Ik deed lief tegen P. aan de telefoon en vertelde hem dat hij m’n toetsenbord en muis maar voor de helft hoefde te betalen. Ik heb mijn moeder gebeld vandaag en zij vertelde me dat alles goed ging met haar en mijn vader. Ik heb 5 sigaretten gerookt en dat worden er nog meer. Ik heb gelachen naar het meisje achter de kassa bij de C1000. Ondanks dat ik me had voorgenomen om niet meer iedere dag alle weblogs te checken, heb ik dat lekker toch gedaan. Ik heb een gedichtje van Herman de Coninck gelezen. Ik had gisteren soep gemaakt en die was na opwarmen vandaag extra lekker. Ik heb zomaar vandaag besloten dat ik best een gelukkig mens ben. En ik heb de Dutch Bloggy 2002 voor beste lifelog gewonnen. Zo. Doe eens gek en reageer eens positief!

http://dutchbloggies2002.port5.com

Hij kwam net thuis van college. Zijn huisgenoten waren nog niet thuis en hij had geen zin om voor zichzelf te koken. Hij smeerde 4 boterhammen met pindakaas. De boter was op. Hij liep de trap op naar zijn kamer en zette zijn computer aan. Hij was blij met zijn computer. Die had z’n vader voor hem gekocht. Hij opende zijn weblog en keek bij de statistieken. Maar 8 bezoekers vandaag. Eigenlijk 7, want 1 hit kwam natuurlijk van hemzelf. Hij wilde graag veel hits. Dat wil iedereen toch? Hij keek in zijn gastenboek. Geen nieuwe berichtjes. In de 2 maanden dat zijn site online stond had hij 5 berichtjes gekregen. Eentje van zichzelf en de rest van vrienden. En eentje van zijn broer. Hij had niks te doen. De tentamenperiode was net voorbij, dus hij hoefde niet te studeren. Hij hoopte dat het snel zaterdag zou worden, dan zou hij weer gaan zuipen met z’n vrienden. Dat was altijd lachen, ze kregen alleen wel eens ruzie over wie het volgende rondje moest betalen. Hij bezocht een aantal weblogs en klikte snel weer door. Hij vond het allemaal maar niks. Het werd tijd dat hij weer eens een feestje zou organiseren. Het vorige feest lag bij iedereen nog vers in het geheugen. Hij moest even lachen in zichzelf. Dat was me een feest geweest en wat had iedereen toen veel gezopen. Iedereen was dronken en de wc had vol met kots gelegen. Hij ging naar Walter’s site. Walter had veel meer hits dan hij, dat snapte hij niet. Walter schrijft over vroeger, ik zet links naar sekssites online, mijn site is toch veel beter, dacht hij. Walter had vandaag iets geschreven over z’n vader. Dat z’n vader kanker had. Hij dacht na over een goede reactie en tikte: ‘pretentieus geneuzel’. En hij lachte om zichzelf.
www.vandenb.com

Gisteren had P. per ongeluk een glas Fanta Pomelo over m’n toetsenbord en muis laten vallen. Plakspul. Hij in paniek, dus ik alles schoongemaakt. Het apparaat leek het weer te doen, totdat er ineens een sekspornosite-popupje verscheen dat niet meer weg wilde. Computer ging niet meer uit zonder de stekker eruit te trekken. Mijn pc ging daarna echter nooit meer aan. Grote paniek. “M’n harde schijf is gecrasht!!!”, riep ik tegen P. En dat is jouw schuld, dacht ik. Ex S. bellen. “Nee, dat ligt echt aan het toetsenbord, je harde schijf is niet gecrasht”, zei hij. “Gewoon een nieuw toetsenbord kopen.” Gisteravond dus de hele avond chagrijnig omdat ik m’n computer niet kon gebruiken. “Sorry, meisje”, zei P. “Kan gebeuren liefje”, zei ik. “Ik betaal je nieuwe toetsenbord wel”, zei hij. En terecht, dacht ik. Dus vanmorgen stond ik in de computerwinkel. Mijn voorgaande toetsenborden en muizen waren van het type goedkoop. “Doet u mij maar het duurste en beste toetsenbord dat u heeft”, zei ik tegen het meisje van de computerzaak. “En doe ook maar een bijpassende muis, met zo’n leuk optisch lampje, ja.” Ik betaalde netjes 134.31 Euro aan het meisje en liep naar huis met m’n nieuwe spullen. Thuis alles aangesloten en alles werkt. Mijn oog viel alleen net op een stickertje op het toetsenbord: “Warning: Some experts believe that the use of any keyboard may cause serious enjury.” Ik probeerde het stickertje eraf te peuteren. Ging niet. Zat vast. Was geen stickertje. Wel godverdomme. Moet ik nu iedere dag dat ik werk aan het feit herinnerd worden dat zelfs werken slecht is voor mijn gezondheid? Blijkbaar. Ik steek nog maar een sigaret op. Op de verpakking: “Brengt de gezondheid ernstige schade toe.” Slechte berichten zijn er om genegeerd te worden.

copyright @ franz wilhelm 2002

Gisteren keek ik naar de Nederlandse ‘Top of the Pops’ en zag daar Big Brother-Kelly een liedje zingen. Niets mis mee. Kelly is lekker om naar te kijken. Kelly kan niet geweldig zingen en op zich maakt dat ook niets uit. Het grootste gedeelte van de muziekindustrie draait op mooie vrouwen en zangtalent is daar van ondergeschikt belang. Ik heb echter vol verbazing naar het liedje zelf geluisterd. Het liedje was namelijk een cover van ‘I am what I am’, afkomstig uit de travo-musical ‘La Cage aux Folles’. Guttegut. Moest ze nu echt het liedje dat allang het lijflied is van de rel-homoseksuelen, rel-travestieten en rel-transseksuelen gaan coveren? Goed, je bent geboren als een man. Goed, je bent nu een vrouw. Kunnen we het nu over iets anders hebben? Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel een transseksueel die constant gaat lopen koketteren met haar nieuw verworven identiteit. Kelly is de perfecte kijk-mijn-operatie-eens-goed-gelukt-zijn-reclame. Ik weet niet of het door de overdosis oestrogeen komt die ze de dagelijks moet slikken, maar Kelly gedraagt zich als een vrouw in het kwadraat. Geil kijken, nagels vijlen, nagels lakken, lippen stiften, lippen tuiten, lippen pruilen en vervolgens heel hard roepen: “Ik ben gewoon een gek wijf!” Echte vrouwen doen dat niet. Zo heb ik vandaag de badkamer eens flink onder handen genomen met een halve fles schuurmiddel. Dat zie ik Kelly nog niet doen met d’r plaknagels. Wat ik haar wel zag doen bij ‘Top of the Pops’ was zenuwachtig geil in een leren rokje zingen dat ze zo blij was met zichzelf. Kelly is 24 uur per dag met haar image, uiterlijk en vrouwelijkheid bezig, dus die is niet blij met zichzelf. Gênant was het, haar hele optreden. Ze had gewoon ‘Weet je wat ik wel zou willen zijn? Een bloemetjesgordijn, een bloemetjesgordijn’ moeten zingen. Had iedereen begrepen.

Vanmiddag kreeg ik weer een cadeautje in mijn mailbox. Een aarschlOggy ditmaal. Met de begeleidende tekst: “Ondanks dat jij wel zwaar OK bent, heb ik toch een aarschlOggy voor je gemaakt. Ik kon het niet laten en ik hoop dat je er blij mee bent en hem met trots zult koesteren.” Dat koesteren is niet helemaal gelukt, sorry meneer Aarschlog. Ik hoop dat u mijn grapje kunt waarderen, ik waardeer uw grapje namelijk ook. Mijn aarschlOggy en haar vriendjes zijn te vinden op http://www.geocities.com/aarschloggy. De echte lOggy’s zijn te vinden op www.cartoonfiles.com/loggy.